Εδώ και πέντε χρόνια οι εργαζόμενοι στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων ζούμε μια πρωτοφανή ατμόσφαιρα. Το Ελληνικό κράτος, που ίδρυσε το ΤΕΙ και όφειλε να το επανδρώσει και να το εξοπλίσει, αμελεί προφασιζόμενο τα γνωστά επιχειρήματα να κάνει το καθήκον του. Την ίδια στιγμή, με επιχειρήματα οικονομοτεχνικά, λες και πρόκειται για καμιά επιχείρηση, δημιουργεί προσκόμματα στην όποια εύρυθμη λειτουργία προσπαθούμε να πετύχουμε, ταρακουνώντας (το Κράτος) το σκοινί πάνω στο οποίο ακροβατούμε. Μετράει τους φοιτητές λες και πρόκειται για πελάτες καταστήματος. Μετράει και ξαναμετράει μέχρι να του βγουν τα κουκιά. Αφαιρεί και προσθέτει σχολές στα μηχανογραφικά κατά το δοκούν. Και κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Τώρα έχουν ως πάτημα το μικρό αριθμό μελών ΕΠ (μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού). Αναφερόμενος μόνο στο Τμήμα μου θα πρέπει να πω ότι είμαι ο τελευταίος διορισθείς και αυτό προ έξι (6)!!! ετών. Από τότε, (α) έχει βγει στη σύνταξη ένα μέλος ΕΠ, χωρίς ως όφειλε το κράτος να την επαναπροκηρύξει, (β) έχουν βγει δύο (2) θέσεις άγονες χωρίς και πάλι το κράτος να τις επαναπροκηρύξει, (γ) δύο (2) θέσεις που έχουν ζητηθεί προ, τουλάχιστον, πέντε (5) ετών δεν προκηρύχθηκαν ποτέ!! Σύνολο: πέντε (5) χαμένες θέσεις από την κρατική πολιτική!!!! Αν αυτές οι θέσεις είχαν προχωρήσει, τότε ω! του θαύματος θα είχαμε εννέα (9) μέλη ΕΠ!!! Και θα «ξεπερνάγαμε» και αυτόν τον κρατικό σκόπελο!!! ή την κρατική τορπίλη. Αντίστοιχα συμβαίνουν και στα άλλα Τμήματα του Ιδρύματός μας.
Παρά ταύτα, όσοι είμαστε ακόμα εδώ, συνεχίζουμε τον αγώνα. Το Τμήμα του Ληξουριού μόλις πριν από τρεις μήνες απέκτησε εξοπλισμό (από το ΠΕΠ της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων) που το καθιστά ισχυρότερο στην παροχή Παιδείας και στην ανάπτυξη της έρευνας (όπως αναγνωρίστηκε στην πρόσφατη αξιολόγησή του τον Ιούνιο, από αξιολογητές – Καθηγητές Πανεπιστημίων του εξωτερικού και στελέχη της σχετικής αγοράς) και πολύτιμο εταίρο Ελληνικών και Διεθνών Πανεπιστημίων (όπως για παράδειγμα δείχνουν οι διμερείς συμφωνίες που έχουμε με Πανεπιστήμια του εξωτερικού στα πλαίσια του προγράμματος ERASMUSPLUS). Με τον εξοπλισμό αυτό το Τμήμα γίνεται πρωτοπόρος στην Τεχνολογία των Μουσικών Οργάνων στην Ελλάδα και ένα από τα λίγα σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς για τα ζητήματα Ακουστικής και Ακουστικής χώρων, όπως φάνηκε σε πρόσφατο σεμινάριο που διοργανώθηκε στο Ληξούρι τον Ιούλιο. Οι συνάδελφοι από τα άλλα Τμήματα, είμαι σίγουρος, ότι μπορούν να αναφέρουν αντίστοιχα επιτεύγματα. Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να εξάρουμε τη συνεισφορά των Εντεταλμένων συναδέλφων μας (Εκτάκτων) που εκτελούν τα καθήκοντά τους στο ακέραιο και πάνω από αυτό. Κι όλα αυτά για να μην προκηρύσσει το κράτος ούτε μία θέση εδώ και πέντε (5) χρόνια. Η προσφορά του ΤΕΙ γενικότερα προς τις τοπικές κοινωνίες και ευρύτερα, είμαι σίγουρος ότι θα αναφερθεί από τους πλέον εμού αρμόδιους, τη Διοικούσα Επιτροπή. Ας αναφερθεί όμως εδώ ότι το Τμήμα του Ληξουριού τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει οργανώσει δέκα (10) διαλέξεις για τους μαθητές των Φιλαρμονικών του νησιού μας με θέματα σχετικά με την Μπάντα, τη συντήρηση και την επισκευή των οργάνων και την πολιτιστική κληρονομιά. Επιπλέον, έχει οργανώσει το Ιόνιο Μουσικό Αρχείο, μια βάση όπου βρίσκεται η μουσική παράδοση τόσο της Κεφαλονιάς, όσο και της Λευκάδας και της Ζακύνθου. Τέλος, εκμεταλλευόμενο το φυσικό πλούτο του νησιού μας οργανώνει πρόγραμμα Οπτικοακουστικής Οικολογίας. Καταλληλότεροι εμού μπορούν να αναφερθούν στα παραπάνω αναλυτικότερα.
Μετά από αυτά, η ΑΔΙΠ, κρατικό μόρφωμα, το οποίο δεν έχει ακόμα, ως οφείλει από το νόμο, καταρτίσει τα μητρώα εκλεκτόρων για τις θέσεις του μόνιμου προσωπικού των ΑΕΙ μας (Πανεπιστημίων και ΤΕΙ) βγάζει κατά το δοκούν(;), ή κατ’ επιταγή κρατική, εκθέσεις, οι οποίες θίγουν τόσο εμάς όσο και την ίδια την Ελληνική Παιδεία. Παραβλέπει τις ως άνω υποχρεώσεις της και σπεύδει στη σύνταξη προσβλητικών και ανασταλτικών εκθέσεων. Ας ανατρέξει στις θετικότατες εκθέσεις αξιολόγησης των Τμημάτων μας, από ανεξάρτητους αξιολογητές και μετά ας μιλήσει για βιωσιμότητα. Τμήματα τα οποία αξιολογούνται θετικά από ανεξάρτητους αξιολογητές, σε εκθέσεις που αποδέχτηκε η ίδια η ΑΔΙΠ, για το επίπεδο της Παιδείας που παρέχουν, πως μπορεί να θεωρούνται μη βιώσιμα; Αυτό μπορεί να γίνεται μόνο στη χώρα εκείνη όπου η Παιδεία από κοινωνικό αγαθό θεωρείται εμπορεύσιμο είδος. Αυτή η χώρα είναι η Ελλάδα;
Διονύσιος Θ. Γ. Κατερέλος
Δρ. Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός
Επίκουρος Καθηγητής
Τμήμα Τεχνολογίας Ήχου & Μουσικών Οργάνων
