Του Μάκη Φόρτε
Η κατάργηση του θεσμού των σχολικών φυλάκων και της δημοτικής αστυνομίας κατ’επιταγή της τρόικας και με την έγκριση της δικομματικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αποτελεί μία ακόμα σελίδα στην αποδόμηση της αυτοδιοίκησης που καιρό τώρα εξυφαίνεται.
Η πολιτική ειρωνεία είναι ότι τα δύο κόμματα που έκτισαν και οχύρωσαν το κοινωνικό και το αποκεντρωμένο κράτος την μεταπολιτευτική περίοδο, έχοντας χάσει προ πολλού και εντελώς την ιστορική τους ταυτότητα αναδεικνύονται σε θύτες των θεσμικών δημιουργημάτων τους και αναγορεύονται σε στυγνούς εντελοδόχους ξένων συμφερόντων.
Και όταν ο αρμόδιος υπουργός απροκάλυπτα δηλώνει πως «δεν θα χαθεί το κράτος αν καταργηθούν οι σχολικοί φύλακες», αποδεικνύει πως είναι επικίνδυνοι για το μέλλον της Ελλάδας αφού στέλνουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους που μόνο «άχρηστοι» στην αυτοδιοίκηση και στο κοινωνικό σύνολο δεν είναι.
Η δε διάλυση της δημοτικής αστυνομίας γυρίζει την Ελληνική αυτοδιοίκηση δεκαετίες πίσω, στην εποχή που τα πάντα στην πόλη και τον δήμο ήταν στην ευθύνη της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.
Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, δεν είναι μακριά η ώρα που η Ελληνική αυτοδιοίκηση θα ασχολείται όπως ακριβώς πριν κάποιες δεκαετίες ,μόνο με την έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεως .
Το μοντέλο Δήμαρχος – Ληξίαρχος προβάλει και πάλι στα τοπικά πράγματα!
Η ένταξη της Ελλάδας στις πρωτόγονες θεσμικά χώρες είναι πλέον γεγονός!
Προσωπικά αισθάνομαι υπερήφανος για τη συμβολή μου στη δημιουργία όλων αυτών των θεσμικών κατακτήσεων που χρόνια τώρα πρόσφεραν ποιότητα στην τοπική μας κοινωνία.
Αισθάνομαι υπερήφανος για ό,τι χτίσαμε στο χώρο της αυτοδιοίκησης από την δεκαετία του ’80 . Για αυτά που σήμερα κάποιοι έχουν την πολυτέλεια να θεωρούν αυτονόητα και που εξαϋλώνονται εν μία νυκτί χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση.
Δυστυχώς με όλα αυτά που εξελίσσονται ,αν δεν υπάρξει αφύπνιση για ένα νέο ξεκίνημα ,η Κεφαλονιά μετά το αναπτυξιακό τέλμα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια και στο θεσμικό εκφυλισμό και αυτό είναι ό,τι το χειρότερο .
Η οικονομική ένδεια παλεύεται.
Η θεσμική όμως κατάρρευση δύσκολα – πολύ δύσκολα – αντιστρέφεται!
