Στο πλαίσιο της επετείου των 35 χρόνων ζωντανών εικαστικών έργων μου και ακριβώς 40 χρόνων από τότε που πρωτοεξέθεσα στο Δημαρχείο Αργοστολίου και το Μορφωτικό Κέντρο Ιθάκης τα εφηβικά ζωγραφικά μου έργα, διατυπώνω σε υπό έκδοση βιβλίο μου και σας κοινοποιώ το “περιαυτολογικό”, αλλά ειλικρινές σύντομο κείμενο με τίτλο: Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΗΓΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΦΑΡΟΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ.
Ομολογώ ότι από μικρή ηλικία που άρχισα να σχεδιάζω εκ του φυσικού και να εντρυφώ συστηματικά σε βιβλία με κείμενα ιστορικών της τέχνης αλλά και σε εκδόσεις-λευκώματα με έργα καλλιτεχνών στην φιλόξενη Κοργιελένειο Βιβλιοθήκη στο Αργοστόλι, με συγκινούσαν ιδιαίτερα οι περιπτώσεις καλλιτεχνών που υπέγραφαν με την προσθήκη του ιδιαίτερου τόπου καταγωγής τους, βλ. υπογραφή του μεγάλου Κρητικού EL GRECO: ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΡΗΣ ΕΠΟΙΕΙ ή και του κορυφαίου γλύπτη από το Βουνί της Παλλικής: ΜΠΟΝΑΝΟΣ, ΚΕΦΑΛΛΗΝ ΕΠΟΙΕΙ.
Είναι γνωστό ότι πολλοί κορυφαίοι ζωγράφοι της Αναγέννησης κύρια προσδιορίζονται από τον τόπο γέννησης ή καταγωγής τους. Ανάμεσα τους συγκαταλέγονται οι:Rosso Fiorentino, Pietro da Cortona, Leonardo da Vinci, Antonello da Messina, Andrea del Castagno, Domenico Veneziano, Melozzo da Forli, Corneille de Lyon, Pontormo, Parmigianino, Pietro Perugino, Paolo Veronese κ.α. Όλα αυτά τα αναγνώσματα με είχαν επηρεάσει και σε συνδυασμό με την πατροπαράδοτη κεφαλονίτικη αγωγή, μου ενέπνευσαν μια άσβεστη αγάπη για το γενέθλιο νησί μου, την πολυκύμαντη διεθνή ιστορία του, το ριζοσπαστικό του κίνημα που βασίστηκε στα πνευματικά προοδευτικά θεμέλια του Ευρωπαικού διαφωτισμού και των κοινωνικοπολιτικών του προεκτάσεων και βέβαια τον επτανησιακό πολιτισμό του, τόσο τον λαικό, αγροτικό, ναυτικό, εμπορικό, όσο και τον αριστοκρατικό, αστικό, εκπαιδευτικό, καλλιτεχνικό και επιστημονικό.
Με την πάροδο των χρόνων παρουσιάστηκαν στο κοινό οι πολυμορφικές, εικαστικές, λογοτεχνικές, θεωρητικές διατυπώσεις μου περί τέχνης και γενικά όλες οι εκθεσιακές και κοινωνικές μου δραστηριότητες σε πόλεις της Ευρώπης, αλλά και της Αμερικής. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των εικαστικών σπουδών μου στη Νέα Υόρκη, αλλά και μέχρι πρόσφατα που συμμετείχα σε ομαδική έκθεση σύγχρονων καλλιτεχνών στο Σιάτλ, διαπίστωσα ότι η αναφορά της Κεφαλονίτικης καταγωγής μου- κάτι που υποδηλώνει βέβαια και η ονοματoνυμική κατάληξη του επωνύμου μου- ήταν πάντα και παντού ευεργετικά θετική. Από τη Βαρκελώνη μέχρι το Γκέτενμποργκ και από το Παρίσι μέχρι τη Γλασκώβη και το Άμστερνταμ, ιδιαίτερα όμως στη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη και άλλες πόλεις που είχα καλλιτεχνική παρουσία, το ότι ήμουν Κεφαλονίτης, μου έδινε κύρος και προθύστερη αποδοχή, τόσο από τους πανταχού παρόντες ομογενείς, όσο και από τους πολλούς ξένους φιλέλληνες και θαυμαστές της χώρας μας και του νησιού μου, που έτυχε να συναντήσω.
Πάντοτε σε όλες τις παρουσιάσεις των έργων μου τονίζω ότι κατάγομαι από το όμορφο νησί του Ιονίου, που πρωταγωνιστεί ιδεογραφικά αλλά και οπτικά σε πολλές ενότητες έργων μου και τα δυνατά του χρώματα κυριαρχούν στις συνθέσεις μου. Δημιουργίες βιωματικές των αισθητικών μου αναζητήσεων από τα πρώιμα ζωγραφικά μου σχέδια με τα εναπομείναντα ερείπια της μετασεισμικής Κεφαλονιάς που ανατράφηκα, όπως η ενότητα «Μελανογραφίες του Ιονίου», μέχρι τις « Σειρήνες του Ιονίου» , την performance «Η αναμονή του Τηλέμαχου» και τα « Μυθικά περιδέραια στη σπηλιά του Μύρτου», το πρόσφατο ζωντανό εικαστικό έργο- tableau vivant, ” Lord Byron’s Rock”/ ” Ο Βράχος του Βύρωνα”, όπως και η μεγάλη σειρά των ζωγραφικών μου Νεφελογραφιών/ Nebulagraphics, απαυγάζουν τις μοναδικές αποχρώσεις του Κεφαλονίτικου στοχαστικού και φωτοβόλου ουρανού με το διαυγές Ιόνιο φως του.
Θετικό αποτέλεσμα αυτών των πολιτιστικών συναφειών και δράσεων η επίσκεψη αρκετών ξένων φιλότεχνων και συλλεκτών στην Κεφαλονιά τα καλοκαίρια, που κάθε χρόνο συνηθίζω να εκθέτω έργα μου στο χώρο της Villa ΡΟΔΟΠΗ και να συμμετέχουν στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου στον κήπο!. Η Σύγχρονη Πινακοθήκη που ίδρυσα, με σημαντική συλλογή έργων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, άρχισε τη λειτουργία της το 2000. Στον επάνω όροφο του πατρικού σπιτιού, το οποίο κληρονόμησα από τους γονείς μου Χαρίλαο και Ροδόπη στο Αργοστόλι, στην παλιά συνοικία της Ανάληψης, εκεί που ήταν και το μεγάλο οικογενειακό σπίτι πριν τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, διαμόρφωσα εκθεσιακό χώρο στον επάνω όροφο του, που λειτουργεί τους θερινούς μήνες παράλληλα με το ατελιέ μου στο ισόγειο.
Η δεκατετράχρονη εκθεσιακή δραστηριότητα, με εικαστικές εκθέσεις και ποιοτικά συμβάντα τέχνης, ήταν ένα χρέος ευγνωμοσύνης προς τους συμπολίτες μου, που με ανέδειξαν από νεαρή ηλικία και άνοιξαν θετικά τα φτερά μου για να βιώσω πολλές αισθητικές χαρές, έστω με ποικίλες δυσκολίες και εμπόδια, κύρια από την ισχύ των εμπορικών κυκλωμάτων, υστερόβουλων ή αδιάφορων πολιτικών προσώπων και μη αξιοκρατικών κληροδοτημάτων που δεν στήριξαν την πορεία μου, χωρίς όμως να πετύχουν την ανακοπή του δημιουργικού μου οράματος.
Ελπίζω ότι με δεδομένο το υπάρχον διαμορφωμένο στυλιστικά και νοηματικά έργο μου, παρά τη δεινή οικονομική κρίση του συστήματος που πλήττει αμείλικτα τον κλάδο μου, να συνεχίζω με τους συνεργάτες μου να δίνουμε το “παρών” στο πολιτιστικό μας γίγνεσθαι…μέχρι βέβαια την πιθανή μου αυτο-συνταξιοδότηση…!!
Είναι αισιόδοξο ότι πολλοί από τους επισκέπτες της Villa ΡΟΔΟΠΗ έρχονται στην Κεφαλονιά και αισθάνονται συχνά μαγεμένοι από τη φυσική ομορφιά του νησιού, τις γαστρονομικές απολαύσεις και την ποιοτική ζωή, που μπορεί να γευτεί κάθε ξένος, εάν βέβαια καθοδηγηθεί σωστά. Ανάμεσα τους ομογενείς από τις Η.Π.Α, την Γερμανία, την Αυστραλία κ.α. καθώς και επισκέπτες από τη Γαλλία. Ιδιαίτερα από το Παρίσι, που από το 1988 μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί επτά ατομικές εκθέσεις μου σε γκαλερί, εκ των οποίων οι δύο, 2008 και 2010, έγιναν στο MAISON DE LA GRECE, με την τιμητική αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στη Γαλλία και διεύρυναν σημαντικά τον κύκλο των σχέσεων μου με ομάδες Γάλλων φιλελλήνων, που ενδιαφέρονται όχι μόνο για την αρχαία, αλλά και για την Ελληνική σύγχρονη κουλτούρα.
Ο τίτλος του Κεφαλονίτη καλλιτέχνη, που πολλές φορές μου έχει αποδώσει το κοινό και ο τύπος, και που ανέκαθεν δηλώνω, είναι για μένα η υψηλότερη διάκριση για την καλλιτεχνική μου υπερηφάνεια και την ιδιότυπη αισθητική και τις ιδέες μου. Είναι μια αποκρυσταλλωμένη συνισταμένη του έμφυτου ανήσυχου πνεύματος, που ακόμη κι’ όταν θωρεί ή φθάνει στην κορυφή του Αίνου, συνεχίζει να ψάχνει ασυμβίβαστο για το επέκεινα των πραγμάτων και των καταστάσεων της ζωής, που ενίοτε, αν όχι πάντοτε…όπως υποστηρίζω στα θεωρητικά μου κείμενα και κύρια στις performance μου, ταυτίζονται με την Τέχνη.
ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, Οκτώβρης 2014
