Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Ορους, ήταν ο κεντρικός ομιλητής στη φετινή γιορτή των Τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών Γραμμάτων της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, που έγινε στον Αρχιεπισκοπικό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Νέας Υόρκης το βράδυ της Παρασκευής.
Ο ιερατικός προϊστάμενος του Καθεδρικού Ιωάννης Βλάχος καλωσόρισε τους παρευρεθέντες, η Αρχιεπισκοπή Βυζαντινή χορωδία απέδωσε επίκαιρους εκκλησιαστικούς ύμνους, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με σχολιασμό του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου.
Υπενθυμίζεται ότι η εορτή των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννη του Χρυσοστόμου συνδέεται παραδοσιακά με τα Ελληνικά Γράμματα, Ελληνική Παιδεία και Γλώσσα.
Η ομιλία του Γέροντος Βασιλείου Γοντικάκη με τίτλο «η Θεία Λειτουργία ως η Θεοφάνεια της Αγίας Τριάδος» ήταν μία κορυφαία παρουσίαση της πνευματικής και δύναμης της Λειτουργίας η οποία προσδίδει στον άνθρωπο μεγαλύτερη ανθρωπινότητα. Τονίστηκε το μεγαλείο και η ομορφιά που αναδύονται από τη Λειτουργία στην ελληνική γλώσσα, πράγμα το οποίο παραπέμπει στην παρατήρηση του φιλόσοφου και θεολόγου Χρήστου Γιανναρά, ο οποίος ονόμασε την Ορθοδοξία ως το τελευταίο σκάφος του παγκόσμιου Ελληνισμού.
Ο Διευθυντής του Γραφείου Παιδείας της Αρχιεπισκοπής Ιωάννης Ευθυμιόπουλος, ο οποίος παρουσίασε τον Γέροντα Βασίλειον αναφέρθηκε τι σήμαινε Παιδεία για τους Τρεις Ιεράρχες και τη διαχρονική σπουδαιότητα των διδασκαλιών τους δια μέσου των αιώνων.
Ο Γέροντας Βασίλειος πρόταξε στην κεντρική του ομιλία τη σχέση ανάμεσα στον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό. Ξεκίνησε λέγοντας πως πάντοτε οι Ελληνες ήταν ένα μικρό έθνος με μεγάλες διανοητικές και πνευματικές απαιτήσεις, η αναζήτηση του Ενός, της απόλυτης Ωραιότητας και της Δικαιοσύνης. Τόνισε πως οι Ελληνες δεν προσηλυτίστηκαν στον Χριστιανισμό, αλλά μάλλον βρήκαν στην Καινή Διαθήκη τις απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα ερωτηματικά που είχαν θέσεις οι φιλόσοφοι.
Πρόσθεσε πως οι Ελληνες δια μέσου τις ιστορίας αναζήτησαν ελευθερία από τον θάνατο και η Βυζαντινή Αγιογραφία η οποία διασώθηκε από τον θάνατο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι «το δώρο της αιωνιότητος» στην ανθρωπότητα στη μορφή των εικόνων της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού.
Στη συνέχεια, ο Γέροντας Βασίλειος μπήκε στο κεντρική του ομιλία λέγοντας πως «οι Πατέρες που ανακεφαλαιώνουν τη λειτουργική θεολογία της Εκκλησίας ως μυσταγωγία είναι οι Τρεις Ιεράρχες. Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου μαζί με τις θεολογικές ομιλίες του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, μας εισάγουν στο μυστήριο της Τριαδικής Θεότητος και μας φωτίζουν το νόημα της ζωής». Υπογράμμισε πως «η Θεία Λειτουργία ως συλλείτουργο Ουρανού και Γης, αλλά και του ιερέως μετά του πιστού λαού, αποτελεί την καρδιά της Εκκλησίας και διαμορφώνει με την ευλογία του Τριαδικού Θεού τον συνοδικό τρόπο της εκκλησιαστικής υπάρξεως».
Ο Γέροντας Βασίλειος είπε ακόμα, πως «είναι απόλαυση η θεία Λειτουργία επειδή σε πείθει ότι είναι απόλαυση η ζωή. Και είναι η ζωή απόλαυση επειδή είναι πόνος πολύς και σταυρός ανυπόφορος, αλλά καταλήγει μέσα στην Εκκλησία σε χαρά ανεκλάλητη. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω», και η ανεκλάλητη χαρά που έρχεται σε όλον τον κόσμο είναι η κατάργηση του θανάτου, «κατέλυσας τω Σταυρώ Σου τον θάνατον». Εδώ μαθαίνει την αλήθεια ότι τίποτε δεν είναι καλό αν δεν είναι ευλογία για όλο τον κόσμο. Και τίποτε δεν είναι ευλογία για τον άνθρωπο εάν δεν καταργεί τον θάνατο».
Ο π. Βασίλειος υπογράμμισε πως «η μοναδική χαρά για όλο τον κόσμο είναι η Ανάσταση του Χριστού που χαρίζει την κατάργηση του θανάτου. Γεμίζει τα πάντα με φως και ζωή. Αυτή είναι η μεγάλη προσφορά της Εκκλησίας. Αυτό δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα, αλλά θεϊκό δώρο που διαλύει κάθε κατήφεια και ψευτιά. Και ανοίγει το δρόμο για τη θέωση».
Είπε επίσης, ότι «χωρίς την Αναστήσει είναι όλα σκοτεινά και χωρίς νόημα. Δεν υπάρχει ζωντανός οργανισμός χωρίς κεφάλι, τραγωδία χωρίς κάθαρση, Μεγάλη Εβδομάδα χωρίς Πάσχα και άνθρωπος χωρίς κατάργηση του θανάτου. Χωρίς την ανάσταση και την ελευθερία από τον θάνατο είναι μισερός ο άνθρωπος. Δεν ζει, αλλά φυτοζωεί. Μαραίνεται και σβήνει μέσα στον χρόνο, χωρίς να βλαστήσει από τον κορμό της ζωής του το άνθος της αιωνίου χαράς που είναι ο σκοπός της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου».
Σε άλλο σημείο, είπε πως «ο Θεός ως αγάπη έφερε τα πάντα στην ύπαρξη. Και τα παρακολουθεί με τέτοια λεπτότητα σαν να είναι ανύπαρκτος, ώστε τα πάντα ελεύθερα και εναρμόνια να χορεύουν την περί τον Δημιουργόν τους χορείαν. Κι όταν εμείς τα χαλάσαμε με την επιπολαιότητα του εγωισμού μας και την αμαρτία μας, Αυτός επεμβαίνει όχι για να μας τιμωρήσει, αλλά να μας σώσει. Κάνει το παν («ουκ απέστης πάντα ποιών») έως ότου μας ανυψώσει στον ουρανό και μας χαρίζει την μέλλουσα βασιλεία».
Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος ο οποίος συνάντησε για πρώτη φορά τον Γέροντα Βασίλειο Γοντικάκη πριν από 60 χρόνια, είπε, στην κατακλείδα της εκδήλωσης, «φαντάζεστε τη χαρά μου που σας συναντώ ξανά» Παρόντες στην εκδήλωση ήταν οι Γενικοί Πρόξενοι Ελλάδος και Κύ Γεώργιος Ηλιόπουλος και Βασίλειος Φιλίππου, ο πρόξενος Μάνος Κουμπαράκης, ο Επίσκοπος Ζήλων Σεβαστιανός, ο Αρχ. Ιερόθεος Ζαχαρής ηγούμενος της Μονής Χρυσοβαλάντου και ο εκδότης – διευθυντής του «Ε.Κ.» Αντώνης Η. Διαματάρης με την σύζυγό του Λ Ακολούθησε δεξίωση στην κοινοτική αίθουσα του Καθεδρικού.
