Σε αυτούς που δύο χρόνια τώρα έχουν 35 νίκες και μόλις 4 ήττες ( και αυτές συγκυριακά)
– σε αυτούς που έχουν βάλει το εγώ τους κάτω από την ομάδα
– σε αυτούς που με την αξία, τις ικανότητες και προπαντός τον χαρακτήρα τους, αποτελούν την βάση και έχουν αναστήσει τον σύλλογο
– σε αυτούς που έχουν ξεκολλήσει το Κεφαλλονίτικο μπάσκετ από τα “τάρταρα” και που αν ρώταγες πριν από δύο χρόνια έστω και έναν φίλο του αθλήματος αν θα πίστευε σε μία τέτοια πορεία θα σου έλεγε «όχι»
– σε αυτούς που δύο χρόνια το μόνο που κάνουν είναι να σιωπούν και ταυτόχρονα να δείχνουν έργο
– σε αυτούς τους πιστούς, αφοσιωμένους, κατάλληλους Κεφαλλονίτες και μιλώ συγκεκριμένα για τον Πάνο Σαρρή, τον Νίκο Βαλλιανάτο, τον Λευτέρη Κρητικό, τον Ιορδάνη Γεμενετζή , τον Δημήτρη Μητρόπουλο, τον Μπάμπη Καβαλλιεράτο, τον Γιάννη Κανούτα, τον Ηλία Αγγελάτο, τον Μάκη Καλαφάτη, τον Σπύρο Χρηστάτο
– σε αυτούς τους Κεφαλλονίτες που προστέθηκαν φέτος στην ομάδα και έχουν βοηθήσει τα μέγιστα ( οι αποκαλύψεις του πρωταθλήματος), τον Γεράσιμο Αραβαντινό, τον Βαγγέλη Καραπέτσα, τον Σπύρο Θεοδωράτο
– και τέλος στα δύο παιδιά που ήρθαν και έδωσαν το κάτι παραπάνω που χρειαζόμασταν, οδηγώντας μας εκ του ασφαλούς, ( “Θεία Δώρα” για τον σύλλογο) τον Μάκη Χατζή και τον Θοδωρή Μπαχό
– σε ΟΛΑ αυτά τα παιδιά που κατάφεραν και έγιναν «ένα» μέσα στη χρονιά
– που βάλθηκαν σώνει και καλά να οδηγήσουν την Κεφαλονιά ξανά στο μπάσκετ
– που με τον ψυχισμό και την προσωπικότητά τους έχουν …….! μια ολόκληρη κατηγορία (τη λέξη την ξέρετε δεν χρειάζεται να την γράψω), κάνοντας τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα
– σε ΟΛΟΥΣ αυτούς τους ΓΙΟΥΣ που «με επέστρεψαν» και τους ευγνωμονώ γι΄ αυτό.
– θέλω να πω “ΠΑΙΔΙΑ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ !!!».