*Του  Αρχιμ. Δανιήλ Ζωγράφου

Ευαγγέλιο: Ιω. 1, 1-17
Με την Ανάσταση του Χριστού ανατέλλει και πάλι το φως της πίστεως και της ελπίδος. Το πνευματικό σκότος που επικρατούσε στην προχριστιανική ανθρωπότητα συμβόλιζε τη συσκότιση που επικρατεί για λίγο στους Ι. Ναούς μας πριν από την Ανάσταση.

Η τεχνητή αυτή συσκότιση μας υπενθυμίζει το σκοτάδι της αμαρτίας που αντικατέστησε  το φως του λογικού και του αυτεξουσίου με το οποίο είχε προικισθεί ο άνθρωπος από το Θεό. Έτσι ο άνθρωπος έμεινε μόνος του μέσα στο έρεβος της κακίας αναζητώντας κάποια διέξοδο προς το θείο φως. Η επιστήμη και η φιλοσοφία δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν.

Ήρθε όμως το φως της Αναστάσεως που καταύγασε όλο τον κόσμο, τα ουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια», λέγει ο ιερός υμνογράφος.
Γι’ αυτό και η σημερινή μέρα είναι χαρμόσυνη και λαμπρή, γεμάτη φως. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, ο Κύριος χαρακτηρίζεται «φως του ανθρώπου» που «φαίνει εν τη σκοτία».

Είναι χαρακτηριστικά όσα γράφει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος για την εμπειρία του αναστάσιμου φωτός:
«Το φως που ανέβλυσε από το κενό μνημείο, το αναστάσιμο φως, διαλύει το σκοτάδι της αμαρτίας μέσα κι έξω από την καρδιά μας. Αυτό μας περιλάμπει χωρίς να μας αλλοιώνει ριζικά, αυτό μας κάνει να μιλάμε και να οδηγούμαστε στην τελειότητα. ΄Ετσι μόνο μπορούμε να μαρτυρούμε με τη ζωή μας, ότι ο Θεός είναι το φως του κόσμου.
Η Ανάσταση του Χριστού βιώνεται μέσα στην Εκκλησία ως ένα γεγονός που έρχεται να φανερώσει την αλήθεια στον υποδουλωμένο κόσμο στα ψεύτικα είδωλα και ψευτοθεότητες.

Να φέρει το φως στον σκοτισμένο άνθρωπο και να δώσει χάρη στην αποτυχημένη ανθρωπότητα.
Η Ανάσταση του Κυρίου τελικά δεν ανήκει στο Χριστό, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, γιατί όπως λέγει ο άγιος Γρ. Παλαμάς, όσα έπαθε ο Χριστός, τα έπαθε για τον άνθρωπο.

Ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού δεν έχει νόημα για τον Λόγο του Θεού. Διότι η ανάσταση του Χριστού είναι η ανάσταση του ανθρώπου, η οποία τελικά είναι φως και για τον άνθρωπο και για όλο τον κόσμο.
Η παρουσία και η αίσθηση του φωτός γίνεται ευκολότερα αντιληπτή μέσα στο σκοτάδι, μέσα στο πνευματικό σκοτάδι της εποχής του Χριστού. Είναι το φως που φώτισε τον άνθρωπο και τον κόσμο. Αλλά και μέσα στο σύγχρονο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι ο νόμος του Θεού εξακολουθεί να αποτελεί διαρκή μαρτυρία φωτός.
Ο λόγος του Θεού που έρχεται σε μας με τη μορφή των θείων εντολών έχει εκρηκτική δύναμη. Η τήρηση των εντολών είναι βέβαια ζυγός για τον άνθρωπο, τον βαρύνει και τον δεσμεύει. Αυτό συμβαίνει γιατί έρχεται σε αντίθεση με τις άνομες επιθυμίες του. Επειδή όμως τον ελευθερώνουν από το σκοτάδι και την αμαρτία ο ζυγός γίνεται χρηστός.

Όταν οι εντολές του Θεού δεν ενεργούν πιεστικά στον άνθρωπο, τότε ενεργοποιούνται και ενώνονται με το θέλημά του  και γίνονται φως που φωτίζουν τη ζωή του. Προκαταρτικό φως ήταν και ο γραπτός νόμος ανάλογα με την δεκτικότητα των αποδεκτών του και σκιαγραφούν την αλήθεια και το μυστήριο του μεγάλου φωτός.

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, όταν είχε έλλαμψη του θείου φωτός ένοιωθε να κυριαρχεί στην ψυχή του το αίσθημα της αγάπης προς όλους τους ανθρώπους. Διότι ο άνθρωπος που φωτίζεται από το φως της αναστάσεως αγκαλιάζει μέσα του όλους τους ανθρώπους και έχει τέλεια αγάπη.
Όταν ο άνθρωπος δεχτεί τη χάρη του Θεού μεταμορφώνεται, ενώνεται με το Θεό και γίνεται φίλος Του. Μετέχει στο θείο φως, γίνεται φως, χωρίς να πάψει να είναι άνθρωπος. Γίνεται φως του κόσμου.

Δέχεται και προφέρει το φως του Θεού, που είναι πηγή, αλλά και δέκτης και μετάδοσης του στο περιβάλλον του.
Πώς μας φωτίζει ο Χριστός;
Ο άγιος Θεοφύλακτος μας δείχνει κάποιους τρόπους που μας φωτίζει ο Κύριος. Ο ένας τρόπος είναι ο φυσικός νόμος που έχουμε μέσα μας. Η δύναμη ν’ αναγνωρίζουμε το καλό από το κακό, να διακρίνουμε τα κτίσματα από τον Κτίστη, η επιλογή του αγαθού κ. α.

Άλλος τρόπος είναι τα χαρίσματα του Θεού μέσα μας τα οποία καλλιεργούμενα μπορούν να μας οδηγήσουν σε πιο προχωρημένες πνευματικές καταστάσεις. Άλλος τρόπος είναι να δούμε το Θεό ως φως, όπως το είδαν οι μαθητές του Χριστού στο όρος Θαβώρ, ο Μωυσής στο όρος Σινά, ο Παύλος στη Δαμασκό. Ο παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θέα του Θεού, αλλά αυτό απαιτεί προσπάθειες για καθαρτικό αγώνα και κυρίως την άσκηση της νηπτικής προσευχής.

Τέλος ένας άλλος τρόπος να δούμε το φως του Χριστού είναι η ανάγνωση των Γραφών, γιατί πίσω από τα νοήματα του ευαγγελικού λόγου κρύβεται ο ίδιος ο Χριστός. Κι ακόμη μπορούμε να νοιώσουμε το φως του Χριστού μέσα από μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, που είναι το φως το αληθινό.
«Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται» μας βεβαιώνει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Από το καινό μνημείο πηγάζει η καινή ζωή. Είναι η ζωή του Χριστού, η «άλλη βιωτή». «Τα αρχαία παρήλθεν», όλα με την Ανάσταση του Χριστού γίνονται καινούργια.

Πεθαίνει ο παλαιός κόσμος και ανασταίνεται ο καινός άνθρωπος που «περιπατεί εν καινότητι ζωής». Έτσι αναστημένος μαζί με τον Θεό και πορευόμενος μέσα στο φως της αναστάσεως, ελευθερωμένος από το ζυγό της αμαρτίας γινόμαστε μέτοχοι της θείας ζωής που χαρίζει ο ζωοδότης αναστημένος Χριστός.

Αδελφοί, εν Χριστώ συνδαιτυμόνες της δεσποτικής ξενίας και αθανάτου τραπέζης του αναστάντος  Κυρίου πάλι και πολλάκις

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ!

*Ο Αρχιμ. Δανιήλ Ζωγράφος είναι Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Γεν. Θεοτ. Άτρου

Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας