Του Ναπολέοντος Λιναρδάτου
Με κάποια καθυστέρηση έφθασε στην Ελλάδα η είδηση ότι δύο ηλικιωμένοι στο Μετρό του Μονάχου ξυλοκοπηθήκαν όταν προσπάθησαν να προστατεύσουν μια κοπέλα που παρενοχλούσε μια ομάδα Αράβων. Η είδηση, παρότι συνοδεύεται από βίντεο, δεν φάνηκε να ενδιαφέρει την μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ. Για παράδειγμα, την ίδια ημέρα το δελτίο ειδήσεων του Mega προτίμησε να ασχοληθεί με την νέα «προκλητική» (βλ. Σεξ) ταινία της Αντέλ Εξαρχόπουλου. Γενικά, με ελάχιστές εξαιρέσεις, τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται με γεγονότα που δημιουργούν αμφιβολίες και ερωτήματα για το κύμα λαθρομετανάστευσης που έχει κατακλύσει την Ελλάδα.
Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα της λεγόμενης προσφυγικής κρίσης, τα ΜΜΕ έχουν πλήρως εξαλείψει όλα τα στοιχεία που θα μας βοηθούσαν να καταλάβουμε τις αιτίες και συνέπειες αυτού του γεγονότος. Σαν να έχουν αντιγράψει τις τακτικές του ολοκληρωτικού καθεστώτος από το βιβλίο, 1984, του Τζόρτζ Όργουελ, το παρελθόν πλέον είναι μια μεταβλητή ύλη που αδιάκοπα προσαρμόζεται στις πολιτικές σκοπιμότητες της κυρίαρχης ιδεολογίας. Έτσι ο μέσος αναγνώστης, τηλεθεατής ή ακροατής είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει ακούσει το όνομα Τασία Χριστοδουλοπούλου αυτόν το καιρό, ενώ είναι βέβαιο ότι χωρίς τις πολιτικές της κας Χριστοδουλοπούλου τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα.
Επίσης, ελάχιστοι πλέον πολίτες θα γνωρίζουν για τις αποφάσεις που άνοιξαν τα κέντρα φύλαξης τον περσινό Φεβρουάριο, ή, για την περιβόητη εγκύκλιο που άνοιξε και επίσημα τα σύνορα της Ελλάδας στις 4 Μαρτίου 2015: «Σύμφωνα με υπηρεσιακό έγγραφο του υπουργείου Εσωτερικών που έχει στη διάθεσή του σταθμός μας», θα μεταδώσει τότε ο ΣΚΑΙ, «όσοι αλλοδαποί εισέρχονται στα υδάτινα και τα χερσαία σύνορα της χώρας μας δεν θα συλλαμβάνονται, αλλά θα τούς δίδεται χαρτί παραμονής 1 μήνα, αν θέλουν να φύγουν, ενώ αν δε θέλουν θα τους δίδεται άδεια παραμονής έξι μηνών.»
Από τότε έχει περάσει ένας χρόνος και φαίνεται ότι όλα τα γεγονότα που δημιουργήσαν την παρούσα κρίση είναι προτιμότερο να ξεχαστούν. Καθημερινά όμως έρχονται στοιχεία που θέτουν υπό αμφισβήτηση την επίσημη εκδοχή της κρίσης. Πάρτε για παράδειγμα την πρόσφατη παραδοχή του υπουργού κ. Μουζάλα ότι το 50% το εισερχόμενων στην δεν προσποιούνται καν ότι είναι πρόσφυγες. Ή, τα στοιχεία του ΟΗΕ και της ΕΕ που καταδεικνύουν το γεγονός ότι το 70 με 80% των μεταναστών είναι άνδρες. Πως είναι δυνατόν προσφυγικοί πληθυσμοί να είναι κατά 80% άνδρες; Αυτό θα σήμαινε ότι υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός πόλεων και χωριών με απίθανα δημογραφικά χαρακτηριστικά. Βέβαια, κάτι που ιστορικά έχει 80% συμμετοχή αρρένων είναι το κλασσικό μεταναστευτικό ρεύμα από τον τρίτο κόσμο στην Ευρώπη.
Στις αρχές αυτού του μήνα μάθαμε κάτι επιπλέον. Μετά από συνάντηση του υπουργού Κουρουμπλή με τους ομολόγους του από Γαλλία και Γερμανία, ο κ. Κουρουμπλής: «ανακοίνωσε την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει στην αναγνώριση της Τουρκίας ως «τρίτης χώρας ασφαλούς διέλευσης». Η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο στη δυνατότητα επιστροφής στην Τουρκία από την Ελλάδα και ατόμων με προσφυγικό προφίλ, αλλά ακόμα περισσότερο στην άρνηση εισόδου τους στη χώρα εφόσον η χώρα προέλευσης (εν προκειμένω η Τουρκία) θεωρείται «ασφαλής». Πρόκειται για μια σαφή μεταστροφή της κυβερνητικής πολιτικής όσον αφορά την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών που φτάνουν στη χώρα.»
Η είδηση εδώ είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε (δεν ξέρουμε τι θα εφαρμόσει) στο αυτονόητο. Δηλαδή, ότι ακόμα και οι λίγοι από όσους εισβάλουν καθημερινά στην Ελλάδα και ήταν πράγματι πρόσφυγες όταν άφησαν την Συρία για την Τουρκία, όταν φεύγουν όμως από την Τουρκία για την Ελλάδα, δεν είναι πλέον πρόσφυγες. Πρόσφυγας είναι κάποιος του οποίου η ζωή είναι σε άμεσο κίνδυνο στην περιοχή όπου βρίσκεται. Οι Σύριοι αποχωρούν από την Τουρκία με την προσδοκία οικονομικών απολαβών (επιδόματα πρόνοιας κυρίως) και όχι επειδή η ζωή τους κινδυνεύει στην Τουρκία.
Η Ευρώπη σιγά σιγά απομονώνει την Ελλάδα, και η χώρα μας θα γίνει ο τελικός προορισμός για εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Η ζημιά θα ήταν πολύ μικρότερη αν τα ΜΜΕ της Ελλάδας είχαν ενημερώσει αντικειμενικά του Έλληνες πολίτες για τα πραγματικά δεδομένα του ζητήματος. Όμως, εξ αρχής, η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ ακολούθησε μια συστηματική εκστρατεία παραπληροφόρησης προκειμένου να παρουσιάσει μια ψευδή εικόνα με σκοπό να μην υπάρξει αλλαγή στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Το ότι ελληνικά ΜΜΕ συνεργάζονται με ΜΚΟ που έχουν ως σκοπό τα ανοιχτά σύνορα είναι ευρέως γνωστό σε δημοσιογραφικούς κύκλους. Η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι συνένοχη στην επικείμενη μεγάλη εθνική βλάβη και αυτό συνέβη έχοντας παραβιάσει κατ’ εξακολούθηση του πιο βασικούς κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
