Του Ναπολέοντα Λιναρδάτου
Αυτή την Πέμπτη οι Βρετανοί αποφασίζουν αν θα παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ή, αν θα καταφέρουν να δραπετεύσουν από τον λαβύρινθο πολιτικής και οικονομικής παράνοιας που κτίζει η σοσιαλδημοκρατική ελίτ της Ευρώπης στις Βρυξέλλες. Προς χάριν και της δικής μας ελευθερίας και ευημερίας, ας ελπίσουμε ότι θα βρουν την γενναιότητα να πουν το μεγάλο αντίο στο αντιδημοκρατικό και αντιφιλελεύθερο ιερατείο των Βρυξελλών.
Κρίνοντας τα θετικά και τα αρνητικά του μένουμε ή φεύγουμε για τους Βρετανούς, είναι σημαντικό να δούμε τους λόγους που μέχρι στιγμής επιβάλλουν στην Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ, που βασικά είναι ο εξής ένας: η παραγωγική βάση είναι ισχνή, το ελληνικό κράτος ανίκανο, και έτσι μια βίαιη και πρόχειρη έξοδος από το ευρώ αυτό τον καιρό θα δημιουργούσε μια άνευ προηγούμενου ανθρωπιστική κρίση. Αυτός είναι ο ένας και μοναδικός λόγος παραμονής.
Δεν υπάρχουν πλέον θετικά επιχειρήματα για την παραμονή στο ευρώ και την Ένωση. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν λόγω της ΕΕ. Οι μόνοι που προσβλέπουν στο μέλλον με κάποια αισιοδοξία είναι ο γραφειοκρατικός μηχανισμός των Βρυξελλών και οι παρατρεχάμενοι τους σε κάθε χώρα μέλος. Το υπερκράτος των Βρυξελλών μπορεί να παράγει μόνο κακά νέα, για τα οποία έχει μία και μοναδική λύση, «περισσότερη Ευρώπη», που ουσιαστικά σημαίνει ακόμα περισσότερες εξουσίες στην αποτυχημένη πολιτική τάξη των Βρυξελλών.
Μια χώρα όπως η Βρετανία μπορεί να αντιμετωπίσει το άμεσο κόστος της ανεξαρτητοποίησης με πολύ λιγότερους κραδασμούς από ότι η Ελλάδα. Έτσι θα μπορέσει να αποφύγει τις επερχόμενες κρίσεις τις ΕΕ, καθώς επίσης και την πληθώρα καταστροφικών, δαπανηρών και γελοίων νόμων και κανονισμών από τις Βρυξέλλες. Θα αποκτήσει ξανά νομοθέτες που οι πολίτες εκλέγουν και απολύουν. Οι Βρετανοί θα αποφασίζουν για τους Βρετανούς και όχι μια απόμακρη, ανεξέλεγκτη και εξουσιομανής κάστα γραφειοκρατών.
Όποιος μπορεί να δει πέρα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, δεν μπορεί να παρά κατανοήσει ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε μια πορεία πολιτικής και οικονομικής παρακμής. Είναι η ήπειρος με τις χειρότερες οικονομικές επιδόσεις, τρώει από τα έτοιμα και ζει στην αίγλη ενός παρελθόντος του οποίου τις πιο επιτυχημένες παραδόσεις προσπαθεί να καταργήσει. Αυτή η παρακμή δεν είναι θεόσταλτη, αλλά πηγάζει από πολύ συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Η ΕΕ έχει γίνει πλέον ένας συσσωρευτής και πολλαπλασιαστής των αδυναμιών του κάθε κράτους μέλους. Η ιδέα ότι όσοι περισσότεροι συμμετέχουμε στο λάθος τόσο λιγότερες οι καταστροφικές συνέπειες του λάθους θα αποδειχθεί εφιάλτης χειμερινής νυκτός.
«Στις 15 Ιουνίου 1215 ο βασιλιάς Ιωάννης ο Ακτήμων αποδέχτηκε τη Μάγκνα Κάρτα που για πρώτη φορά έθετε τον μονάρχη υπό την εξουσία του νόμου.» Ήταν μια ξεχωριστή μέρα για την Αγγλία και για την Ευρώπη, και η απαρχή της δημιουργίας της μοντέρνας δημοκρατίας, θέτοντας όρια στην κρατική εξουσία, δημιουργώντας σταδιακά των διαχωρισμό των εξουσιών, τα βασικά πολιτικά δικαιώματα του πολίτη και τον έλεγχο της εξουσίας από τους πολίτες. Οκτακόσια και ένα χρόνια μετά, οι απόγονοι των επαναστατημένων βαρόνων καλούνται να επιβεβαιώσουν την σοφία και την διαχρονικότητα μιας εξαιρετικά ευρωπαϊκής επιλογής.
