Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι δημόσια σε πρόσωπα που έχουν φύγει από την ζωή. Όμως κάνω την εξαίρεση να αναφερθώ έστω και καθυστερημένα στον Γεώργιο Καλκάνη, Ομότιμο Καθηγητή και Πρόεδρο του Α.Ε.Ι. Πειραιά και πρώην Πρόεδρο Διοικούσας Επιτροπής του Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων.

Ο Γεώργιος Καλκάνης έφυγε από κοντά μας εδώ και δύο μήνες.

Ως Χημικός με εργατικότητα, πείσμα, υπομονή και επιμονή κατάφερε να κάνει τις σπουδές ευχάριστη και διαρκή διαδικασία και να αναδειχθεί σε φωτισμένο Δάσκαλο, κοινωνικά ευαίσθητο, με επιστημονική συγκρότηση και παιδαγωγική επάρκεια. Συγγραφέας μεγάλου αριθμού βιβλίων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ήταν πολύ αγαπητός στην κοινότητα των Τ.Ε.Ι.  Και όλα αυτά, γιατί οι θετικές επιστήμες έχουν το δικό τους συντακτικό, τα δικά τους ρήματα, τις δικές τους έννοιες που απαιτούν όχι απλώς ικανότητα αλλά ιδιαίτερο χάρισμα από το Δάσκαλο.

Εργάστηκε ακούραστα στην αναβάθμιση των Τμημάτων του Περιφερειακού Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων αλλά και της βελτίωσης τόσο τη ελκυστικότητας όσο και της ανταγωνιστικότητας των παρεχόμενων σπουδών, προσαρμοσμένες στις σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, μετεξελίσσοντας και μετονομάζοντας τα ήδη λειτουργούντα Τμήματα και ιδρύοντας νέα. Παρότι το Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων ηλικιακά βρισκόταν στα «σπάργανα» προσπάθησε να πείσει την Ελληνική Κοινωνία ότι στο Ίδρυμα παρέχεται πολύπλευρη εκπαίδευση και κατάρτιση.

Με την ιδιότητα του πρώην Προέδρου της Διαχειριστικής Επιτροπής της ιστορικής Βαλλιανείου Γεωργικής Σχολής συνεργάστηκα άριστα με τον Πρόεδρο του Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων Γεώργιο Καλκάνη. Η συμβολή του στην ανάπτυξη της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης υπήρξε μεγαλειώδης.

Πρόεδρε, φεύγεις σε μια εξαιρετική δύσκολη στιγμή για τα Τ.Ε.Ι., περίοδο όπου το ύψος, το ήθος και οι ικανότητές σου θα λείψουν σε όλους. Σύμμαχους και Αντιπάλους.

Η στάση ζωής, η αφοσίωση στην οικογένεια, η επαγγελματική συνέπεια  και η προσφορά στην κοινωνία, η αξιοπρέπεια και η αντοχή στις δύσκολες στιγμές, θα θεριεύουν τις αναμνήσεις, θα αναβιώνουν τις στιγμές, θα συντηρούν τη μνήμη σου.

Η μνήμη …. Οι μνήμες σου από δω και πέρα.

Δρ. Σ. Α. Θεοτοκάτος