Του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Στις 26 Ιανουαρίου, όποιο η όποια κόμματα, θα σχηματίσουν κυβέρνηση, θα πρέπει να αφήσουν πίσω τους τις προεκλογικές ανοησίες, τα “θα” που δεν πρόκειται να κάνουν πράξη, τις υπερβολικές δεσμεύσεις με τις οποίες τώρα προσπαθούν να αλιευσουν ψήφους και να χαϊδεψουν αυτιά και να δουν την πραγματικότητα.
Γιατί άλλο το “ριάλιτι ” της προεκλογικής περιόδου και άλλο η επόμενη μέρα , με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Την επόμενη μέρα οι πολιτικάντηδες της προεκλογικής περιόδου, πρέπει να γίνουν πολιτικοί , σκληροί αλλά ρεαλιστές διαπραγματευτές.
Να βρουν λύση με τους εταίρους μας, να υπάρξει συμφωνία, για να βγούμε στις αγορές ομαλά και να γίνουμε μια φυσιολογική χώρα .
Να ακολουθήσουν πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων,
γιατί αν δεν αλλάξουμε, δεν θα βγούμε εύκολα από το τούνελ.
Να αφαιρέσουν βάρη από τους πολίτες , που δεν αντέχουν άλλο.
Να δώσουν έμφαση στην ανάπτυξη, για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας.
Και έν τέλει να δώσουν ελπίδα στον κόσμο.
Αν δείτε προσεχτικά αυτοί οι στόχοι περιέχονται στα προγράμματα των κομμάτων και θα έλεγε κανείς , ότι εύκολα την επόμενη μέρ , η οποία κυβέρνηση θα έπρεπε να τους ακολουθήσει.
Όλα αυτά όμως δεν ειναι εύκολα να επιτευχθούν, εάν η κυβέρνηση δεν έχει ευρύτερη στήριξη.
Στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία βγήκαν από τα μνημόνια γιατί κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφώνησαν σ ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση. Και πέτυχαν.
Όμως ζούμε στην Ελλάδα και ο ένας ειναι έτοιμος να βγάλει το μάτι του άλλου. Είμαστε ένας λαός διχασμένος , που χωριστήκαμε σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, που υποβλέπει ο ένας τον άλλο. Είμαστε μια χώρα όπου η αντιπολίτευση θέλει να αποτύχει η κυβέρνηση για να πάρει τη θέση της και η κυβερνηση δεν θέλει να μιλά στην αντιπολίτευση. Και τώρα θα πρέπει, η νέα κυβέρνηση να ενώσει αυτά τα δυο κομμάτια του ελληνικού λαού, αν θέλει να πετύχει.
Αν και τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα με πολιτική συναίνεση, έν τούτοις κάτι τέτοιο δεν φαίνεται, πως θα υπάρξει και στη νέα εποχή που ξεκινά.
Η συνεννόηση, η συναίνεση, ειναι κάτι ξένο στην πολιτική σκηνή μας και δυστυχώς στην κουλτούρα μας. Δεν ειναι άσχετο , ότι είμαστε ,από τα λίγα έθνη που έχει τόσους εμφύλιους και διχασμούς στην ιστορία του.
