Βλέπω όλα όσα διαδραματίζονται στις Σκουριές και διερωτώμαι αν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι θα έλθουν επενδυτές στην Ελλάδα ή αν θα τολμήσει κάποιος να κάνει έστω πρόταση εξαγοράς κρατικής εταιρίας ή ακινήτου όταν γνωρίζει ότι τα ντόπια συμφέροντα έχουν το πάνω χέρι, ή όταν γνωρίζει ότι ανά πάσα στιγμή το Συμβούλιο Επικρατείας ή η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να ακυρώσει την αγοροπωλησία.
Διερωτώμαι, αν υπάρχει βιομήχανος που θα συνεχίσει να επενδύει στο θλιβερό οικονομικό περιβάλλον μιας χώρας που ακόμη και το κόστος ενέργειας είναι διπλάσιο από αυτό της Ιταλίας και της Ισπανίας. Οι βιομηχανίες μας κλείνουν η μία μετά την άλλη, οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους, η Ελλάδα γεμίζει καφετέριες και σουβλατζίδικα και η κυβέρνηση μιλάει για αυξήσεις μισθών και μίνιμουμ απολύσεων!
Στην Ιταλία του Ρέντσι, τον τελευταίο χρόνο έγιναν 20 δισεκατομμύρια αγοροπωλησίες εταιρειών. Ακόμη και η Pirelli πέρασε στα χέρια της κινέζικης ChemChina κι εμείς εδώ θεωρούμε ιερά και όσια την καταχρεωμένη και φαλιρισμένη βιομηχανία ζάχαρης, και τα ρημαγμένα αεροδρόμιά μας τα οποία θα έπρεπε να παρακαλάμε να τα δώσουμε δωρεάν με μοναδικό αντάλλαγμα να δεσμευτούν οι ανάδοχοι για συγκεκριμένο ύψος επενδύσεων και πρόσληψη συγκεκριμένου αριθμού εργαζομένων.
Ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση θα έπρεπε από πέρυσι τον Ιούλιο να είχε καταλήξει σε μία συμφωνία με την τρόικα και να είχε κάνει τις ζωτικές για τη χώρα μας μεταρρυθμίσεις, προτίμησε να προετοιμαστεί για εκλογές, ενώ η σημερινή πιστεύει ότι ακόμη βρίσκεται σε προεκλογική εκστρατεία.
Κανένας θεσμός δεν μας εμποδίζει και αυξήσεις μισθών και συντάξεων να κάνουμε και σπάταλο κράτος να συνεχίσουμε να έχουμε. Απλούστατα δεν μας δανείζουν για να κάνουμε δήθεν κοινωνική πολιτική. Και αντί εμείς να αφυπνιστούμε, τους απειλούμε με ρήξη, με επιστροφή στη δραχμή, με δημοψηφίσματα, με εκλογές, με έξοδο από την Ευρώπη και ό,τι άλλη ανοησία μπορεί να σκεφτούμε, η οποία με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί στην απόλυτη φτώχεια και περιθωριοποίηση της χώρας μας.
Η λύση στο πρόβλημά μας εξαρτάται από εμάς αλλά χρειάζεται και συνεργασία με τους Ευρωπαίους, με έντιμους κανόνες εκ μέρους όλων και χωρίς εκβιασμούς και ασάφειες. Δεν μπορούμε και μες στην Ευρώπη να είμαστε, και δανεικά να θέλουμε, και τους δικούς μας όρους να επιβάλλουμε.
Ο γάμος μας με την Ευρώπη δύσκολα θα προχωρήσει. Η νύφη ετοιμάζει το διαζύγιο!
Σημείωση
Κατά πως πάμε, η κυβέρνηση όχι αυξήσεις δεν θα μπορεί να κάνει αλλά ούτε καν να καταβάλει μισθούς και συντάξεις … αλλά και οι τράπεζές μας ίσως σύντομα σηκώσουν τα χέρια ψηλά! Κατάρρευση…ante portas.
