Του Διονύση Φωκά

Σαν σήμερα το 1821. — Το κυρίως κεφαλλονίτικο εκστρατευτικό σώμα από 360 άνδρες αποβιβάστηκε στη Γλαρέντζα , υπό τους κόμητες Κωνσταντίνο και Ανδρέα Μεταξά, με δύο ορειχάλκινα θαλασσινά κανόνια που μεταφέρονταν με μουλάρια. Το σώμα αυτό έφθασε με πλοίο των αδελφών Γεράσιμου και Αναστασίου Φωκά από την Κεφαλονιά, εκ των οποίων ο Γεράσιμος πήρε μέρος και στην εκστρατεία.

Εις το χωρίον Λάλα οι Έλληνες υπό τους Μεταξά, Παπούλα, Φωκά, Πανά, μάχονται εναντίον των τουρκαλβανών του Λάλα. [28-30/5]

Ενάντια σε αυτή τη μάστιγα της Πελοποννήσου, ήλθαν οι Επτανήσιοι και ιδιαίτερα οι Κεφαλλήνες, αγνοώντας τις δικές τους δυσκολίες και τη σκληράδα των δικών τους Άγγλων κατακτητών. Ήταν 400 Επτανήσιοι και 700 Ηλείοι υπό τον Σισίνη. Παράλληλα 600 Γορτύνιοι υπό τον Πλαπούτα Γεώργιον ( όστις και έπεσε ηρωικώς εις την μάχην στις 30/5 ) 600 Ολύμπιοι υπό τον Τζανέτο Χριστόπουλο και 250 Τριφύλιοι με το Μέλιο στάλησαν από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ώστε να κοπεί η άνοδος των Λαλαίων στη Τρίπολη…

Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα και η ανδρεία των Ελλήνων ανάγκασε τις δυνάμεις του Γιουσούφ να υποχωρήσουν και μαζί με τους Λαλαίους την επομένη να πάρουν τον δρόμο για την Πάτρα. Οι Έλληνες πολέμησαν γενναία και έχασαν 84 άνδρες (60 Πελοποννήσιοι και 24 Επτανήσιοι). Ανάμεσα στους πολλούς τραυματίες ήταν και ο κεφαλλονίτης Ανδρέας Μεταξάς, κατοπινός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Την ίδια μέρα (14 Ιουνίου) οι επαναστάτες εισήλθαν στο έρημο χωριό και το πυρπόλησαν. Συνολικά, γύρω στα χίλια σπίτια παραδόθηκαν στις φλόγες.

Η νίκη των Ελλήνων σήμανε το τέλος της επιβολής των Λαλαίων στην περιοχή και άνοιξε τον δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς. Από την Πάτρα, όπου κατέφυγαν, αγωνίσθηκαν κατά της επανάστασης ως το τέλος και μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν ως πρόσφυγες στην περιοχή του Πλαταμώνα της Μακεδονίας και αργότερα στη Βάρνα της Βουλγαρίας.