Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή την παρουσίαση του ψηφοδελτίου της δημοτικής μας κίνησης, από τον επικεφαλής μας Μάκη Δημητράτο, για να εισπράξω μεγάλη ικανοποίηση αλλά και χαρά! Όχι γιατί η παρουσίαση έγινε σε μία κατάμεστη αίθουσα με παιδιά κάθε ηλικίας, όχι γιατί το περιεχόμενο του ψηφοδελτίου είναι τόσο ουσιαστικό όσο και πλούσιο, αλλά γιατί ο λόγος του Μάκη Δημητράτου άγγιξε στην ουσία τους τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι, και ανέβασε στο άρμα της Κίνησής μας το μέσο-μη προνομιούχο πολίτη. Με αφορμή λοιπόν αυτήν την παρουσίαση, θέλω να μεταφέρω μία συζήτηση μεταξύ εμένα και ενός συμπολίτη μας που έλαβε χώρα στο Αργοστόλι τις προηγούμενες μέρες.
Με ρώτησε λοιπόν ο εν λόγω συμπολίτης μας, και μάλιστα με ένα ύφος αγωνίας, «Μα καλά ρε Γιάννη, που πάτε να τα βάλετε με τόσους πρώην Δημάρχους και με τόσο πλούσιους πολιτευτές που συνασπίστηκαν απέναντί σας;». Η απάντηση που του έδωσα μπορεί να επιμεριστεί, καθώς τη μεταφέρω, σε δύο σκέλη. Το πρώτο έχει να κάνει με την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Η τελευταία στένεψε κατά πολύ τα περιθώρια των πελατειακών σχέσεων μικρής κλίμακας – και λέω μικρής διότι στη μεγάλη τους κλίμακα ζουν και βασιλεύουν – οι οποίες αποτελούν διαχρονικά το κατεξοχήν όπλο των πολιτικών μας αντιπάλων. Αυτό το στένεμα λοιπόν του πελατειακού κράτους, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα μας σε ανατροπή του πολιτικού σκηνικού(υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με το ίδιο θέμα που δημοσιεύτηκε από τον economist). Ασφαλώς αυτό δε θα πρέπει να εκλαμβάνεται και ως ένα επιχείρημα υπέρ της οικονομκής κρίσης, γιατί πέρα απ’ τη συρρίκνωση του πελατειακού κράτους, σηματοδοτεί και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Και μάλιστα στους πιο σημαντικούς τομείς του, την παιδεία και την υγεία. Ωστόσο, οι πελατειακές σχέσεις δεν έχουν αμιγώς δημόσιο χαρακτήρα και όλοι γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν και στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει στο δεύτερο σκέλος της απάντησής μου.
Τις τελευταίες δεκαετίες, πρακτικά για μένα αυτό σημαίνει για όσο με θυμάμαι, υπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι που εναλλάσσονται στις θέσεις ευθύνης. Τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, υπάρχουν πέντε με δέκα οικογένειες που κυβερνούν τον τόπο. Έχουν βλέπετε πάρει Διδακτορικό στην πολιτική μόνο που το θέμα της διατριβής τους δεν είναι – όπως θα έπρεπε – η σημασία της προσφοράς στα κοινά, αλλά το θέμα της εργασίας τους είναι η τέχνη της διαπλοκής. Και έχουν την αλαζονεία να θεωρούν, ότι μόνο αυτοί είναι οι εκλεκτοί, οι πεφωτισμένοι, οι μοναδικοί που μπορούν να μας διοικούν, και ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε ανίκανοι… Χρησιμοποιώντας όμως μία αλληγορία βγαλμένη από τη σοφή μυθολογία μας, εγώ λέω ότι όπως ο Δίας χρειάστηκε να εξοντώσει τον πατέρα του τον Κρόνο, ο οποίος έτρωγε τα παιδιά του, προκειμένου να πάρει τη θέση του στα πράγματα, έτσι και εμείς οφείλουμε να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και με μοναδικό όπλο τη σκληρή δουλειά, να εκτοπίσουμε την «παλαιά φρουρά», να κατακτήσουμε το κύρος που μας αναλογεί για να πάρουμε, τελικά, τη θέση μας στον κύκλο της ζωής.
Συνεπώς η απάντησή μου μπορεί να συνοψιστεί ως εξής : Στις εκλογές του Μαΐου οι πολίτες των νησιών μας θα γυρίσουν την πλάτη τους στους επαγγελματίες της πολιτικής(όπως ακριβώς έκαναν και στις εθνικές εκλογές του 2012 όπου εξέλεξαν ως Βουλευτή Κεφαλονιάς & Ιθάκης την Αφροδίτη Θεοπεφτάτου), θα πουν ΟΧΙ στις προσπάθειες για την εξαγορά της ψήφου τους και θα στείλουν με μεγάλη δυναμική στο δεύτερο γύρο τους «Ριζοσπάστες Ξανά» και το Μάκη Δημητράτο!
Κλείνω με μία πρόταση-σύνθημα που θα χρησιμοποιώ συνεχώς στη διάρκεια αυτού του αγώνα : Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, ας ανακτήσουμε την Αλληλεγγύη(αυτή για την οποία ο Καζαντζάκης έγραφε ότι δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη) ξανά, ας γίνουμε μία Ομάδα ξανά, για να γίνουμε όλοι μαζί Ριζοσπάστες Ξανά!
Αργοστόλι, 29/4/2014
Βαρούχας Γιάννης
Επιστημονικός Συνεργάτης Αφροδίτης Θεοπεφτάτου
Βουλευτή Κεφαλονιάς & Ιθάκης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Κεφαλονιάς
