Της Βάνιας Σαμόλη
– Ωρέ Μεμά, τρέξε ωρέ Μεμά, ήρτε η Δευτέρα παρουσία πάει χανόμαστε!!!!
– Τι λές ωρέ Νίονιο και μου έκοψες τα ήπατα, αλάφιασες βραδυνιάτικα; Νιώθεις αγκούσα; σου κάτσανε βαριά τα γιομιστά και ψυχανεμίστηκες; Μπας και εγνώρισες καμία ζουρλοπαντιέρα από εκιές τις καρακαηδόνες που έρχονται τέτοια εποχή, τις αλλοδαπές τσι αθηναίες και σου φούσκωσε το τσερβέλο; Θες να νομίσουν πως εβουρλίστηκες και να σου κρεμάσουνε κουδούνια; κάμε καμιά βόλτα στον Άγιο να σε γιάνει γιατί σε βλέπω σούμπιτο κατά Κέρκυρα μεριά, εκεί στο κουρλοξενοδοχείο και τι θα γενούνε τα ζωντανά σου; μπας νομίζεις πως είμαι καλοπέσουλος, να αναλάβω τα σαλαγιάσματα των ζώων και τα σεσταρίσματα της κυράς σου;
– άσε μας ωρέ Μεμά, που ‘επιασες την πάρλα, νομίζεις πως πιτσιλίρω ή έχω όρεξη για στασίνια, έλα δελέγκου να δεις μια θυατέρα, με βελέσια που καντάρει!
– Αφού είναι θυατέρα βελέσια θα φορεί, και ότι καντάρει τι μου το λες, σκασίλα μου, έχω και την στραβομάρα μου εδεπα πέρα.
– Δεν θέλω ώρε Νιόνιο μα σε πικάρω, σχώρα με, μα εφκείνη που σου λέω πως τραγουδεί είναι ήβρεμα, λόντρα με μακριά λοίδια, βαψίματα, κραγιόνια και τα ρέστα αλλά και γένια…μούσι κατράμι,
– Α λείψεμε, πάει σεληνιαστηκες, ραμολιμέντο, έ ραμολιμέντο, με τις παπαρδέλες σου και κάθομαι και σε ακούω, αρτύθηκες φαίνεται μεγαλοβδόμαδα και σε πιάσανε τα δαιμόνια, καθυστερώ για πινομή σου και θα νομίζει η γυναίκα μου πως ξενοπερδεύω τέτοια ώρα, άιντε να σε διαβάσει κανάς δέσποτας, μπας και σου φύγει το ντελίριο………..
Κι όμως ο Μεμάς, ο αγνός, καλός Μεμάς της παράδοσης και της φυσιογνωμίας του τόπου μας, καλά είδε την κοπελιά με το μούσι και όλοι εμείς πάλι μια χαρά είδαμε και δυο χαρές ψηφίσαμε με το 12 το καλό…. δεν χωρά αμφιβολία. Άλλωστε μέχρι τώρα μούσια μας πουλάνε, μούσια αγοράζουμε, σε μούσια επενδύουμε και με τρίχες ασχολούμαστε.
Στην Γιουροβίζιον απλά επαναλάβαμε κάτι που εκούσια ή ακούσια κάνουμε μέχρι τώρα. Παρακολουθήσαμε, θαυμάσαμε και αποθεώσαμε την εικόνα μιας κοινωνίας που παρακμάζει, μιας εποχής που στερείται προτύπων, αξιών και ιδανικών και αναζητεί καρικατούρες προκειμένου να εκφραστεί. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Ουδείς αμφισβητεί την φωνή, ουδείς κατακρίνει την διαφορετικότητα. Όμως όταν αυτή η «διαφορετικότητα», προσβάλλει εκείνους τους «διαφορετικούς» που στέκονται με αξιοπρέπεια και ήθος προκαλώντας τον σεβασμό όλων μας τότε ακυρώνει την ουσία του ρόλου της ή απλά και λαϊκά παραπάει…..
Μα επιτέλους πως βαυκαλιζόμαστε την ευρωπαϊκή μας υπόσταση; πως θα υποστηρίξουμε το εκσυγχρονισμό και την κοινή μας πορεία με τους εταίρους; -θα έλεγαν δικαίως κάποιοι-, όταν δεν στηρίζουμε τις επιλογές τους. Άλλο όμως εταίροι και άλλο εταίρες ;;; μα ακόμη και αυτές μια αξιοπρέπεια την είχαν, εργαζόταν με διακριτικότητα, δεν προέβαλλαν τα «πεπραγμένα» τους σε κοινή θέα, ούτε αιτούνταν ασφαλώς της δημόσιας αποδοχής και επιβράβευσης και δει τόσο προκλητικά. Η πολιτισμική «αδελφοποίηση» δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τόσο διευρυμένη. Η αφυλία, αμφιφυλία, η ομοφυλία, μας βομβαρδίζει πανταχόθεν, καλώντας μας σαν τις σειρήνες, με το σύνθημα «έλα κι εσύ μπορείς…..» έλεος!
Αναρωτιέμαι ποιος φταίει για ετούτη την πολιτισμική απογύμνωση. Εκείνοι που αποτελούν και μάλιστα διαμορφώνουν εντέχνως το κακέκτυπο του εαυτού τους; αυτοί που το παρουσιάζουν ή εμείς που το παρακολουθούμε στηρίζοντας την διακίνηση του «ως προϊόν υψηλής εμπορικής αξίας»; Κοινώς φταίει το τίποτα; αυτοί προβάλλουν το τίποτα, εμείς που ασχολούμαστε με το τίποτα; Ποιος ξέρει;; είναι σαν ρωτώ αν το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό.
Μπορεί να έχουμε κουραστεί από τους δήθεν σοβαρούς, δήθεν έντιμους, δήθεν ηθικούς , δήθεν ειλικρινείς, δήθεν αξιοσέβαστους. Μπορεί να βαρεθήκαμε από όλους όσους υποκρίνονται και μας φλομώνουν με ψεύτικες υποσχέσεις. Μπορεί να αηδιάσαμε από αυτούς κρύβουν την ασχήμια της ψυχής και του πνεύματός τους, με όμορφες καλοδουλεμένες μάσκες, αυτούς που καπηλεύονται την ελπίδα και τα όνειρά μας. Μπορεί να θέλουμε να ξεφύγουμε, να χαλαρώσουμε, να υποστηρίξουμε αυτό το ακραίο, αυτό που εκτίθεται όπως ακριβώς είναι, αυτό το αυθεντικά κραυγαλέο, αυτό που δεν διστάζει να αποκαλύψει την εσωτερική ένδεια του κόσμου μας……..έτσι μπας και στο τέλος ξυπνήσουμε!! Μια ερώτηση μόνο, τι θα πω στην εξάχρονη κόρη μου που με ρωτά “Mανούλα, η κοπέλα που τραγουδά στην τηλεόραση, γιατί έχει μούσι;;;”