Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ τιμά την Πρωτομαγιά, μέρα μνήμης στους μάρτυρες των αγώνων της εργατικής τάξης, επιθεώρησης δυνάμεων και χάραξης μιας πορείας νέων αγώνων με τα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 130 χρόνια από τον ξεσηκωμό στο Σικάγο του 1886 δεν υπάρχει πρόοδος στην ανθρωπότητα που να μη φέρνει τη σφραγίδα της πρωτοπόρας τάξης των εργατών, όπως και η όποια προσωρινή υποχώρηση να μη συνδέεται με τη ζημία που έκανε η αστική πολιτική στο κίνημα της τάξης αυτής. Οι πιο σημαντικές στιγμές του αιώνα που πέρασε συνδέθηκαν με τη μαζική ανταπόκριση των καταπιεσμένων στον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και οι πιο στέρεες κατακτήσεις υπήρχαν όσο υπήρχε σοσιαλιστική εξουσία και Σοβιετική Ένωση.

Σήμερα, ο καπιταλισμός αποδεικνύεται πιο βάρβαρος, επιθετικός και σάπιος από ποτέ. Οι παραγωγοί του πλούτου, οι εργάτες, σπρώχνονται στην ανεργία και στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, βιώνουν τη φτώχεια, συχνές – παρατεταμένες και βαθιές κρίσεις, εξαθλίωση, πολέμους. Τη στιγμή που οι τεχνολογικές εξελίξεις απογειώνουν τις παραγωγικές δυνατότητες, τη δυνατότητα για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, κοινωνικές υπηρεσίες, δωρεάν υγεία – παιδεία και πρόνοια, η καπιταλιστική ιδιοκτησία των μεγάλων – συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής οδηγεί στο τσάκισμα όλων των δικαιωμάτων. Μια χούφτα πλουτοκράτες έχουν τα πάντα κι οι λαοί μένουν με τα αποκαΐδια. Κανένα μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής σκλαβιάς, φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική, με περισσότερο ή λιγότερο κράτος, με μνημόνια ή χωρίς, δεν έδωσε λύσεις για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που είναι σε εξέλιξη, με εκατομμύρια νεκρούς και πρόσφυγες δείχνει πόσο αδίστακτη είναι η κοινωνία που μάχεται για το κέρδος. ΝΑΤΟ – ΕΕ – ΗΠΑ, όλες οι οργανώσεις των ιδιοκτητών του πλούτου, πολεμούν στο όνομα δήθεν των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, σκορπώντας το θάνατο και τον πόνο. Οι ελληνικές κυβερνήσεις – στο όνομα του έθνους και της πατρίδας – διαχρονικά υπηρέτησαν τους οργανισμούς στους οποίους είναι ενταγμένη η χώρα για τα συμφέροντα της δικής τους αστικής τάξης. Όλοι τους έχουν τα χέρια τους βαμμένα με αίμα. Οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον από τον αγώνα ενάντια σε τέτοιους πολέμους και επεμβάσεις. Έχουν συμφέρον και καθήκον να εντείνουν την μεταξύ τους αλληλεγγύη.

Στο ερώτημα αν υπάρχει άλλος δρόμος η συγκυβέρνηση και όλες οι άλλες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου απαντούν όχι, σπέρνοντας τη μοιρολατρία και θερίζοντας την υποταγή. Στην ίδια λογική μας καλούν να αποδεχθούμε το νόμο λαιμητόμο για το ασφαλιστικό, τις περικοπές και τις αναδιαρθρώσεις σε υγεία – παιδεία, στο όνομα της ανάπτυξης. Καμία ανάπτυξη για τα κέρδη, πουθενά στον κόσμο, δεν πρόσφερε στον κόσμο της εργασίας. Αντίθετα, η ηρωική διαδρομή του εργατικού κινήματος δείχνει πως υπάρχει ένας άλλος ρεαλισμός, αυτός της οργάνωσης και της ταξικής πάλης με μπροστάρη την εργατική τάξη. Αυτό το συμπέρασμα πρέπει να διαπερνά τη διδασκαλία των προοδευτικών εκπαιδευτικών ενάντια στη διαστρέβλωση της ιστορίας, στη χειραγώγηση του κοσμοπολιτισμού, της επιχειρηματικότητας, του ευρωπαϊσμού, που καλλιεργούν τα σχολικά βιβλία.

Η 1η Μάη είναι ημέρα έμπνευσης και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Σαν τέτοια την τιμούμε παίρνοντας μέρος στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, 8 Μάη, 10 πμ, στο Εργατικό Κέντρο Κεφαλονιάς – Ιθάκης.

Αργοστόλι 29/4/2016

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ