Του Δρ. Σπυρίδωνα Θεοτοκάτου
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η αγορά του κρασιού έχει διεθνοποιηθεί με άμεση συνέπεια ο ανταγωνισμός να έχει γίνει πολύ έντονος. Η οινική παιδεία και η κουλτούρα των καταναλωτών ελλήνων και ξένων αποτελούν κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη του οινικού τουρισμού στο νησί μας. Η επίσκεψη σε ένα οινοποιείο δεν γίνεται μόνο για λόγους ξεκούρασης και χαλάρωσης. Μέσα από την διαδικασία της ξενάγησης, οι τουρίστες γνωρίζουν τον «πολιτισμό του κρασιού», κατανοούν την ιδιαίτερη παράδοσή του και, συμμετέχοντας σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας από τον τρύγο έως την φάση της ζύμωσης και παλαίωσής του, μαθαίνουν να αγαπούν το κρασί και να πίνουν με μία σχεδόν ευλάβεια και τελετουργία.
Η βιομηχανική ανάπτυξη έχει δώσει τη θέση της στην τεχνολογική ανάπτυξη και αυτή, με τη σειρά της, έχει δημιουργήσει ένα εργασιακό περιβάλλον το οποίο τρέχει με ταχύτερους ρυθμούς από αυτούς του ρολογιού. Συνεπώς η αναψυχή καθιστά μια ανθρώπινη ανάγκη.
Σήμερα οι Δρόμοι του Κρασιού έχουν αναδειχθεί σε ένα σημαντικό τουριστικό και πολιτιστικό προϊόν παγκοσμίως και αποτελούν εργαλείο προώθησης του τουρισμού κάθε χώρας καθώς προσελκύουν τουρίστες σε μια περιοχή με φυσικά κάλλη και πολιτιστικό ενδιαφέρον. Συνεπώς, συμβάλλουν άμεσα στη διαφοροποίηση των περιφερειακών οικονομιών και στην βελτίωση της φήμης και της εικόνας αυτών των περιοχών και των κρασιών τους. Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η οικονομική, κοινωνική, και πολιτιστική ανάπτυξη της κάθε περιοχής.
Για την ανάπτυξη μιας τέτοιας διαδρομής είναι σημαντικό να συσταθεί ένας οργανωτικός φορέας ή ίσως να επαναλειτουργήσει το κεφαλλονίτικο αμπελοοινικό κέντρο με την συμβολή των ντόπιων οινοποιών αλλά και του δημοσίου που από κοινού θα την διαχειρίζονται και θα την προωθούν. Αποσπασματικές πολιτικές από μεμονωμένους φορείς και ιδιώτες χωρίς κανένα επιτελικό συντονισμό και συνέχεια δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα πέρα από την δημιουργία εντάσεων και συγκρούσεων μεταξύ των φορέων.
Για να μπορέσει, σήμερα, ο Δρόμος να καθιερωθεί και να αποκτήσει φήμη, τα κεφαλλονίτικα οινοποιεία οφείλουν να επικοινωνούν και να συνεργάζονται στενά μεταξύ τους καθώς και με τους ανταγωνιστές τους κυρίως αυτούς που ασχολούνται με την εμπορία του κρασιού. Οι ντόπιοι οινοποιοί οφείλουν να αναλώνουν τις δυνάμεις τους στο να χτίσουν πρώτα την εικόνα και το όνομα των κεφαλλονίτικων κρασιών και μετά το δικό τους.
Η δυνατότητα δικτύωσης των ντόπιων οινοποιητικών μονάδων οικογενειακής και συνεταιριστικής μορφής μέσα στο πλαίσιο της διαδρομής των κεφαλλονίτικων κρασιών (Ρομπόλα, Τσαούσι, Μοσχάτο και Μαυροδάφνη) θα έχει θετικές επιπτώσεις στην κατανομή του εισοδήματος, με άμεση συνέπεια την δημιουργία παράπλευρων θέσεων εργασίας, παραμονή νέων ατόμων στο νησί, ενίσχυση της τοπικής αγοράς και αύξηση της κατανάλωσης προϊόντων επιτόπια παραγόμενων. Επιπροσθέτως, η διασύνδεση με άλλες ειδικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού θα προσφέρει μια ολοκληρωμένη τουριστική πρόταση ανθεκτική και ικανή να επιβιώσει στις κρίσεις και τις εξελίξεις της τουριστικής αγοράς τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο.
