Κατά λέξη…
Παίρνεις ένα μπακαλιάρο, τον αρπάζεις από την ορά, και του δίνεις νιά τιναξά απότομη να φύει το αλάτι.
Ανάβεις νιά κατσαφούμα, και μόλις πέσει αθρακουνιά καλή, τόνε πετάς απάνου όπως είναι αξαρμήριος και στέκεσαι παραπέρα μη σου βγάλει τα μάτια το αλάτι στη φωτιά.
Τόμου αρχινίσει να τσιτσιρίζει του ρίχτεις απάνου του με το ροί λάδι και ζούφτεις και λεμόνι και του ρίχνεις κι από δαύτο.
Τόμου ψηθεί καλά τόνε βγάνεις από τη φωτιά και τόνε βάνεις να μοσκεύει στο λαδολέμονο σε νιά ντερίνα.
Πυρώνεις ψωμί στην ανθρακουνιά και βάνεις νιά μπικιόνα κρασί στη χόβολη να χλιαίνει.
Το ρίχτεις στη μαόρδα και πίνεις με τα μέντε σου μη καρικωθείς και μη σου σκωθεί ο ουρανίσκος,και μετά πας και μπατέρνεις με νιά μπατανία,κι ας τσου άλλους να γουδέρουνε χαβάρια!
«TΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ» από τη στήλη «Ανωησάνικα Νιτερέσσα»
