Στις 9 Φεβρουαρίου 2016 έγιναν τα εγκαίνια της μεγάλης ατομικής μου έκθεσης ζωγραφικής στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, με τίτλο “Αισθητικές και θεωρητικές καταθέσεις” που ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Ανέτρεξα στις υπό έκδοση “Αυτοβιογραφικές σημειώσεις” μου και διαπίστωσα ότι ακριβώς 40 χρόνια πριν στην Αθήνα της μεταπολίτευσης παρουσίαζα για πρώτη φορά τα ζωγραφικά και τα ποιητικά μου έργα, σε μια έκθεση που καθόρισε σημαντικά την εξέλιξη, τις επιλογές και τις προοπτικές μου.
Η πρώτη μου ατομική έκθεση στην Αθήνα εγκαινιάστηκε στις 11 Φεβρ. 1976, με παράλληλη παρουσίαση της επανέκδοσης της ποιητικής μου συλλογής “Ποιήματα 1973-75” με την προσθήκη της νέας ενότητας “Στα Ίχνη της Αυγής”.
Ήμουν νεοφερμένος από την Κεφαλονιά στην Αθήνα, πρωτοετής στη Νομική Σχολή, σπουδαστής στο εργαστήριο του ζωγράφου Γ.Βογιατζή και μαθητής του Γιώργου Φωκά, ζωγράφου και τεχνοκρίτη. Διέμενα στη Φοιτητική Εστία του Ε.Μ.Π και είχα μεταφέρει εκεί όλα σχεδόν τα έργα μου από τις τρεις πρώτες εκθέσεις μου, μαθητής ακόμη στο Οικονομικό Γυμνάσιο Αργοστολίου. (Δύο εκθέσεις είχαν γίνει στην αίθουσα του Δημαρχείου Αργοστολίου-1973-74 και μια στο Μορφωτικό Κέντρο Ιθάκης), ενώ ζωγράφιζα και επισκεπτόμουν εκθέσεις και μουσεία καθημερινά.
Η επιστολή του Γιώργου Μοσχόπουλου
Βέβαια είχα στο ενεργητικό τις επιτυχίες των εκθέσεων, που είχαν ακουστεί και πέραν του νησιού καθώς και την κυκλοφορία της πρώτης συλλογής ποιημάτων μου από έγκυρο εκδοτικό οίκο, η οποία είχε λάβει επαινετικές κριτικές από ειδικούς και κοινό. Είχα επίσης γνωρίσει από κοντά τον μεγάλο ποιητή και στοχαστή Οδυσσέα Ελύτη, έχοντας ζωγραφίσει την “Μαρίνα των Βράχων” και την αξιοθαύμαστη Ιωάννα Κων.Τσάτσου, αδελφή του Σεφέρη, όμως γνώριζα πολύ καλά ότι η ατομική έκθεση στην Αθήνα, ειδικά τότε που τα κριτήρια ήταν μόνο αυστηρά, θάταν μεγάλο ρίσκο για το όνομα που είχα αρχίσει να διαμορφώνω θετικά. Η δυνατότητα μου δόθηκε στο Κέντρο Επιστημονικών Ομιλιών, μετέπειτα Κ.Ε.Ο. Αθηνών, στο επιβλητικό παλαιό κτίριο της οδού Μιχαήλ Βόδα, τότε που η περιοχή άκμαζε καλλιτεχνικά και πνευματικά. Επιστράτευσα κυριολεκτικά όσες δυνάμεις είχα για την προετοιμασία και ακολούθησα τη λογική στησίματος των ζωγραφιών μου κατά ενότητες. Συμβολικά σχέδια, Ερειπιογραφίες, Συνθέσεις. Η ποιητική συλλογή μου, επίσης άψογα εκτυπωμένη, με πρόλογο του συγγραφέα Κώστα Κριτσίνη, Νομάρχη Κεφαλονιάς, απάρτιζαν ένα ενδιαφέρον σύνολο, που σε συνδυασμό με τη νεαρή μου ηλικία, ευελπιστούσα να συγκινήσει τους καλλιτέχνες, λογοτέχνες, συμφοιτητές, δασκάλους, Κεφαλονίτες της Αθήνας που την ανέμεναν.
Όλα πήγαιναν καλά, η μάνα μου και η γιαγιά μου είχαν έρθει από το Αργοστόλι καθώς και άλλοι συγγενείς και φίλοι για τα εγκαίνια, ενώ ήδη είχαν κάνει θετική εντύπωση στο ευρύτερο κοινό οι προσκλήσεις. Την παραμονή των εγκαινίων όμως από τη μεγάλη αγωνία μου γέμισα κόκκινα σημάδια σε όλο το σώμα… Δεν είπα σε κανένα τίποτα γιατί αν το μάθαινε ειδικά ο πατέρας μου που ήταν ενάντιος μέχρι τότε στην καλλιτεχνική μου πορεία θα αντιμετώπιζα πολλά…Λίγο πριν την ώρα των εγκαινίων άρχισε και να βρέχει…!
Εν τούτοις τα εγκαίνια ήταν ένας μικρός θρίαμβος με την παρουσία δεκάδων φιλοτέχνων. Ανάμεσα τους ο πρόεδρος του Κ.Ε.Ο. δρ. κοινωνιολογίας Δημήτρης Γκούτας που με προλόγισε, ο άξιος δάσκαλος μου Γιώργος Φωκάς, ο γλύπτης Διονύσης Γερολυμάτος, ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Ευαγγελίδης, οι δρ. Μιχάλης Ρούσσος, Σεβαστιανός Φρέρης και Μάριος Ψάλτης, ο εραλδιστής, δρ. Ιωάννης Τυπάλδος-Λασκαράτος, ο δάσκαλος μου στο β’ Δημοτικό, Διονύσιος Τραυλός με την οικογένεια του, ο ταξίαρχος, συγγραφέας και καλλιτέχνης Έκτωρ Γρόλλιος με την κόρη του σχεδιάστρια Κατερίνα Γρόλλιου, ο Δομένικος, γιος του Μάρκου Βαμβακάρη, ο Γιάννης Μεσολωράς, ο Σπύρος Λειβαδάς και πολλοί άλλοι που με συγκίνηση ξαναδιάβασα τα σχόλια και τις κρίσεις τους στο τετράδιο εντυπώσεων που έχω στο αρχείο μου μαζί με τις επιστολές που έλαβα.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1976 ολοκληρώθηκε η πρώτη μου έκθεση στην Αθήνα και πλέον συνειδητοποίησα, ενώ τα κόκκινα ψυχοσωματικά σημάδια στο σώμα μου είχαν εξαφανιστεί, ότι άρχιζε για μένα η πραγματική επαγγελματική καριέρα.
Αμέσως μετά την επιτυχία της έκθεσης έλαβα μέρος σε πολλές ομαδικές σε γκαλερί και έδωσα την πρώτη μου θεωρητική διάλεξη σε φοιτητικό σύλλογο με θέμα: “Από τον Ρομαντισμό στον Σοσιαλιστικό ρεαλισμό”, που δημοσιεύτηκε μαζί με άλλα κείμενα μου σε συνέχειες, στο περιοδικό “Πνευματική Επτάνησος” της αείμνηστης Μαρίας Λαδά-Λασκαράτου.
Μετά 40 χρόνια ακριβώς, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους παρόντες και στους “απόντες” που όπως είχε γράψει ο αείμνηστος δρ. Γεράσιμος Πεντόγαλος “φύσηξαν τα φτερά μου”, και με τη διαρκή τους υποστήριξη και εμψύχωση, με βοήθησαν να χτίσω, με την αδιάκοπη αισθητική μου έρευνα, τις δράσεις και τα έργα της νιότης μου, το υπόβαθρο πραγματοποίησης μετά από επτά χρόνια της ποθητής υποτροφίας για εικαστικές σπουδές στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης !
Εγκάρδια.
Κώστας Ευαγγελάτος
