Το καλοκαίρι, “Ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι” για τον Κωστή Παλαμά. Κάποια άλλη χρονιά, στο τέλος αυτής της εποχής, ο Οδυσσέας Ελύτης έγραψε πως τις στιγμές της θερινής ραστώνης, “Όλα τα πήρε το καλοκαίρι”. Από τότε μέχρι σήμερα, οι εικόνες που συνδέονται με ακρογιαλιές και ξενοιασιά έχουν γίνει η αφορμή για αμέτρητες ποιητικές συνθέσεις.
Το καλοκαίρι θεωρείται “η εποχή που στήνονται τα όνειρα”. Κατακτώντας τον τίτλο της πιο δημιουργικής εποχής ανανεώνει, προκαλεί, επιστρατεύει όλες τις αισθήσεις, στέκεται πηγή έμπνευσης για τις συνθέσεις σπουδαίων ποιητών. Ποιήματα μελοποιημένα, που λατρεύτηκαν από την πρώτη στιγμή έχουν γραφεί ανεξίτηλα στη μνήμη πολλών από εμάς, δημιουργώντας την ανάγκη να βρεθούμε γρήγορα, μία ανάσα πριν το καλοκαίρι.
Οι αναφορές στους στίχους των ποιητών είναι ατέλειωτες. Όλα κινούνται γύρω από την αλμύρα της θάλασσας, τις χρυσές αμμουδιές, τα αστέρια, το σεληνόφως, και φυσικά σε πλήρη αρμονία με εκείνο το “ολόγιομο”, αυγουστιάτικο φεγγάρι. Ας ταξιδέψουμε σε ονειρικά καλοκαίρια μέσα από την ελληνική ποίηση γιατί πολλές φορές, οι σκέψεις μας για κάθε καλοκαίρι που περνάει, εκφράζονται με απόλυτο τρόπο μέσα από έναν μόνο στίχο.
Σε μια στιγμή έμπνευσης, ο Οδυσσέας Ελύτης συμπληρώνει στην “Μαρίνα των Βράχων”, έχοντας προφανώς στο μυαλό του κάποια έντονη εικόνα: “Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα. Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού και τα’ άρωμα των γυακίνθων- Μα πού γύριζες”. Στην δική του “Ιθάκη”, ο Κωνσταντίνος Καβάφης γράφει, “Να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνουν σε λιμένες πρωτοειδωμένους”, ενώ το καλοκαίρι για τον Κωστή Παλαμά είναι κάπως έτσι…
“Φωνούλες, γέλια φέρνει τ’ αγέρι μέσα απ’ τ’ αμπέλια τα καρπερά. Παιδιά αγγελούδια ψέλνουν τραγούδια στο καλοκαίρι. Θεού χαρά”. Είναι που “Ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι” για τον Παλαμά. Αλλά και ο Μάνος Ελευθερίου είχε γράψει τις “Παραμονές Δεκαπενταύγουστου”, ο Γιάννης Ρίτσος πέρα από την έμπνευση για την “Σονάτα του Σεληνόφωτος”, στηρίζεται στο “γαλανό τ’ ουρανού και της θάλασσας” για να ολοκληρώσει το “ποίημα- Ποζιτάνο” και η Κική Δημουλά στο ποίημα “Ζούγκλα” αναφέρεται κυρίως, στον Αύγουστο.
Η αναφορά στα ποιήματα, που είναι αφιερωμένα στο ελληνικό καλοκαίρι και τον ήλιο, θα μπορούσε να μην σταματήσει ποτέ. Τα “Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού” του Γιάννη Ρίτσου περιγράφουν ιδανικά το ελληνικό καλοκαίρι. Τα “μύρια ποτήρια του νερού φρεσκοπλυμένα και σκουπισμένα στο περιγιάλι αστράφτουνε. Απ’ όλα πίνω το γαλάζιο κι ακόμη να μεθύσω”.
Εσείς νιώθετε ότι και αυτό το καλοκαίρι θα σας βρει “μεθυσμένους” από έρωτα, από ενθουσιασμό, από την ανάγκη να μην τελειώσει ποτέ ή εύχεστε να μην υπάρχει άλλος χώρος για “ακόμη λίγη θάλασσα, ακόμη λίγο αλάτι”;
Πηγή: pathfinder.gr
