Η Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης κοινοποιεί στον κλάδο και στο λαό του Νομού ένα σημερινό διαφωτιστικό κείμενο υποψηφίου των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) ενόψει των εκλογών για ΔΣ στην ΕΛΜΕ-ΚΙ. Με τη διακήρυξη αυτή ο εν λόγω υποψήφιος δίνει όλη την ουσία του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού:

1. Αιτήματα που δεν θα βάζουν ανατροπή της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής, διεκδικώντας – μεταξύ άλλων – αυξήσεις για την παιδεία, αλλά θα κινούνται στο πλαίσιο του ρεαλισμού των μνημονίων και των περικοπών.
2. Κατάργηση της διεκδικητικής δράσης ως παρωχημένης και αντικατάστασή της από τον εταιρισμό, τον κοινωνικό διάλογο και τις «δημόσιες σχέσεις».
3. Νομιμοποίηση του αυταρχισμού και της κρατικής τρομοκρατίας και ενοχοποίηση των ταξικών συνδικαλιστών που «προσποιούνται τους αγωνιστές».
4. «Διεκδίκηση» διασύνδεσης της ΕΛΜΕ-ΚΙ με τις επιχειρήσεις που θα στηρίζουν και θα στηρίζονται από τα μέλη του σωματείου και τις οικογένειές τους!!!

Οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ αποκαλύπτονται για μια ακόμη φορά, σχετικά με τη συσπείρωση που διαμορφώνουν. Γίνονται εφαλτήριο των πιο σάπιων και των πιο αντιδραστικών στοχεύσεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην ίδια ρότα που βρέθηκαν παλιότερα άλλες κυβερνητικές παρατάξεις. Είναι πέμπτη φάλαγγα μέσα στον κλάδο, αδίστακτοι και προκλητικοί, προκειμένου να διαμορφώσουν μαχητική συμπόρευση με τις αναδιαρθρώσεις και τις αντισυνδικαλιστικές αλλαγές κυβέρνησης – κεφαλαίου. Ο κλάδος μπορεί και πρέπει να βγάλει συμπεράσματα.

Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο χωρίς κανένα άλλο σχολιασμό:

«Στις φετινές εκλογές, υπάρχει και άλλη επιλογή!

Στην περσινή Γενική Συνέλευση, τέτοιες μέρες περίπου, ζήτησα το λόγο και ρώτησα τους αιώνιους υποψήφιους, κατηγορώντας τους ουσιαστικά για τον τρόπο με τον οποίο πορεύονται εξ ονόματος μας, για ποιο λόγο συνεχίζουν με τον ίδιο ακριβώς και απολύτως ατελέσφορο τρόπο να «διεκδικούν» πράγματα. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι : «Συνάδελφε, έχεις διαφορετικές απόψεις, αλλά ο κλάδος αποφασίζει ποιος θα τον εκπροσωπήσει. Αν θέλεις, να βάλεις υποψηφιότητα και οι συνάδελφοι θα κρίνουν! ». Απάντηση ξεκάθαρη: Εμείς, έτσι έχουμε μάθει και αποφασίσει να διεκδικούμε και αυτά τα αιτήματα υπερασπιζόμαστε. Αν εσύ θέλεις άλλα, να εκθέσεις τις απόψεις σου και θα δεις.

Εκείνη την ώρα, εκνευρισμένος, απάντησα πως «του χρόνου θα με έχετε απέναντί σας». Εννοείται πως μειδίασαν, σίγουροι πως με τη συσπείρωση του ΚΚΕ στον κλάδο μας , κανείς δεν έχει ελπίδα ως αντίπαλός τους και πιθανότατα να είναι έτσι. Παρόλα αυτά, δήλωσα υποψηφιότητα συμμετέχοντας σε μια ομάδα συναδέλφων με τους οποίους μοιραζόμαστε τους ίδιους προβληματισμούς και αγωνία για το ποιος ακριβώς πρέπει να είναι ο ρόλος των συνδικαλιστών στον κλάδο μας.

Δεν είμαι επαγγελματίας συνδικαλιστής, ούτε υποψήφιος με κανένα κόμμα, ούτε καν γραμμένος σε κανένα κόμμα. Έχω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που Πρόεδρος ήταν ο Κωνσταντόπουλος και – εννοείται – θεωρώ πως η κυβέρνηση που έχουμε, στα θέματα Παιδείας τουλάχιστον, εκτός από οικονομία (που βαφτίζεται μεταρρύθμιση) έχει ήδη κάνει λάθη και – το χειρότερο – ετοιμάζεται να κάνει ακόμα μεγαλύτερα!

Από την άλλη μεριά έχουμε τους τοπικούς συνδικαλιστές-celebrities- υποψήφιους σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση, στους οποίους καταλογίζω τα παρακάτω λάθη ή παραλείψεις:

1. Η λίστα αιτημάτων που απαριθμούν με κάθε ευκαιρία, είναι τόσο εξωπραγματική στην παρούσα κατάσταση, που να προκαλεί ειρωνικά χαμόγελα. Δεν μπορεί να μιλήσεις σοβαρά για πολλαπλασιασμό των κονδυλίων για την Παιδεία σε μια χώρα που δεν έχει να πληρώσει τα βασικά για την Υγεία και πετσοκόβει συντάξεις σε ανθρώπους που ζουν ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας.
2. Το απίστευτο ανακάτωμα προβλημάτων και αιτημάτων στη λογική του διαμαρτυρόμαστε για τα πάντα, οι εικόνες με τη ντουντούκα, τα συνθήματα από τη δεκαετία του 70 και του 80, η εμμονή σε πρακτικές που παραπέμπουν σε προηγούμενο αιώνα και – κυρίως – η μη συνειδητοποίηση από μέρους τους ότι έχουν με τον τρόπο τους καταδικάσει την όποια ελπίδα και απομακρύνει από την ΕΛΜΕ τον κύριο όγκο των συναδέλφων.
3. Η αδυναμία τους όλα αυτά τα χρόνια, να πετύχουν κάτι ουσιαστικό σε πρακτικό , τοπικό επίπεδο. Καμιά έκπτωση σε όσους πηγαινοέρχονται με το φέρυ, καμιά έκπτωση στο ΚΤΕΛ, καμιά έκπτωση για τις οικογένειες των εκπαιδευτικών πουθενά, κανένα δώρο ή βράβευση για τα παιδιά μας που πετυχαίνουν σε ανώτατες σχολές, καμιά επιβράβευση σε συναδέλφους που διακρίθηκαν για την πνευματική προσφορά τους ή αποχώρησαν μετά από 30-35 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας.
4. Η επιμονή τους, να καπελώνουν την όποια προσπάθεια διαμαρτυρίας , μπαίνοντας μπροστά με τις σημαίες, τις ντουντούκες και τα δίστιχα (δύστυχα έπρεπε να γράφω…) που προσβάλλουν ταυτόχρονα τη νοημοσύνη και τη αισθητική, διώχνοντας όσους θέλουν να διαμαρτυρηθούν χωρίς να προσμετρηθούν απαραίτητα στο ΠΑΜΕ.
5. Η ερασιτεχνικά θεατρινίστικη συμπεριφορά του Προέδρου, που αγωνίζεται να πείσει πως τον χτυπούν, τον απωθούν, τον κακομεταχειρίζονται, αυτόν, τον ήρωα, τον αγωνιστή, τον άνθρωπο που έχει ως κύριο επάγγελμα την υπεράσπιση των φτωχών και των αδύνατων και σαν χόμπι το να είναι υποψήφιος του ΚΚΕ όπου υπάρχει κάλπη…
6. Το συνεχές «όχι» σε όλα, την ανακάλυψη σχεδίων και μηχανορραφιών του κεφαλαίου πίσω από οτιδήποτε και αν προταθεί , από οποιονδήποτε και αν γίνει η πρόταση. Η ανακοίνωση ότι το κλείσιμο του δημοτικού καφενείου στα Μακρυώτικα έγινε για να ενισχυθούν τα έσοδα των μεγάλων αλυσίδων, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Γιατί βέβαια, που θα πάει πλέον ο υπερήλικας συνταξιούχος από τα Μακρυώτικα να πιει τον καφέ του; Στα Starbucks θα πάει για να τα ακουμπήσει στις πολυεθνικές που μας πίνουν το αίμα… Τα αγριοκούνελα στους Βαρδιάνους, γελάνε ακόμα!
7. Η επιμονή τους σε στάσεις εργασίας και 24ωρες απεργίες που λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της αγανάκτησης, προσφέροντας στους ίδιους το άλλοθι πως «αγωνιζόμαστε, αλλά δεν ακολουθείτε» και σε όσους συμμετέχουν, την ψευδαίσθηση ότι αντέδρασαν.
8. Ο ρόλος που έπαιξε η ΕΛΜΕ στην περσινή διεκδίκηση ποσόστωσης για τους μαθητές του νομού. Παρέσυρε μαθητές και γονείς να επιμείνουν σε ένα άδικο αίτημα, γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί, το αντάλλαξε με τη συμμετοχή τους στις γνωστές «πορείες διαμαρτυρίας» και το υποστήριζε μέχρι και λίγο πριν τις εξετάσεις… Η Κεφαλονιά φέτος, βρέθηκε σε επιδόσεις μαθητών της στις Πανελλαδικές, πολύ κάτω από τον μέσο όρο της υπόλοιπης χώρας και η καλλιέργεια της προσδοκίας των μαθητών ότι θα πετύχουν (πάλι) ποσόστωση έπαιξε μεγάλο ρόλο.

Συνοψίζοντας, η ΕΛΜΕΚΙ έχει μετατραπεί σε όργανο άσκησης πολιτικής από τη μεριά του ΚΚΕ, προσπορίζοντας κομματικά οφέλη και αξιώματα στα προβεβλημένα στελέχη του, βλάπτοντας με ουσιαστικό τρόπο τα συμφέροντα και την εικόνα του κλάδου. Πιστεύω πως είναι καιρός να ξεφύγει ο συνδικαλιστικός μας φορέας από τον εναγκαλισμό του ΚΚΕ και τους ισόβιους υποψήφιους, γιατί τα αποτελέσματα δείχνουν πως τίποτα δεν πετυχαίνουμε έτσι.

Τι θα μπορούσε να γίνει;

1. Να εκλογικευτούν τα αιτήματα, ώστε να υπάρχει μια βάση συζήτησης και διαπραγμάτευσης.
2. Η διεκδίκηση να φύγει από τους δρόμους , τα πανό, τις ντουντούκες και τις άνευ νοήματος «παραστάσεις» σε ανθρώπους που είτε είναι αναρμόδιοι είτε έχουν μάθει να κάνουν πως ακούνε ενώ από μέσα τους σκέφτονται πως «έλα μωρέ, τη συνδικαλιστική τους υποχρέωση βγάζουν κι αυτοί, κάποια στιγμή θα τελειώσουν, θα τους πω πως θα εξετάσουμε και θα στηρίξουμε τα δίκαια αιτήματα και ξεμπερδέψαμε!» . Τα μέσα πίεσης πλέον είναι το internet, τα εκπαιδευτικά site, η κοινοποίηση των δίκαιων αιτημάτων χωρίς κομματικές κορόνες, η αλλαγή της εικόνας που έχει σχηματίσει η κοινωνία και οι μαθητές μας για εμάς και το λειτούργημα που επιτελούμε. Η κινητοποίηση παλιών μαθητών των σχολείων μας που βρίσκονται σε θέσεις που μπορούν να βοηθήσουν. Η δυναμική διεκδίκηση όταν η κατάσταση το επιβάλλει, με τρόπο που να «πονέσει» και όχι με άνευ ουσίας πορείες στο πουθενά.
3. Η δημιουργία ενός τοπικού ταμείου αρωγής συναδέλφων που βρίσκονται σε δεινή θέση. Τα 15 και τα 20€ που απαιτεί η ΟΛΜΕ για τα έξοδα των στελεχών και τα ταξίδια τους, είναι όνειδος για τον απλό καθηγητή που πρέπει να δώσει σχεδόν ένα μεροκάματο για να ψηφίσει, χωρίς να προσδοκά τίποτα από τους αυριανούς υποψήφιους βουλευτές και Δήμαρχους.
4. Η διεκδίκηση εκπτώσεων για τους εκπαιδευτικούς σε διάφορες επιχειρήσεις που θα μας στηρίξουν αλλά και θα στηριχθούν από εμάς και τις οικογένειές μας.
5. Να σταματήσουν οι στάσεις εργασίας και οι 24-ωρες που πονάνε αποκλειστικά την τσέπη μας και κανέναν άλλον. Όταν θα έρθει η ώρα, η απεργία θα είναι διαρκείας, οργανωμένη οικονομικά ώστε να μπορέσουν να αντέξουν οι συνάδελφοι, σαρωτική και με τη στήριξη της κοινής γνώμης, όχι την αποστροφή της.
6. Συμμετοχή του κλάδου σε όλες τις διαδικασίες αλλαγών που έχουν εξαγγελθεί σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Αν είναι να γίνει κάτι, ας έχουμε τουλάχιστον προσπαθήσει να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Το να λέμε δε συμμετέχουμε γιατί λέμε όχι σε όλα, έχει πληρωθεί πολύ ακριβά στο παρελθόν και είναι αυτό ακριβώς που μας έχει κάνει κόκκινο πανί για την κοινωνία.
7. Η απαλλαγή του συνδικαλιστικού μας οργάνου από ανθρώπους που το βλέπουν σαν μέσο κομματικής ανέλιξης και εξυπηρέτησης των «δικών» μας.

Την Τρίτη το πρωί, θα είμαστε στη συνέλευση για να διατυπώσουμε τις απόψεις μας και να διεκδικήσουμε την ψήφο σας. Ζητάμε και από εσάς να είστε εκεί, ώστε να πάψει να μοιάζει η συνέλευση με συνεδρίαση κομματικού οργάνου και να αποκτήσει  τη βαρύτητα και το κύρος που πρέπει να έχει μια σύναξη μορφωμένων ανθρώπων με κοινά προβλήματα αλλά και συμφέροντα.

Αν φτάσατε μέχρι εδώ, έχοντας διαβάσει πραγματικά όλο το προηγούμενο, πρέπει να σας ευχαριστήσω για την υπομονή σας !

Βασίλης Μπακούρος»