Αγαπητή/έ συμπολίτισσα/η, γονέα και κηδεμόνα,
με την επιστολή αυτή θέλουμε να σε ενημερώσουμε για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη δημόσια εκπαίδευση, (κοινωνικό αγαθό, στο οποίο σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να έχουν πρόσβαση όλα τα παιδιά), μέσα από την πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης και των μνημονίων.
Η φετινή σχολική χρονιά λήγει με το δημόσιο σχολείο πληγωμένο ανεπανόρθωτα λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης, που δημιούργησε χιλιάδες κενά και απώλεια διδακτικών ωρών, ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Βασικά λειτουργικά έξοδα απαραίτητα για τη λειτουργία της σχολικής μονάδας (όπως πετρέλαιο, αναλώσιμα, φωτοτυπικό χαρτί, κ.λ.π.) περικόπηκαν σε σημαντικό βαθμό, μεταθέτοντας την ευθύνη για τη λειτουργία των σχολείων, κάτι που αποτελεί συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας, στους ίδιους τους γονείς, οι περισσότεροι από τους οποίους με συρρικνωμένα ή καθόλου εισοδήματα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα επιβίωσης της οικογένειάς τους από τη λαίλαπα των μνημονίων.
Ταυτόχρονα βασικές δομές που υποστηρίζουν την εκπαίδευση, και απευθύνονται κυρίως στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία, οι σχολικές βιβλιοθήκες ακόμα και η ειδική αγωγή καταργούνται επειδή αυτό προτάσσει η δημοσιονομική προσαρμογή.
Τα αθλητικά σχολεία καταργήθηκαν πέρυσι εν μία νυκτί, τα μουσικά σχολεία υπολειτουργούν, η χώρα που γέννησε το δυτικό πολιτισμό σε όλο της το μεγαλείο!
Σχολικές μονάδες συγχωνεύονται, αναγκάζοντας πολλούς/ές μαθητές/τριες να αναζητούν το Σχολείο τους και να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς εξασφαλισμένα τα κονδύλια για αυτή τη μετακίνηση. Δημιουργούνται έτσι σχολεία μαμούθ, όπου θα βλέπουμε τις σχέσεις ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να δυσχεραίνονται, το αναγκαίο εκπαιδευτικό κλίμα να καταστρέφεται και τη σχολική βία να ανθεί.
Αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών/τριών ανά τάξη, αγγίζοντας το όριο των 30 και προβλέποντας 1,5m2 για κάθε παιδί, πέρα από κάθε προδιαγραφή ασφαλείας (2 m2 προβλέπεται για την πυρασφάλεια).
Παράλληλα το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα υποσιτιζόμενων παιδιών που υπολειτουργούν ή λιποθυμούν στο σχολείο! Τα μικρογεύματα, που είχε υποσχεθεί ότι θα σταλούν στα σχολεία, έφθασαν αλλοιωμένα ή δεν έφτασαν ποτέ!
Φυσικά για όλα αυτά και άλλα πολλά που θα ακολουθήσουν πρέπει να βρεθεί ένας «αποδιοπομπαίος τράγος» που θα στοχοποιηθεί και εναντίον του οποίου θα βάλει όλη η κοινωνία. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον εκπαιδευτικό, το δημόσιο λειτουργό της εκπαίδευσης που σε συνθήκες αντίξοες, σηκώνει με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση το βάρος του δημόσιου σχολείου.
Εδώ και πολύ καιρό μεθοδεύεται από το Υπουργείο Παιδείας, σε αγαστή συνεργασία με τα τρομοπαπαγαλάκια των ΜΜΕ, μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης του κλάδου των εκπαιδευτικών
Λένε: Οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες, δεν εργάζονται αρκετά.
Η αλήθεια όμως είναι ότι:
Οι έλληνες εκπαιδευτικοί εργαζόμαστε κατά μέσο όρο 18,5 διδακτικές ώρες, λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό αντίστοιχο, ο οποίος ισούται, σύμφωνα με την Unesco σε 84 ώρες γραφείου. Εκτός από το διδακτικό μας έργο, που συνεπάγεται προετοιμασία, διόρθωση γραπτών κ.λ.π., παρέχουμε διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνουμε και άλλους ρόλους στο σχολείο, όπως αυτόν του ψυχολόγου, του κοινωνικού λειτουργού, του καλλιτέχνη, του φύλακα, του συντηρητή, του κηπουρού, του επιμελητή, του, του, του…, κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου οι καθηγητές ασχολούνται αυστηρά και μόνο με τη διδασκαλία.
Λένε: Οι καθηγητές δεν θέλουν να αξιολογηθούν.
Η αλήθεια όμως είναι ότι:
Οι καθηγητές επιδιώκουμε και αναζητούμε επιμόρφωση/αναβάθμιση των γνώσεών μας και υποστήριξη του εκπαιδευτικού μας έργου, κάτι που δεν συμβαίνει οργανωμένα και συντεταγμένα από την Πολιτεία. Αντ’ αυτού προωθείται από το Υπουργείο μια καρικατούρα αξιολόγησης, τιμωρητικού χαρακτήρα, που εξευτελίζει και απαξιώνει το έργο του εκπαιδευτικού και δεν θα αποβαίνει επ’ ωφελεία των μαθητών και της εκπαίδευσης γενικότερα.
Λένε: Οι καθηγητές δεν ενδιαφέρονται για τους μαθητές τους.
Η αλήθεια όμως είναι ότι:
Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στο σχολείο και τους μαθητές μας, κάτω από δύσκολες συνθήκες, αφιερώνοντας δεκάδες ώρες πέρα από το ωράριο μας, παρέχοντας μαθήματα αλληλεγγύης σε παιδιά που έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής. Επίσης οργανώνουμε προγράμματα πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, αγωγής υγείας πέρα από το σχολικό ωράριο και χωρίς να αμειβόμαστε, επειδή αυτό προτάσσει η επαγγελματική μας συνείδηση, φέρνοντας τους μαθητές μας σε επαφή με όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα, τη φύση, την ίδια τη ζωή.
Λένε: Οι καθηγητές, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε όλοι, διαμαρτύρονται επειδή τους αύξησαν το ωράριο κατά 2 μόλις ώρες την εβδομάδα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι:
Με την αύξηση του ωραρίου, θα χάσουμε τη δουλειά μας 10000 περίπου συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, που εργαζόμαστε συνεχώς για πολλά χρόνια και προσφέρουμε σημαντικές υπηρεσίες απ’ άκρο σ’ άκρο της Ελλάδας, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες και στηρίζοντας το Ελληνικό δημόσιο σχολείο. Σε συνδυασμό και με το κύμα των νέων συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων, χιλιάδες μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα χαρακτηριστούμε πλεονάζοντες και θα υποχρεωθούμε να μετακινηθούμε σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια μας και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της επιβίωσης ή της απόλυσης. Επιπλέον με μια βιομηχανία πειθαρχικών συμβουλίων που θα τεθεί σε εφαρμογή από το Υπουργείο, οι εκπαιδευτικοί θα τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία και θα βιώνουμε το φάσμα της απόλυσης με μια απλή κακόβουλη καταγγελία.
Είναι φανερό ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης οδηγούν το δημόσιο σχολείο σε συνεχή υποβάθμιση, ανοίγοντας το δρόμο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, κάτι που μόνο λίγα βαλάντια θα μπορούν να αντέξουν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο είναι και δικά σου προβλήματα και είναι τόσο σημαντικά όσο και το μέλλον του παιδιού σου.
Σε χρειαζόμαστε στο πλάι μας, συμπαραστάτη μας στον αγώνα μας για τη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Η μόρφωση της νέας γενιάς, είναι καθήκον κάθε γονιού, κάθε ευσυνείδητου εκπαιδευτικού, κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Είναι καθήκον ΟΛΩΝ μας!
Με αίσθημα ευθύνης
Συνεργασία εκπαιδευτικών
Κεφαλονιάς – Ιθάκης
