Έχουμε μπει σε αντίστροφη μέτρηση.

Ως τον Μάρτιο το πολύ είναι απαραίτητο να ενταχθεί η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ως απόδειξη εισόδου της στην κανονικότητα της Ευρωζώνης.

Αν αυτό δεν συμβεί, η διάβρωση στην ελληνική οικονομία που ήδη ψυχορραγεί θα είναι μακροχρόνια, και όπως λένε οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ, η κανονικότητα στην Ελλάδα θα επιστρέψει, ίσως, μετά από 21 χρόνια!

Φυσικά, η κυβέρνηση γνωρίζει τι θα συμβεί αν δεν καταφέρει να κλείσει εγκαίρως την αξιολόγηση ως τον Μάρτιο. Χρειάζεται απαραιτήτως να πάρει τα €6,2 δισ. της δόσης, από τα οποία έχει να κάνει πληρωμές προς τους δανειστές ύψους €6,1 δισ.

Η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης θα είναι και επαρκές πειστήριο για την ΕΚΤ ώστε να προλάβει να πάρει τα €3-€4-€5 δισ. της ποσοτικής χαλάρωσης ή όσο μπορούμε να πείσουμε πως μας αναλογεί.

Αν δεν ολοκληρωθεί ως τον Μάρτιο η 2η αξιολόγηση, που είχε προγραμματιστεί για να ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο του 2016 αλλά καθυστερεί ως τώρα με υπαιτιότητα της ελληνικής κυβέρνησης, τότε η ΕΚΤ πιθανόν να μην θεωρεί ότι η Ελλάδα πλέον είναι ικανοποιητικά σε πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να αποσύρει το waiver (εξαίρεση) των κανόνων  χρηματοδότησής της για την Ελλάδα, οπότε και θα υποχρεωθούν οι τράπεζες να ξαναμπούν στον μηχανισμό ELA, με όσα αυτό συνεπάγεται για το κόστος των τόκων για αυτές, και για την οικονομία.

Ταυτόχρονα, οι οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες ξεπερνούν τα €7 δισ. και χωρίς την ποσοτική χαλάρωση που θα ρίξει χρήμα στην ελληνική οικονομία μέσω των τραπεζών, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η οικονομία θα αποφύγει την κατάρρευση πριν το καλοκαίρι.

Επιπροσθέτως, οι αξιολογήσεις των ΕΣΠΑ καθυστερούν σαν να μην κάνουν διαφορά οι εισροές ευρωπαϊκών χρημάτων-χάρισμα για την οικονομία και φημολογείται ότι οι γραφειοκράτες του ΥΠΑΝ δεν έχουν ανοίξει καν ακόμα τους φακέλους των αιτημάτων για υπαγωγή στη χρηματοδότηση ΕΣΠΑ για τον ιδιωτικό τομέα.

Ακόμα πάνω από αυτό, η υπερφορολόγηση και η κατακόρυφη αύξηση των εισφορών έχει παραλύσει την λιανική. Τον Δεκέμβριο του 2016, παραδοσιακό μήνα που βγάζουν τα σπασμένα του έτους οι επιχειρήσεις λιανικής, είδαν πτώση κοντά στο 6%, το οποίο ποσοστό αν αφαιρέσεις τα είδη πρώτης ανάγκης και τη διατροφή, ισοδυναμεί με περίπου 30% πτώση πωλήσεων μη απαραίτητων ειδών, σε σχέση με την ήδη υφεσιακή περσινή χρονιά.

Αυτά αντιλαμβανόμενη η κυβέρνηση έσπευσε να ξεκινήσει τις κρίσεις στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας το Γενάρη αντί το Μάρτιο που γίνονται κανονικά, ώστε να έχει τη δυνατότητα να πάει αμέσως μετά σε εκλογές ελέγχοντας μεγάλο μέρος του κρατικού μηχανισμού, πριν την κατάρρευση της οικονομίας, και να μετριάσει τις εκλογικές απώλειές της καθώς ο κόσμος δεν θα είχε ακόμα καταλάβει τις επιπτώσεις της πλήρους απουσίας ικανοτήτων διακυβέρνησης που την χαρακτηρίζει. Όμως η τρόικα δεν έδωσε το ΟΚ για εκλογές πριν το πέρας των γερμανικών εκλογών.

Μια πρόσθετη διάσταση που δυσκολεύει την κατάσταση για την κυβέρνηση, είναι πως μέχρι τον Μάρτιο θα έχουν γίνει επίσης πλήρως αντιληπτές από την κοινωνία οι επιπτώσεις της πολιτικής αναδιανομής της, όσον αφορά στους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.

Η Ευρώπη είναι ο εφευρέτης και κύριος εφαρμοστής της συλλογιστικής του “Κοινωνικού Κράτους”. Χάρη σε αυτό οι εθνικές οικονομίες των ευρωπαϊκών κρατών είναι λιγότερο δεκτικές στην ανάπτυξη.

Αυτό σημαίνει ουσιαστικά πως τα ευρωπαϊκά κράτη παίρνουν πόρους από την παραγωγική οικονομία τους και τους διοχετεύουν σε παροχές προς τους ψηφοφόρους τους, πέρα και πάνω από τις πραγματικές τους ανάγκες. Εκείνο δηλαδή που λέμε “αναδιανομή”. Βέβαια ο μέσος όρος επιχορηγήσεων προς τα ασφαλιστικά τους συστήματα από τα κράτη, βρίσκεται μεσοσταθμικά στο 2,5% των ΑΕΠ τους όταν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα βρίσκεται στο 10% του ΑΕΠ.

Εκεί δημιουργείται και το κύριο πρόβλημα του φορολογικού συστήματος της χώρας, το οποίο είναι ότι στην Ελλάδα €1 φορολογείται διαφορετικά ανάλογα με την πηγή του.

Με άλλα λόγια, διαφορετικά φορολογείται €1 αν το βγάλει ένας ιδιωτικός υπάλληλος, διαφορετικά φορολογείται αν το βγάλει ένας δημόσιος υπάλληλος, διαφορετικά αν το βγάλει ένας βουλευτής, διαφορετικά αν το βγάλει ένας ελεύθερος επαγγελματίας, διαφορετικά αν το βγάλει ένας εισοδηματίας από ενοίκια, διαφορετικά αν το βγάλει ένας εισοδηματίας από μερίσματα ανωνύμων εταιριών, και διαφορετικά αν το βγάλει ένας ξένος επενδυτής ο οποίος καλείται να φέρει κεφάλαια στην Ελλάδα των capital controls, αλλά κανείς δεν του εξηγεί πώς θα μπορέσει να τα ξαναβγάλει πίσω στη χώρα απ’ όπου τα έφερε.

Υπάρχουν 41-42 διαφορετικοί τρόποι που φορολογείται ένα ευρώ (€1) στην χώρα μας!

Εκτός από κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος (πχ το αφορολόγητο των βουλευτών!), πρέπει να είναι και εφιαλτικό ελεγκτικά για τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

Είναι ένα τεράστιο θέμα, και το βασικό αίτιο της φορολογικής κακοδαιμονίας της χώρας μας.

Το πώς επιτυγχάνεται αυτό το έχει εξηγήσει ο George Orwell:

“A government that robs Peter to pay Paul, can always count on Paul’s support”

Οι “Παύλοι” έβγαλαν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά ως τώρα το μόνο που έχουν δει είναι να αθετούνται οι υποσχέσεις πως θα ήσαν καλύτερα με αυτούς.

Τώρα θα δουν πώς θα είναι να είσαι χειρότερα.

Με άλλα λόγια, μετά τον Μάρτιο εκτός αξιολόγησης φλερτάρουμε μια ακόμα φορά με το Grexit.

Η αβεβαιότητα στην αγορά χτυπάει ζενίθ 50ετίας, και εμείς μιλάμε για επενδυτές.

Ο μόνος τρόπος να φέρουν επενδυτές είναι να δώσουν καμία ΤΡΑΙΝΟΣΕ για €45 εκατομμύρια όταν έβριζαν προδότες εκείνους που ήθελαν να την πουλήσουν €350 εκατομμύρια πριν 3 χρόνια, ή να πακετάρουν το 49% του ΔΕΔΔΗΕ και να το δώσουν χωρίς να πάρουν λεφτά (ΤΣΑΜΠΑ), προσπαθώντας να πιέσουν τις τράπεζες να χρηματοδοτήσουν 100% τον αγοραστή/”επενδυτή” μάλιστα με υποθήκη των εισπράξεων μεγάλων εταιρικών πελατών της ΔΕΗ, ενώ συνεχίζουν να επιχορηγούν τα ευγενή ταμεία συντάξεων ΔΕΗ & ΟΤΕ με σχεδόν μισό ΕΝΦΙΑ (€1,1 δισ.) το χρόνο.

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, σοβαρός επενδυτής στο παρόν περιβάλλον δεν θα έρθει, πλην αν του χαρίσουν την επένδυση.

Επενδυτές θα λέτε και θα κλαίτε…!