Η διάσημη όπερα “Μαντάμα Μπατερφλάι” του ιταλού συνθέτη G.Puccini , είναι η δεύτερη, για φέτος , μεγάλη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Ηρώδειο.
Στις 4 παραστάσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 27, 28 30 και 31 Ιουλίου στη σκηνή του Ηρωδείου, συμμετέχουν διάσημοι Έλληνες και ξένοι σολίστ, η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ.
Τη μουσική διεύθυνση της παραγωγής έχει ο καλ/κός διευθυντής της ΕΛΣ Μύρων Μιχαηλίδης , τη σκηνοθεσία ο διάσημος Αργεντινός σκηνοθέτης Ούγκο ντε Άνα, ενώ τη χορωδία διευθύνει ο Κεφαλονίτης μαέστρος Αγαθάγγελος Γεωργακάτος.
Ιδιαίτερη τιμή για την Κεφαλονιά γι αυτό και άξιο να αναφερθεί , είναι το γεγονός ότι μετά και από την τελευταία παράσταση στο Ηρώδειο, όπου η Χορωδία της ΕΛΣ διέπρεψε με τη μουσική της απόδοση στην όπερα “Ιπτάμενος Ολλανδός” του Βάγκνερ, οι κριτικές των πολιτιστικών δρώμενων των Αθηναϊκών εφημερίδων, σχολιάζουν ως εξαιρετικό γεγονός την ολοένα βελτιούμενη απόδοση της χορωδίας της ΕΛΣ, από την περίοδο που τη διεύθυνσή της ανέλαβε ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος.
Η Μαντάμα Μπαττερφλάι με μια ματιά
Ο συνθέτης:
O Τζάκομο Πουτσίνι γεννήθηκε στη Λούκκα της Τοσκάνης στις 22 Δεκεμβρίου 1858. Δεν ήταν μόνον το πέμπτο από επτά αδέλφια, αλλά και ο πέμπτος κατά σειρά μουσικός μιας οικογένειας απ’ όπου κατάγονταν οργανιστές του καθεδρικού ναού της πόλης, αρχιμουσικοί και συνθέτες κυρίως εκκλησιαστικής μουσικής. Μέχρι σήμερα ο Πουτσίνι παραμένει ένας από τους επιτυχέστερους Ιταλούς συνθέτες όπερας, καθώς τα περισσότερα έργα του βρίσκονται σταθερά στο ρεπερτόριο των λυρικών θεάτρων του κόσμου. Η προσωπική του γλώσσα διαμορφώθηκε με μεγάλη σαφήνεια ήδη από την τρίτη του όπερα, Μανόν Λεσκώ (1893), ενώ με τα επόμενα τρία έργα του, Μποέμ (1896), Τόσκα (1900) και Μαντάμα Μπαττερφλάι (1904), αναγνωρίστηκε ως ο σημαντικότερος διάδοχος του Τζουζέππε Βέρντι. Η πρόδηλα μελωδική μουσική και η έντονη θεατρικότητα που χαρακτηρίζουν τις όπερές του απάντησαν με επιτυχία στα αιτήματα της εποχής. Πέθανε το 1924, αφήνοντας ανολοκλήρωτη την τελευταία του όπερα, Τουραντότ (1926).
Το έργο:
Η Μαντάμα Μπαττερφλάι είναι «γιαπωνέζικη τραγωδία» σε ποιητικό κείμενο των Τζουζέππε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλλικα, εμπνευσμένο από το ομότιτλο μονόπρακτο θεατρικό έργο (1900) του αμερικανού Ντέιβιντ Μπελάσκο, το οποίο βασίστηκε σε σύντομο διήγημα (1898) του επίσης αμερικανού Τζων Λούθερ Λονγκ. αρκετά στοιχεία πηγάζουν επίσης από το μυθιστόρημα Μαντάμ Κρυζαντέμ (1887) του Γάλλου Πιέρ Λοτί. Η υπόθεση της όπερας αφορά το μοιραίο έρωτα της δεκαπεντάχρονης γκέισας Τσο-Τσο-Σαν για τον Πίνκερτον, υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, ο αξιωματικός επιστρέφει με την αμερικανίδα σύζυγό του στην Ιαπωνία, μαθαίνοντας ότι έχει αποκτήσει γιο από τη Μπαττερφλάι. Εκείνη δέχεται να παραδώσει το παιδί στον Πίνκερτον, αλλά στη συνέχεια αυτοκτονεί.
Συντελεστές:
Μουσική διεύθυνση : Μύρων Μιχαηλίδης
Σκηνοθεσία – Σκηνικά : Ούγκο ντε Άνα
Διεύθυνση χορωδίας : Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Φωτισμοί: Βινίτσιο Κέλι
Σχεδιασμός Προβολών: Σέρτζιο Μετάλλι – Ideogamma
Κινησιολογία: Λέντα Λογιοντίτσε
| Τσο – Τσο Σαν: | Μαρία Λουιτζία Μπόρσι (27, 30/7) |
| Τσέλια Κοστέα (28-31/7) | |
| Σουτζούκι | Ολέσα Πέτροβα |
| Κέιτ Πίνκερτον: | Mαρισία Παπαλεξίου |
| M. Φ. Πίνκερτον: | Βάλτερ Φρακκάρο (27, 30/7) |
| Λουτσάνο Γκάντσι (28, 31/7) | |
| Σάρπλες: | Δημήτρης Πλατανιάς (27, 30/7) |
| Διονύσης Σούρμπης (28, 31/7) | |
| Γκόρο: | Χαράλαμπος Αλεξανδρόπουλος |
| Πρίγκιπας Γιαμαντόρι: | Χαράλαμπος Βελισάριος |
| Μπόνζο: | Τάσος Αποστόλου |
| Γιακουζιντέ: | Πέτρος Σαλάτας |
| Αυτοκρατορικός Επίτροπος: | Παύλος Σαμψάκης |
| Ληξίαρχος: | Σωτήρης Κολυδάς |
| Μητέρα της Τσο – Τσο Σαν: | Αμαλία Αυλωνίτη |
| Θεία: | Βάγια Κωφού |
| Ξαδέλφη: | Φωτεινή Χατζιδάκη |
| Ντολόρε: | θ.α. |
Συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ
