Ήρθε στην Κεφαλονιά το 1984. Κάπου εκεί κοντά, στα 15 μου χρόνια ξεκίνησα κι εγώ με τις εκκλησιαστικές χορωδίες . Είχαμε πολλές διαφωνίες και κόντρες , αλλά πίσω από εκείνο το αυστηρό του βλέμμα , μου έδειχνε με έναν μυστικό τρόπο ότι μου είχε εμπιστοσύνη σε όλες μας τις συνεργασίες. Πέρασαν χρόνια πολλά για να μου πει και φανερά:

¨πρέπει να παραδεχτώ ότι πάντοτε με  έβγαζες ασπροπρόσωπο ¨ .

Πολλές φορές διαφωνήσαμε , καβγαδίσαμε αλλά και δημιουργήσαμε ωραία γεγονότα για την Κεφαλονιά μας , στα πλαίσια των εκκλησιαστικών δρώμενων.

Θυμάμαι τα ¨ Εόρτια Βραδινά ¨ των Χριστουγέννων στο Αργοστόλι και το Ληξούρι , όπου μου έδωσε βήμα να παρουσιαστώ για πρώτη φορά ως νεαρός μαέστρος μόλις 15 ετών με την εκκλησιαστική μου χορωδία.

Θυμάμαι τη λειτουργία στην Αγ.Ειρήνη της οδού Αιόλου στην Αθήνα και το γλέντι στο μπαλκόνι του σπιτιού του στον Πειραιά.

Θυμάμαι τα εγκαίνια του μεγάλου ναού του Αγίου μας , την υποδοχή του Πατριάρχη , την υποδοχή του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Θυμάμαι στα πρώτα χρόνια , την έκπληξη που ένοιωσα όταν μας συνόδευε με δεύτερη φωνή (σεκόντο) στις καταβασίαις του όρθρου, ως να ήταν γνήσιος κανταδόρος Κεφαλονίτης.

Θυμάμαι το κρυφό του χαμόγελό του όταν ψάλλαμε τα  εξαποστειλάρια , τονισμένα σύμφωνα με την Κεφαλονίτικη μελωδία του ¨ Απόστολοι εκ περάτων ¨

Θυμάμαι το πόσο ανθρώπινα και ταπεινά χαιρόταν όταν στη λειτουργία του Αγίου μας , η μελωδία της δικής του φήμης ως μητροπολίτη Κεφαλληνίας, διέφερε από των υπολοίπων δεσποτάδων.

Θυμάμαι την ιώβια υπομονή του στο θόρυβο, τους ψίθυρους και τις ομιλίες που άκουγε από το στασίδι των ψαλτάδων.

Θυμάμαι που κάθε Κυριακή του Πάσχα όπου εμείς με τη χορωδία λειτουργούσαμε στη Σισσιώτισσα ενώ ο Δεσπότης στη Μητρόπολη , πηγαίναμε και του ψάλλαμε το Χριστός Ανέστη στο χωλ της επισκοπής και εκείνος που πάντοτε το περίμενε χωρίς να το λέει , με το που μας άκουγε πετάγονταν από τη καρέκλα και έρχονταν σαν μικρό παιδί στην ξύλινη σκάλα για να μας ακούσει με χαρά και αγνή υπερηφάνεια.

Θυμάμαι και φορές που είχε τα κέφια του στα τραπέζια μετά από τις λειτουργίες , όπου συμμετείχε στα αστεία μας και τα πειράγματά μας και στα πλαίσια των μιμήσεων που κάναμε , ζήταγε να τον μιμηθούμε. Και χαιρόταν και αυτός , σά να έφευγε από το σοβαρό του ρόλο και να γίνοταν για λίγα λεπτά απλός, κοσμικός , ανθρώπινος.

Θυμάμαι και τις άσχημες στιγμές , που άθελά του μπορεί να πλήγωνε ανθρώπους και τον πληγώναμε κι εμείς , εγώ πρώτος από όλους με το περιττό θράσος του εγωισμού της νεότητας. Ανθρώπινα όλα.

Η προσφορά του στο νησί μας είναι ανεκτίμητη, για πολλούς λόγους , αλλά ξεχωρίζω το γεγονός ότι κράτησε ίσες αποστάσεις από τους εμπλεκόμενους στα γνωστά εκκλησιαστικά γεγονότα εκείνης της εποχής και ησύχασε τις σχέσεις μεταξύ του διχασμένου λαού της εκκλησίας της Κεφαλονιάς.

Ήταν τίμιος , αξιοπρεπής και με σπάνιο ήθος .

Τα 30 χρόνια της ποιμαντορίας του , συμπίπτουν με τα 30 χρόνια δικής μου συμμετοχής στα χορωδιακά εκκλησιαστικά δρώμενα της Κεφαλονιάς , γι αυτό τον ευχαριστώ και θα τον αναφέρω πάντοτε .

Σεβασμιώτατε , καλό ταξίδι και  ¨ πρέσβευε υπέρ ημών ¨ .                         Μακάρι ο αντικατάστασης σου να είναι άξιος της νήσου μας , άξιος της νήσου του Αγίου Γερασίμου.

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ , ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ

Αγαθάγγελος Γεωργακάτος