Του π. Σπυρίδωνα Πετεινάτου*

ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ αφού με προθυμία υπηρέτησαν στη διανομή του ψωμιού και των ψαριών στις πέντε χιλιάδες Ιουδαίων, στο τέλος μάζευσαν κάθε τι που περίσσευε, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια.
Υπηρέτησαν στο πρωτοφανές αυτό γεγονός του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Έκλεισαν όμως την ημέρα τους και με μια φαινομενικά, απλή, ταπεινή πράξι.
Δεν παρημέλησαν δηλαδή σύμφωνα και με την εντολή του Κυρίου, την συλλογή των μικρών κομματιών που είχαν μείνει, δίνοντάς μας ένα μεγάλο δίδαγμα: και τα μεγάλα γεγονότα να εκτιμούμε, και τα φαινομενικά μικρά έργα να μη περιφρονούμε.
Και είναι χρήσιμο τούτο το δίδαγμα διότι, δυστυχώς, συχνά, στα μάτια των ανθρώπων τα μικρά πράγματα, δεν έχουν και τόση αξία. Μικροπράγματα, λέμε, με ένα τόνο περιφρονήσεως. Και παρερχόμεθα τα μικρά καθήκοντα. Καταπατούμε τις, κατά την κρίσι μας, μικρές εντολές. Πόσες φορές π.χ. τα περισσεύματα του τραπεζιού δεν τα πετάμε;
Στα μάτια όμως του Θεού τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο Κύριος πολλές φορές ομιλεί και δίνει ιδιαίτερη σημασία και στα μικρά και ελάχιστα. στα περισσεύματα των κομματιών, που μάζευσαν οι μαθηταί Του με επιμέλεια και προσοχή. Στο ένα «ποτήριον ψυχρού ύδατος», που θα προσφέρουμε στον έχοντα ανάγκη αδελφό μας με αγάπη. Ζητάει από τους αληθινούς πιστούς του να προσέχουν και τα ελάχιστα: να μην πετάμε τα αγαθά που ο Θεός μας δίνει, να προσέχουμε στην καθημερινή μας συμπεριφορά, να μιλάμε ευγενικά στους άλλους, να εξυπηρετούμε τους συνανθρώπους μας…
«Ψίχουλα» θα πή κανείς πως είναι ένα χαμόγελο αγάπης, μια ήρεμη απάντησις σ’ ένα τηλεφώνημα, η υποχωρητικότης, όταν ο άλλος «ανάβη» από θυμό. Ψίχουλα, ναι, που τρέφουν όμως την ψυχή μας. Είναι οι μικρές εκείνες ψηφίδες, που κάνουν τη ζωή μας ένα υπέροχο μωσαϊκό πίνακα, όταν εκτελούνται ορθώς ή ένα βαναυσούργημα, όταν περιφρονούνται και παραμελούνται. Ο δρόμος προς τον Παράδεισο είναι στρωμένος με μικρά καθημερινά καθήκοντα. Η ζωή της αγιότητος υφαίνεται με το στημόνι των μικρών καλών πράξεων και το υφάδι των ελαχίστων καθηκόντων που γίνονται με αγάπη.
Για να το πετύχη όμως αυτό, πρέπει και ο σύγχρονος άνθρωπος να επανεκτιμήση τα φαινομενικά ελάχιστα στην ηθική ζωή. Να σεβασθή και τις μικρές εντολές. Τα περισσεύματα να τα μαζεύη. Μια καλή νοικοκυρά τίποτα δεν πετάει. Και κατ’ επέκτασι να εκτιμήση και τα άλλα, φαινομενικά, μικρά καθήκοντα.
Και να αγωνισθή για την εφαρμογή τους. Συχνά αυτά τα μικρά, επειδή είναι μικρά, πιο δύσκολα πετυχαίνουμε να τα εφαρμόσουμε, από τις μεγάλες εντολές: της δικαιοσύνης, της τιμιότητος… Μη λέμε ποτέ: είναι μικροπράγματα. Και από τα μικροπράγματα απαρτίζεται η ολοκληρωμένη, ηθική προσωπικότης.
Θέλουν όμως και αυτά προσπάθεια. Η κάθε, φαινομενικά, μικρή πράξις έχει τις ρίζες της. Η περισυλλογή των περισσευμάτων έχει τις ρίζες της στην οικονομία, στην τάξι. Η ευγενική συμπεριφορά στην καλλιέργεια του σεβασμού της προσωπικότητος του συνανθρώπου μας.
Όταν υπάρξη η βαθεία αυτοκαλλιέργεια, τότε ο άνθρωπος και στα μικρά δεν θα υστερή και τα μεγάλα θα επιδιώκη να επιτύχη!

*Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας