Κάθε «Φυγή» πονά πάντοτε τους Ανθρώπους του οικείου, συγγενικού, φιλικού ή επαγγελματικού περιβάλλοντος του, είτε έλθει αιφνίδια, είτε αναμένεται, είτε νωρίς, είτε επέλθει «πλήρης ημερών».
Φυσικά, όπως τίποτε σε αυτή τη ζωή δεν είναι απολύτως ίδιο με κάτι ανάλογό του, έτσι και καμία «Φυγή» δεν είναι ίδια με κάποια άλλη, ως προς τον κοινωνικό και συναισθηματικό της αντίκτυπο στον στενό ή ευρύ περιβάλλον των Ανθρώπων του.
Συνήθως ο τρόπος ζωής, που επιλέγει κάποιος να δραστηριοποιηθεί ορίζει και το εύρος του κύκλου των ανθρώπων που θα «τραυματίσει» ,ελαφριά ή βαριά, η «απουσία» του.
Αυτή τη φορά η αιφνίδια «αναχώρηση» πλήγωσε την Τουριστική Οικογένεια της Κεφαλονιάς, αφού ο Γιώργος Γουλιμής είχε αναγνωρισθεί από όλους ως ένας εκ των πρωτοπόρων θεμελιωτών της Τουριστικής ανάπτυξης του Νησιού μας που από την δεκαετία του 70 άνοιγε δειλά – δειλά τα φτερά του τουριστικού ενδιαφέροντος.
Ο Γιώργος, ήταν ο γνήσιος αυτοδίδακτος λειτουργός της Τουριστικής Βιομηχανίας, που κυρίαρχη έννοια του πρωτίστως ήταν να περνά καλά ο Τουρίστας που επέλεγε το Νησί μας για τις διακοπές του.
Είχε στο επίκεντρο της επιχειρηματικής του δραστηριότητας τον «Άνθρωπο» !
Επιθυμούσε έντονα ο Ταξιδιώτης, να διασκεδάζει, να ευχαριστιέται, να γνωρίζεται με τους ντόπιους, να δημιουργεί μοναδικές αναμνήσεις από την παραμονή του στην Κεφαλονιά, να επιθυμεί να επιστρέψει για να ξανασυναντήσει τους νέους Φίλους του !
Να αγαπά και να αγαπιέται !
Αυτή η όμορφα ξεχωριστή Οικογένεια των Ανθρώπων, που έκτισαν τα θεμέλια του Τουρισμού στο Νησί μας μακριά από τους συχνά στυγνούς όρους του σύγχρονου marketing, που βλέπει κυρίως αριθμητικά μεγέθη, με προσωπική σφραγίδα το μεράκι τους και την εγκάρδια φιλοξενία, που διασκέδαζαν και οι ίδιοι μαζί με τους πελάτες τους, που χαιρόντουσαν να «τραγουδάνε και να χορεύουν» με τους ξένους τους, μάλλον κλείνει τον κύκλο της αφήνοντας βαθιά τα σημάδια της με την «απουσία» του αγαπητού σε όλους Γεώργου.
Την Θάλασσα επέλεξε ο Μεγαλοδύναμος να τον συνοδέψει στο «τελευταίο του ταξίδι» αφού γνώριζε ότι την αγαπούσε και αφού τον άφησε να διασκεδάσει προηγουμένως στο Πανηγύρι του Χωριού του τον έσφιξε στην υγρή αγκαλιά της..
Αιώνια ερωμένη στους αθεράπευτα ταξιδιώτες της ζωής η θάλασσα αγκάλιασε τον Γιώργο σφικτά προστατεύοντας τον από αρρώστιες, πόνους, Νοσοκομεία και Ιδρύματα.
Το «τελευταίο ταξίδι» συνήθως διαρκεί ανάλογα με τις εικόνες, την δραστηριότητα και την ποιότητα του Ανθρώπου που φεύγει.
Υπό αυτή την έννοια είναι βέβαιο, ότι τον Φίλο Γιώργο, θα τον θυμόμαστε με αγάπη, σεβασμό και νοσταλγία μέχρι την στιγμή και της δικής μας αναχώρησης.
Καλό Ταξίδι Γιώργο !
Ο Πόρος, που τόσο αγάπησες έμελλε να σου κάνει την τελευταία «έκδοση εισιτηρίου» διότι κανείς δεν σε αγαπά περισσότερο από τον «τόπο» που σε γέννησε.

Ευάγγελος Κεκάτος
Α/Δήμαρχος Πολιτισμού – Τουρισμού