Ένας σημαντικός, αν όχι ο σημαντικότερος κύκλος της ζωής για όλους μας είναι ο «εργασιακός».

Όταν κλείνει, ανάμικτα συναισθήματα πλημμυρίζουν τόσο τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο που τον ολοκληρώνει, όσο και όλους τους υπόλοιπους, που κατά τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνεργάστηκαν ή συνδέθηκαν εργασιακά ή φιλικά πολύ ή λίγο μαζί του.

Το κλείσιμο του κύκλου συνήθως ακολουθεί ο απολογισμός, που αυτή τη φορά μοιάζει νάναι ο απόλυτα ειλικρινής, μιας και εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατό να υποκρύπτει σκοπιμότητες, που αυτομάτως απενεργοποιούνται με την αναχώρηση από την «καρέκλα» !

Συνεπώς μόνο ο θετικός ή αρνητικός κοινωνικός απόηχος μοιάζει να είναι η ουσιαστική κληρονομιά, που αφήνει κάποιος ως «αποτύπωμα ψυχής» με την ολοκλήρωση της καριέρας του, για όσους φυσικά έχουν την ευαισθησία να ενδιαφέρονται για το «όνομά» τους και τον απόηχό του από το πέρασμά τους από έναν τόπο, μία θέση, ένα Αξίωμα.

Φυσικά αναφέρομαι στην επιτυχή ολοκλήρωση της σταδιοδρομίας του Πλοιάρχου κ.Γεώργιου Καλιτσουνάκη, που τίμησε με τον καλύτερο τρόπο το λειτούργημα του Λιμενάρχη στην Κεφαλονιά.

Σε αυτή λοιπόν την ολοκλήρωση θητείας, που θεωρώ , ως Α/Δήμαρχος Τουρισμού, ότι Θεσμικά σε ορισμένα σημεία της συμπορεύθηκα, σήμερα σαν «αποχαιρετιστήρια χειραψία» μεταξύ φίλων, καταθέτω δυο λόγια ψυχής, που τα χρωστώ ως αποδέκτης των υπηρεσιών του κ.Καλιτσουνάκη στο Νησί μας.

Όταν ακούς καταγωγή από την Κρήτη, αυτομάτως περιμένεις να δείς «Αρχοντιά», «Λεβεντιά», «Συνέπεια», «Επαγγελματισμό», «Ανθρωπισμό», «αγάπη για την θάλασσα» και ……«μπαλωθιές».

Τα ζήσαμε και τα επιβεβαιώσαμε όλα τα ανωτέρω, πλήν απο τα ….σμπάρα από το Φίλο Γεώργιο Καλιτσουνάκη κατά την πολυετή θητεία του στην Κεφαλονιά.

«Ευγενής Ανθρωπος», ιδιότητα που μοιάζει να σπανίζει με το πέρασμα του χρόνου, που χαιρόσουν να συνεργάζεσαι μαζί του.

«Αποτελεσματικός», είτε διαχειριζόταν ένα από τα μεγαλύτερα Κρουαζιερόπλοια του κόσμου, είτε το πιο πολύπλοκο περιστατικό των «γεμάτων εκπλήξεων», υποθέτω όχι πάντα ευχάριστων, θαλασσινών …καταστάσεων.

«Απλός» , μέσα στη γεμάτη διακρίσεις υπηρεσιακή στολή του ή casual στο δρόμο, απέπνεε το ίδιο κύρος σεβασμού, που καταγράφει η προσωπικότητα κάποιου και όχι η στολή του.

Είναι βέβαιο ότι «ουδείς αναντικατάστατος», αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι το πέρασμα του Γιώργου από το Νησί δεν ήταν σαν αφρώδης κυματισμός που τον σβήνει το επόμενο κύμα, αλλά μαντινάδα διαχρονικής φιλίας, που σκάλισε αριστοτεχνικά μέσα στο πέρασμα του χρόνου το Κρητικό μαχαίρι της καρδιάς του.

Σε ευχαριστούμε Κύριε Λιμενάρχα για όσα μας προσέφερες και κυρίως γιατί κατάφερες τους ήχους της Λύρας να τους ταιριάξεις  με τους ήχους του Μαντολίνου, συνθέτοντας μια καντάδα δημιουργίας, που θα χαίρεται κάθε φορά να ακούει κάποιος, όταν θα αναφέρεται στο όνομά σου.

Ευάγγελος Κεκάτος
Α/Δήμαρχος Τουρισμού