Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καλεί τους συναδέλφους να αφιερώσουν χρόνο και να μιλήσουν στους μαθητές για την προσωπικότητα και το ρόλο του συμπατριώτη μας Μαρίνου Αντύπα, από τη δολοφονία του οποίου συμπληρώνονται 110 χρόνια. Φέτος, την Κυριακή 19/3, μπροστά στο Μνημείο του Αγρότη, στον τόπο της θυσίας των Θεσσαλών κολίγων, πραγματοποιείται η συγκέντρωση για τον αγωνιστικό γιορτασμό της 107ης επετείου του Κιλελέρ, που οργανώνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Πρέπει να θυμίσουμε το ρόλο του Μαρίνου Αντύπα που συνεχίζει να εμπνέει το κίνημα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Οι τσιφλικάδες δολοφόνησαν τον Μαρίνο Αντύπα στις 9 Μάρτη 1907. Ένα από τα «τσιράκια» των Θεσσαλών τσιφλικάδων, ο Ιω. Κυριακού, έστησε καρτέρι στον Αντύπα, στο χωριό Πυργετός, και τον πυροβόλησε πισώπλατα, με δίκαννο. Ο Αντύπας ξεψύχησε μια ώρα αργότερα, στην αγκαλιά του πρωτοξαδέλφου του Παν. Σκιαδαρέση, ψιθυρίζοντας «Ισότης, αδελφότης, ελευθερία».

“Πολλάκις εδοκίμασα την λόγχη και την φυλακή, κατανοήσας έτσι ότι η πρόοδος της ιδέας έχει ανάγκην αυτοθυσίας και ότι το δέντρο του αγώνα ποτίζεται με αίμα και όχι με νερό”. Οι επιγραμματικές αυτές φράσεις ανήκουν στον Μαρίνο Αντύπα, τον μεγάλο εμψυχωτή των κολίγων του θεσσαλικού κάμπου και είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα “Πανθεσσαλική”. “Είμαι – πρόσθετε – απλώς ένας φορεύς χαλίκων για το κτίσιμον ενός δικαιότερου κόσμου…”.

Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στα Φερεντινάτα το 1873 και ήταν ο πρωτότοκος γιος ενός φτωχού ξυλογλύπτη. Στα 17 χρόνια του, άφησε το νησί μας και πήγε στην Αθήνα για να δουλέψει και να σπουδάσει. Μπήκε με ορμή στον κοινωνικό και πολιτικό στίβο. Έγινε μέλος του “Σοσιαλιστικού Συλλόγου” του Σταύρου Καλλέργη και από εκείνη τη στιγμή άρχισαν οι διώξεις και οι κατατρεγμοί σε βάρος του. Η πρώτη σύλληψή του έγινε τον Οκτώβρη του 1897 για έναν πύρινο λόγο που είχε εκφωνήσει εναντίον του παλατιού στην πλατεία Ομονοίας. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου, αλλά μόλις εξέτισε την ποινή του συνελήφθηκε πάλι για “ηθική αυτουργία” σε απόπειρα δολοφονίας κατά του Γεώργιου του Α΄. Με την κατηγορία αυτή μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας και κρατήθηκε αλυσοδεμένος για περισσότερους από έξι μήνες, οπότε αποφυλακίστηκε και οδηγήθηκε βίαια στην Κεφαλονιά. Ας σημειωθεί ότι η δήθεν απόπειρα κατά του Γεωργίου ήταν στημένη, για να κατηγορηθεί ο Αντύπας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δήθεν αποπειραθέντες να σκοτώσουν τον βασιλιά φυγαδεύτηκαν στην επαρχία, ενώ η κυβέρνηση γνωστοποίησε στον κόσμο ότι δήθεν καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν!

Επιστρέφοντας στην Κεφαλονιά ο Αντύπας εξέδωσε την εφημερίδα “Ανάσταση”, αλλά συνελήφθηκε και πάλι για την αρθρογραφία του και καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση. Η νέα του περιπέτεια έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή της κυκλοφορίας της εφημερίδας και τη φυγή εντέλει – μετά από διάφορες περιπλανήσεις – του Αντύπα στη Θεσσαλία. Εκεί ο Αντύπας μαζί με άλλα προοδευτικά άτομα της εποχής προσπάθησε να ξυπνήσει τους κολίγους και να τους οργανώσει για να ζητήσουν τα δικαιώματά τους.

Τρία χρόνια ακριβώς μετά τη δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα, οι κολίγοι ξεσηκώθηκαν στο Κιλελέρ και δικαίωσαν τη θυσία του…

Το παράδειγμα του Μαρίνου Αντύπα ας είναι οδηγός για όλους μας, ειδικά για τη νέα γενιά. Με νέους αγώνες ενάντια στους σύγχρονους τσιφλικάδες, στους καπιταλιστές και στο κράτος τους, να τιμήσουμε τον ηρωικό αγωνιστή και όλους τους νεκρούς μας. Η ιστορική μνήμη αποτελεί όπλο για ένα μέλλον που θα δικαιώσει τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις θυσίες, για ένα κόσμο που ο πλούτος θα ανήκει σε εκείνους που τον παράγουν.

Αργοστόλι 17/03/2017

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ