«Φτάνω στην Κεφαλονιά με το καράβι και πάντα συγκινούμαι… Όταν ήμουν μικρή έκλαιγα ασταμάτητα σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σπίτι, στο χωριό, στη Λακήθρα. Τώρα παίρνω τηλέφωνο όλους τους φίλους μου και τους ενημερώνω για την άφιξή μου στο νησί. Για όλους εμάς τους Κεφαλονίτες λοιπόν –και ειδικά για όλους όσοι δεν ζουν μόνιμα– το νησί είναι η πηγή χαράς μας. Είναι η τρέλα μας, είναι και λίγο η εξάρτησή μας, οι αναμνήσεις των νιάτων – γιατί δεν είμαστε και μικρά παιδιά.
Κίνηση πρώτη: μπάνιο στον Μακρύ Γιαλό. Φοβερή αμμουδιά και τέλεια κρυστάλλινα νερά. Δεν θες να φύγεις κι ας έχει σουρουπώσει. Μικροί παίρναμε το λεωφορείο από το χωριό στις 10 το πρωί και μετά από μισή ώρα, κάνοντας το γύρο της Λειβαθούς, φτάναμε κάθιδροι στην παραλία. Τρέχοντας κατεβαίναμε και βουτάγαμε κατευθείαν στη θάλασσα και δεν βγαίναμε ούτε για νερό. Σήμερα το Costa Costa περιμένει τα ατίθασα νιάτα για μπάνιο και διασκέδαση.
Κίνηση δεύτερη: απογευματινή βόλτα με το ποδήλατο. Η γνωστή αγαπημένη διαδρομή: ο γύρος της Λάσσης. Τόπος εκκίνησης: ξενοδοχείο Mediterranee. Δρόμος με πολλά πεύκα που ενώνονται, ωραία χρωματιστά σπίτια, το Φανάρι, οι Καταβόθρες και απέναντι το Ληξούρι φωτισμένο.
Κίνηση τρίτη: βραδινή έξοδος στο Αργοστόλι. Πρώτα βόλτα στο Λιθόστρωτο και μετά ποτό στην πλατεία ή στην παραλία. Το Αργοστόλι έχει αισιοδοξία, χαρά, κόσμο και πολλά χρώματα. Μικροί βάζαμε τα «καλά» μας και διασχίζαμε την πλατεία καμιά πενηνταριά φορές! Αν είχαμε και χαρτζιλίκι τρώγαμε και ένα παγωτό Σικάγο από τη Βλαχοπούλα, ιστορικό ζαχαροπλαστείο που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Σήμερα ο «γλυκός» τόπος συνάντησης είναι το Premier με φοβερά παγωτά, σούπερ στολισμένα και με το παγωτό πεπόνι να κλέβει τις εντυπώσεις.
Η Κεφαλονιά έχει τόσα πολλά μέρη που πρέπει οπωσδήποτε να έχεις αυτοκίνητο και αρκετές μέρες να την ανακάλυψεις. Αγαπημένη εκδρομή ανέκαθεν ήταν στη λίμνη Μελισσάνη, στο σπήλαιο Δρογκαράτη και μπάνιο στην Αντίσαμο –διάσημη πλέον παραλία από την ταινία «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», γαλαζοπράσινα απότομα νερά με το πράσινο να φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Η διαδρομή από εκεί μέχρι την Αγία Ευφημία είναι υπέροχη γιατί πάντα καταλήγουμε για φαγητό στην Αγία Ευφημία και στην ταβέρνα Δενδρινός. Ο κύριος Σπύρος, κλασικός, αυθεντικός Κεφαλονίτης, έχει τα πάντα στο μενού. Από κεφαλονίτικη κρεατόπιτα και μπακαλιαρόπιτα με τραγανό χειροποίητο φύλλο μέχρι φρεσκότατο ψάρι. Πάντα αφήνουμε χώρο στο στομάχι, το επιδόρπιο είναι το hit του καταστήματος. Σουφλέ σοκολάτας με σάλτσα κρέμας πορτοκαλιού.
Αχ, ο Μύρτος! Μία από τις ωραιότερες παραλίες του κόσμου! Αυτό που βλέπεις στις φωτογραφίες είναι λιγο σε σχέση με αυτό που νιώθεις όταν κολυμπάς σε αυτά τα νερά! Εξωπραγματικό γαλάζιο χρώμα και ολόλευκα βότσαλα συνθέτουν ένα τοπίο που δεν έχεις ξαναδεί. Φεύγοντας πεινασμένοι πάντα κάνουμε μια στάση στον Αλέξανδρο, εκεί στο τέλος της ανηφόρας αριστερά και πάντα η παραγγελία είναι ίδια: χωριάτικη, χοιρινά μπριζολάκια και τζατζίκι.
Αχ, το Φισκάρδο! Όταν λοιπόν ήμουν παιδί, κάποτε τέλος πάντων, η διαδρομή μέχρι το Φισκάρδο μάς φάνταζε ολόκληρο ταξίδι. Ξεκινούσαμε νωρίς-νωρίς οικογενειακώς κάνοντας πάντα την απαραίτητη στάση στην Άσσο για καφέ και παγωτό και ενίοτε μπάνιο. Το Φισκάρδο είναι ένα από τα λίγα μέρη της Κεφαλονιάς που παρέμεινε όρθιο μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1953.
Το Φώκι και η Έμπλυση είναι δύο παραλίες που μπορείς να κολυμπήσεις και αν σου αρέσουν οι βουτιές από βράχο η δεύτερη θα σε ικανοποιήσει απόλυτα. Πολύ κοσμοπολίτικο το Φισκάρδο, πια ενδείκνυται για ρομαντικό δείπνο και βόλτες. Εκεί σε περιμένουν οι δύο κορυφαίες μαγείρισσες, η Βάσω από τη μια μεριά και η Τασία από την άλλη. Πάντα τρώω τη ρεβυθοσαλάτα της Βάσως μου…
Εικόνες, χρώματα, πράσινο, γαλάζιο, φωνές, γέλια, αστεία, καντάδες από «ωραίους» τρελούς ανθρώπους που αγαπούν τη ζωή» έγραψε στο Athens Voice
Πηγή:gossip-tv
