Του Ναπολέοντα Λιναρδάτου

Μπορεί η μπλόφα με την άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας να μην έκανε τις αγορές να χορέψουν με ζουρνάδες και νταούλια, και μπορεί οι εταίροι να μην έδωσαν ένα μνημόνιο άνευ όρων, όμως εκεί που ο κ. Τσίπρας μπορεί να υπολογίζει είναι στους χρήσιμους ηλίθιους της αντιπολίτευσης.

Γενικά όλα έχουν μια εξήγηση. Δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει αν η πολιτική τάξη της Ελλάδας δεν ήταν τόσο ανίκανη. Μετά από πέντε χρόνια χρεοκοπίας, δεν θα είχαμε καταλήξει σε μια κυβέρνηση μπαχαλάκιδων και βαθέως ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, αν η ανικανότητα τους δεν είχε επιτύχει νέα ιστορικά ρεκόρ. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ως αντιπολίτευση συνεχίζουν να έχουν το ίδιο βαθμό επιτυχίας που είχαν ως κυβέρνηση.

Ο κ. Τσίπρας που νομίζει ότι έχει βρει καλούς πελάτες, προτίθεται να εφαρμόσει ένα σύστημα μεταβαλλόμενων πλειοψηφιών. Με κάποιους θα ψηφίζει για να τα παίρνει, με κάποιους άλλους θα ψηφίζει να τα ξοδεύει. Στο σύστημα αυτό συμμετέχουν οι καλοί μας Ευρωπαίοι εταίροι έχοντας δημιουργήσει ένα μνημόνιο στο οποίο μεταρρυθμίσεις μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν με “ισοδύναμα” μέτρα, δηλαδή φοροεπιδρομές.

Θα ακούσουμε αυτές τις μέρες ότι η αντιπολίτευση ψηφίζει τα μέτρα για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Όποιος όμως ψηφίζει τα συγκεκριμένα μέτρα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο. Τα περισσότερα μέτρα είναι άγρια φορομπηξία, δηλαδή είναι ακριβώς ότι δεν θα έπρεπε να εφαρμόζεται τώρα. Οι ελάχιστες μεταρρυθμίσεις είτε θα αντικατασταθούν με φόρους, είτε ποτέ δεν θα εφαρμοστούν. Δηλαδή, το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί η υπάρχουσα κυβέρνηση είναι μια ακόμα μεγαλύτερη πιθανότητα για άτακτη χρεοκοπία στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Η αυτοκατάργηση της αντιπολίτευσης δεν επιτυγχάνει τίποτε παραπάνω από τον πολλαπλασιασμό των ενόχων στην τελική καταστροφή.

Καλό καλοκαίρι.