Του Γιάννη Σιδέρη
Σίγουρα δεν θα συνέβαινε πουθενά αλλού! Συνεδρίασαν επί …οχτώ ώρες οι πολιτικοί αρχηγοί, για να καταλήξουν από κοινού, και με προφανή δυστοκία, σε δράσεις και αποφάσεις κοινότοπες, που το ίδιο το ελληνικό κράτος, δια της διοίκησής του θα μπορούσε, και υποχρεούτο, να είχε λάβει.
Έτσι εδέησαν, μέσω δολιχοδρομιών, να συναινέσουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν, το οποίο απ΄ αρχής, ξεκινά με «εξορκισμούς», προκειμένου να αποφύγει να περιγράψει την τραγικότητα των εδώ πραγμάτων, και μεταθέτει το πρόβλημα του προσφυγικού/μεταναστευτικού στην Ε.Ε. Αρχικώς προτάσσει ότι το προσφυγικό ζήτημα «είναι κοινό – κατ’ ουσίαν υπαρξιακό – όλων των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης»! ( ναι, μόνο που η Ευρώπη το είχε καταλάβει, η Ελλάδα όχι).
Το όλον ανακοινωθέν – εξαιρουμένων των ενημερωτικών στοιχείων περί του ποιοι συμμετείχαν, και ποιοι δεν υπέγραψαν – είναι 575 λέξεις, και από αυτές οι 333 αναφέρονται στις υποχρεώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Είναι κείμενο αιτημάτων προς την Ε.Ε., κοινότοπο και αυτονόητο, για το οποίο δεν χρειάζονταν τόσες ώρες.
Στις 242 λέξεις που αναφέρονται στα καθ΄ ημάς, με διακριτικό έως …αιδήμονα τρόπο, αποκαλύπτεται η απότομη στροφή και η πλήρης προσαρμογή της κυβέρνησης στις αναγκαιότητες που επιβάλει η πραγματικότητα, η οποία είναι έτη φωτός μακράν από το ιδεολογικό της καλειδοσκόπιο.
Χώροι κράτησης των μεταναστών
Διαβάζουμε δηλαδή μεταξύ άλλων, ότι η χώρα μας «ενισχύει τις ανοιχτές δομές προσωρινής φιλοξενίας Προσφύγων, παραλλήλως προς την ενίσχυση των προαναχωρησιακών κέντρων παράτυπων μεταναστών».
Όπερ μεθερμηνευόμενη, η επίσημη υπηρεσιακή γλώσσα του κειμένου, σημαίνει ότι θα δημιουργηθούν τριών ειδών χώροι, στους οποίους θα καταλήγουν οι εισερχόμενοι στη χώρα:
α) Τα «hot spots» όπου γίνεται η ταυτοποίηση και ο αρχικός διαχωρισμός σε πρόσφυγες και μετανάστες.
β) Τα «κέντρα φιλοξενίας», στα οποία θα διαμένουν οι πρόσφυγες μέχρι την οριστική μετεγκατάστασή τους.
γ) Τα «προαναχωρησιακά κέντρα παράτυπων μεταναστών. Αυτό δηλοί ότι δημιουργούνται κέντρα κράτησης των παράτυπων μεταναστών, μέχρι την επανεισδοχή τους στην χώρα από την οποία εισήλθαν ή στη χώρα από την οποία κατάγονται. (η πολιτική ορθότητα αποφεύγει τη λέξη «απέλαση»). Καθ΄ όσο διάστημα αυτό είναι θα είναι δυσχερές για διάφορους λόγους, οι μετανάστες θα παραμένουν στα κέντρα αυτά.
Το τελευταίο μέτρο – όντως πικρό – αποτελούσε ιδεολογικό ταμπού για την κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός και συνεργάτες του ισχυρίσθηκαν ότι ήδη τέτοια κέντρα υπάρχουν, χωρίς να προσδιορίσουν «που». Παράλληλα εξακολουθεί να αποτελεί μέγιστο ταμπού για τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση των πολιτικών αρχηγών του παρέχει μια δικαιολογητική βάση, μια πολιτική ομπρέλα, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι θα πείσει το κόμμα του για το «ρατσιστικό» της απόφασης.
Λέει και μερικά άλλα το ανακοινωθέν, κάποια που εκ των υστέρων ακυρώνουν την – εκ των προτέρων – νεφελώδη αφέλεια του ΣΥΡΙΖΑ: Ότι π.χ. φυλάσσει τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. και υπό το πνεύμα αυτό συνεργάζεται με την Frontex (την οποία κάποτε ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε και ήθελε να διώξει), ότι επιδιώκει την δραστική ενίσχυσή της και την εξέλιξή της σε Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή, και ότι προθυμοποιείται να φιλοξενήσει την έδρα της στη χώρα μας!
Ακούσιος αρωγός η κ. Γεννηματά
Την σύσκεψη προκάλεσε η κ. Γεννηματά, η οποία υπό καθεστώς έντονης πολιτικής φόρτισης, ήθελε να καταγγείλει στο πανελλήνιο πως η κυβέρνηση «δεν μπορεί», επωάζει εθνικές τραγωδίες, και ότι θα πρέπει να εμπλουτιστεί και να μετασχηματισθεί σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και «εθνικής ευθύνης» των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, υπό τις αντιδράσεις και των υπολοίπων, κατανόησε το ανεδαφικό της πρότασης (την συγκεκριμένη στιγμή, για το συγκεκριμένο θέμα και υπό την συγκεκριμένη πίεση της Δευτέρας, όπου συνέρχεται η Σύνοδος Κορυφής) και ανέκρουσε πρύμναν. Αρκέστηκε στο να καταγραφούν στα πρακτικά οι αιτιάσεις της, και όχι να ενταχθούν ως υποσημείωση στο ανακοινωθέν.
Σαφώς ήταν ήττα της, αφού παρείχε στον πρωθυπουργό, οδό διαφυγής. Ό,τι κάνει στο εξής, θα είναι επειδή έχει την συναίνεση των πολιτικών αρχηγών!
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να μην έχει επιδείξει κατά την πρωθυπουργία του διοικητικές ικανότητες (το ανίθετο), αλλά έχει αποδείξει ότι είναι άριστος στο παίγνιο της πολιτικής. Δεν δεσμεύεται από τις κατά καιρούς δηλώσεις του, και αντιστρέφει με ευχέρεια και ταχύτητα τα όποια κατά καιρούς συνθήματά του – κάτι που δεν έχουν κατανοήσει οι αρχηγοί:
Για παράδειγμα στην κριτική που ασκήθηκε στην πολιτική της Τασίας Χριστοδουλοπούλου για τα ανοιχτά σύνορά της, φέρεται να χαρακτήρισε την επίθεση ως «ξενοφοβική», λέγοντας ότι τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί η ακροδεξιά της Γερμανίας , απέναντι στη γερμανίδα καγκελάριο (πως λένε στο χωριό μου «κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι», κάπως έτσι!).
Παράλληλα στην πρόταση Μητσοτάκη ο οποίος πρότεινε καμπάνια αποτροπής, ο πρωθυπουργός την απέρριψε, δηλώνοντας ότι απηχεί τις θέσεις της ομάδας του Βίζεγκραντ – προφανώς εκεί ανήκει τόσο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος ενώπιόν του έκανε έκκληση στους μετανάστες να μην έρχονται στην Ευρώπη, όσο και η αυστραλιανή κυβέρνηση με την μακράν πλέον επιτυχή παγκοσμίως, καμπάνια της κατά της παράνομης μετανάστευσης
Εν τέλει ο πρωθυπουργός θα πάει με κάποιες θέσεις στην σύνοδο της Δευτέρας, θα ισχυριστεί ότι αντιπροσωπεύει σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου, και αυτό ίσως ενισχύσει τη χώρα.
Αλλά τη επόμενη φορά θα ήταν προς το συμφέρον της αντιπολίτευσης, της δημοκρατίας, και της ενημέρωσης του λαού, η όποια συζήτηση επί τέτοιων θεμάτων που αφορούν όλους μας, να γίνει στο κατ΄ εξοχήν θεσμικό χώρο, στη Βουλή, ες επήκοον των ελλήνων πολιτών. Στα κλειστά «ραντεβού» οι αρχηγοί είναι χαμένοι από χέρι …
