Κείμενα –ρεπορτάζ:  Σαμόλη Ευαγγελία-Φωκά Αικατερίνη

Εμείς οι νέοι του Πυργιού ….. και όντως στο Πυργί είναι  όλοι νέοι , νέοι στην ψυχή, νέοι στην σκέψη, με όρεξη για δράση και δημιουργία.

Ο αγώνας των 3,5 κμ  γρήγορος αλλά απαιτητικός με υψομετρική διαφορά που προκαλεί ικανούς δρομείς  χαρακτηρίζεται από  μαζική συμμετοχή ανθρώπων όλων των ηλικιών, όχι απαραίτητα δρομέων αλλά κατοίκων του χωριού και της ευρύτερης περιοχής, που θέλουν και μπορούν  να συμμετάσχουν  σε κάτι δύσκολο αλλά ευγενές. Άλλωστε με ευγένεια, πείσμα, επιμονή και εργατικότητα αντιμετωπίζουν γενικά την ζωή οι Πυργισιάνοι  κάτι που στον αθλητισμό αναγνωρίζεται και ανταμείβεται στην ολοκλήρωση της προσπάθειας, στην διάκριση, στην ηθική ικανοποίηση όσων αγωνίζονται. Το μέρος ορεινό και δυσπρόσιτο στο παρελθόν αποτέλεσε καταφύγιο ανθρώπων του μόχθου προκειμένου να προστατευτούν από τους κουρσάρους  που λεηλατούσαν τα παράλια. Πύργοι σηματωροί στα Κυκλώπεια τείχη «πρόδιδαν» την άφιξη των «βανδάλων» διασώζοντας τους κατοίκους από λεηλασίες και αρπαγές. Τμήμα τους  διατηρείται ακόμη  πίσω από την γραφική ταβέρνα που απαντούμε στο δρομικό διάβα μας. Η ταβέρνα ξεχωρίζει  από το ιδιαίτερο χρώμα της. Η υπέροχη διακόσμηση της με έργα που φιλοτέχνησε άγγλος, μόνιμος πλέον κάτοικος του χωριού, την καθιστούν κόσμημα της στροφής προς το Χαράκτι.

Κι επειδή η βρώσιν πάει παρέα με την πόσιν  η Κρύα Βρύση παρέκει, γνωστή από εποχής του Ομήρου, προσφέρει ανάσες δροσιάς στους διψασμένους δρομείς. Το νερό του πυργιού έχει κι αυτό την ιστορία του. «Πατρίδα» των νερόμυλων το Πυργί οι περισσότεροι εκ των οποίων δυστυχώς δεν διασώθηκαν ούτε  ξανακτιστήκαν, διατηρεί το σφρίγος και την ζωτική δύναμη των υδάτων που αναβρύζουν από τα έγκατα της γης του, εκεί στα απύθμενα βάθη των λιμνών Άκωλης και Αβύθου .

Πιότερο Κεφαλλονίτες από πολλούς καθώς  η σχετική απομόνωση περιόρισε την επαφή με ξένους οι Πυργισιάνοι, διατήρησαν ακέραιο, δυνατό  γόνιμο το μοναδικό πνεύμα του τόπου μας. Αυτό το ομιλών πνεύμα αφηγείται στους περαστικούς, ηχηρά αλλά σιωπηρά, στην σκιά, στην πέτρα, μέσα στην εγκατάλειψη   την ιστορία του χωριού Διγαλέτου. Το χωριό φάντασμα, από το 1953 και έκτοτε, ποτίζει με μυστήριο την ιστορία του Πυργίου  και όσοι χάθηκαν τότε στα συντρίμμια των καταστροφικών σεισμών δεν ησυχάζουν , δεν  αναπαύονται,  αν το χωριό τους δεν αποκτήσει  την αξία και την εικόνα που αρμόζει στην μνήμη τους.

Οι εκκλησία της Αγ.Παρασκευής αλλά και των Αγ.Πάντων  που σηματοδοτεί την αφετηρία και τερματισμό της κυκλικής αγωνιστικής μας πορείας αλλά και τα παλαιά όμορφα σπίτια, μοσχοβολούν άρωμα αυθεντικής  Κεφαλονιάς . Εικόνα Κεφαλονιάς  προσεγμένη, ακριβή , ιερή για αυτούς που την γνωρίζουν και την πονούν.

Ο αγώνας δρόμου συνδέει ιδανικά με σκοπό και ουσία τα τρία όμορφα και φιλόξενα χωριά του Πυργίου:  το Χαράκτι (αφετηρία τερματισμός του αγώνα), με την δημοφιλή πλατεία τόπο συναπαντήματος μικρών και μεγάλων, το Τσακαρισιάνο και το Διγαλέτο.

Στα αψηλά, στην εκκλησία του Αγ.Νικολάου, σε μία τοποθεσία με εκπληκτική θέα, το σύνολο της διαδρομής  του αγώνα, ξετυλίγεται σαν καλλιτεχνική μικρογραφία στα μάτια των επίδοξων δρομέων.

Είτε από το καθαρό βουνίσιο νερό, είτε λόγω του  γνήσιου Κεφαλονίτικου ταπεραμέντου, είτε εξαιτίας της μαγείας  τούτης της γης, το σίγουρο είναι ότι οι Πυργισιάνοι κουβαλούν εκείνη την νεότητα και την ρώμη της ψυχής, που αποζητούν διακαώς όλοι οι αθλητές.

Ελάτε λοιπόν στο Πυργί στον αγώνα, τις 12/8/2016 για να χαρείτε, να διασκεδάσετε και να δανειστείτε κάτι από το σφρίγος και την πυγμή των κατοίκων του.