Έχουν περάσει 131 χρόνια από τότε που οι εργάτες στο Σικάγο εξεγέρθηκαν και διεκδίκησαν το δίκαιό τους με αποτέλεσμα η 1η Μάϊου να καθιερωθεί ως ημέρα σύμβολο των εργαζομένων ανά τον κόσμο. Με συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις η Πρωτομαγιά ενώνει την εργατική τάξη να καταδείξει τα κεκτημένα και να ορίσει το πλαίσιο των μελλοντικών διεκδικήσεων της. Διεκδικήσεις όμως που στην περίπτωση της Ελλάδας των μνημονίων δε αφορούν πλέον σε καλύτερες εργασιακές συνθήκες, αλλά στην επαναφορά των απολεσθέντων δικαιωμάτων. Χρόνια αγώνων και θυσίες των εργαζομένων έγιναν βορά στο επιβαλλόμενο μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Φτάσαμε να διεκδικούμε ξανά τα αυτονόητα!
Η μακροχρόνια επικράτηση συντηρητικών παρατάξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέδειξαν το υπάρχον οικονομικό μοντέλο, έχοντας ως διακηρυγμένο στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης ως μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, το οποίο είχε ως συνέπεια τη σταδιακή μεταβολή του μεταπολεμικού εργασιακού προτύπου. Η πολιτική αυτή, υπό το πρίσμα των νεοφιλελεύθερων θεωριών που αναδεικνύουν την αξία του κεφαλαίου σημαντικότερη των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, έγινε η βάση για να «εξυγιανθεί» η ελληνική αγορά εργασίας και να στηριχθούν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη Οι αλλαγές που έγιναν στην ελληνική αγορά εργασίας με αφορμή την οικονομική κρίση και οδήγησαν στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, απορρέουν, κατά κύριο λόγο, από παρεμβάσεις που έχουν ως σκοπό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη μείωση του εργασιακού κόστους και μια ποικιλία μέτρων που ενισχύουν και ενθαρρύνουν την ευέλικτη εργασία.Αυτό που πέτυχαν ήταν η υποβάθμιση του ρόλου της πλήρους απασχόλησης προς χάριν της ευέλικτης εργασίας, περιόρισαν τις αμοιβές και τα δικαιώματα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και αποδιάρθρωσαν τους όρους προστασίας των εργαζομένων από τις απολύσεις. Με πιο απλά λόγια επανάφεραν έναν εργασιακό μεσαίωνα. Μείωση αμοιβών σε επίπεδα που δε καλύπτουν ούτε τα απαραίτητα, ώρες εργασίας που εξυπηρετούν τις ανάγκες της επιχείρησης αλλά με όρους μερικής απασχόλησης και εξατομικευμένες συμβάσεις εργασίας που αφήνουν τον εργαζόμενο έρμαιο στις διαθέσεις του εργοδότη.
Οι κοινωνικές συνέπειες της επιβαλλόμενης αυτής πολιτικήςείναι γνωστές στην Ελλάδας της μακροχρόνιας κρίσης και τις βιώνουμε όλοι. Αφορούν έναν μακροσκελή κατάλογο όπου ενδεικτικά αναφέρουμε την εκτόξευση της ανεργίας έως και το 27%, με τα ποσοστά υψηλότερα στους νέους να ξεπερνούν το 50%, που μας γύρισε στη δεκαετία του 1960 και χαρακτηρίζεται ως περίοδος έντονης μετανάστευσης, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία με τις περαιτέρω συνέπειες που προκαλούνται τόσο στον τομέα της υγείας όσο και στο ασφαλιστικό από την εισφοροδιαφυγή, την εκτόξευση του ποσοστού των ανθρώπων που ζουν στα όρια της φτώχειας κ.ά.
Η ριζική αυτή απορρύθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων στα πλαίσια του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου κάνουν την εργατική Πρωτομαγιά πιο επίκαιρη από ποτέ. Χρειάστηκε να προστεθεί συμπληρωματικά πρόταση στη πρόσφατη διακήρυξη της Ρώμης για να επισημανθεί πως το κοινωνικό κεκτημένο αφορά σε όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτός ο αγώνας δόθηκε σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας. Όμως δεν αρκεί. Οι διεκδικήσεις επιτυγχάνονται όταν όλες οι φωνές ενώνονται και αγωνίζονται για να μπουν περιορισμοί στην ανεξέλεγκτη δράση του κεφαλαίου και των δυνάμεων της αγοράς.
Αργοστόλι, 2/5/2017
Ν.Ε. ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Κεφαλονιάς – Ιθάκης
