Πιο συγκεκριμένα, η Κατερίνα Σαβράνη δήλωσε χαρακτηριστικά πως «τα γαλλικά μού άρεσαν πάντα πάρα πολύ, οι Γάλλοι γενικώς, δεν ξέρω γιατί. Ήταν μια τάση φυγής προς τα εκεί. Δόξα το Θεώ, όταν πήγα στο Παρίσι, υπήρχε εκεί η αδελφή μου η οποία η πρωτοπόρος της οικογένειας και έφυγε πιο νωρίς από εμένα. Δυο χρόνια πριν, όταν την είχαν πάρει στην Καλών Τεχνών, οπότε ακολούθησα την αδελφούλα μου για να είμαστε μαζί αλλά η κάθε μία έκανε τη δική της ζωή».

«Τα χρόνια στο Παρίσι ήταν και εύκολα και δύσκολα. Ήταν πολύ ωραία. Είχα μέντορα τον Ανδρέα Βουτσινά, ο οποίος ήταν καταπληκτικός και μετά σιγά σιγά χωνόμουν σε διάφορες παραγωγές. Έκανα δοκιμαστικά παντού, όπου μπορούσα να κάνω, έστελνα βιογραφικά και δούλεψα. Έκανα δυο τρεις ταινίες, σε μία μάλιστα ήμουν με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ και ήταν εξαιρετικός».

«Ωραία και ρόδινα εκεί δεν ήταν πάντα, γιατί είχε και τα πάνω και τα κάτω του. Όταν ήμουν στην Ελλάδα είχα φοβερή φιλία με τον Μηνά Χατζησάββα και τον Κώστα Φαλελάκη, οι οποίοι μου πρότειναν δουλειές στην Αθήνα. Συνέχισαν να γίνονται οι προτάσεις σταδιακά , αραιά και που, αλλά κάποια στιγμή έγιναν διάφορα δυστυχώς άσχημα γεγονότα. Δηλαδή δέχθηκα μια επίθεση σωματική στον δρόμο και άρχισαν λίγο αυτά και πλήθαιναν, δεν ξέρω γιατί. Άρχισε ο κόσμος να αγριεύει, γύρω μου. Οπότε είπα «εντάξει, ας πάω να δω, τόσες φορές μου το έχουν ζητήσει να γυρίσω» και έτσι γύρισα με την προοπτική ότι σε έξι μήνες θα γύριζα πίσω. Δεν έχω γυρίσω από τότε» συμπλήρωσε ακόμα η Κατερίνα Σαβράνη στη νέα τηλεοπτική της συνέντευξη.