Πρασίνισε η Λευκάδα! το ήδη καταπράσινο νησί αξιοποιώντας όλα του τα συγκριτικά πλεονεκτήματα διοργάνωσε τον 5ο ημιμαραθώνιο αγώνα δρόμου και πλημμύρισε με κόσμο πλέον των χιλίων ατόμων , σε μία περίοδο που δεν προτιμάται συνήθως για τους περισσότερους επισκέπτες , προκειμένου να πραγματοποιήσουν τις θερινές διακοπές τους. Άλλωστε και ο αγώνας προσφερόταν για οικογένειες καθώς διέθετε κάτι για όλα τα γούστα, μεγάλη απόσταση για εξειδικευμένους δρομείς μικρότερες διαδρομές για αρχαρίους , περιπατητές και παιδιά ουδείς έμεινε παραπονεμένος και όλοι ελάμβαναν το μετάλλιο που επιβράβευε την προσπάθειά τους
Αν παρατηρούσε κανείς την πόλη της Λευκάδας από ψηλά από τις 15-17 Μαίου θα αντίκριζε ένα υπαίθριο προπονητήριο όπου διαφορετικές ώρες της ημέρας , από το ξημέρωμα έως και μετά τα μεσάνυχτα άνθρωποι όλου του ηλικιακού φάσματος έτρεχαν στα πλαίσια της προετοιμασίας τους για τα αγωνιστικά δρώμενα της Κυριακής.
Εννοείται βέβαια πως δεν έτρεχαν μόνο…..έτρωγαν στα εστιατόρια της πόλης, ψώνιζαν στα μαγαζιά της και διέμεναν στα ξενοδοχεία της ,μαζί με τους φίλους ή την οικογένειά τους. Κοινώς η Λευκαδα έσφυζε από ζωή και οι τοπικοί επιχειρηματίες καρπώθηκαν τα πολλαπλά οφέλη της διοργάνωσης και δικαίως οι άνθρωποι. Άλλωστε ενστερνίστηκαν και στήριξαν το εγχείρημα του φιλάνδρου Λευκάδας, οικονομικά υλικά και διαδικαστικά κατανοώντας την ευρύτερη σημασία του για την ανάπτυξη του νησιού.
Ανάλογη ήταν και η στάση των τοπικών φορέων, όπου Δήμος, Νομαρχία και επιμελητήριο συσπειρωμένοι, που παράλληλα με την συμμετοχή τους ως συν-διοργανωτές οικονομικά με μέσα υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό έδωσαν επίσημη χροιά στην εκδήλωση.
Αυτό το ενωμένοι και συσπειρωμένοι προσωπικά με πονάει….στο λεξικό της ντοπιολαλιάς μας το λήμμα συσπείρωση, ενότητα, ομοψυχία, φαίνεται πως έχει παραληφθεί, καθώς σε πολλές περιπτώσεις κατακρίνουμε ή τορπιλίζουμε ένας την προσπάθεια του άλλου με ανταγωνιστικά κριτήρια, για να μην εκφραστώ πιο ακραία.
Αξίζει να δούμε παραπέρα και να παραμερίσουμε, εμπάθειες ιδιοτέλειες και προσωπικά συμπέφοντα για το καλό του τόπου μας.
Ένα εύγε στους γείτονες Λευκαδίτες και οψόμεθα …
