Απο το Σύνταγμα τις Ελλάδας προσδιορίζεται η φύση του ρόλου του Βουλευτή ως του αντιπροσώπου εκείνου που νομοθετεί στο πλαίσιο του ύψιστου θεσμού του Κοινοβουλίου. Ένας βουλευτής πέραν της ιδεολογικής και κομματικής τοποθέτησης/ ταύτισης οφείλει με την παρουσία του να δίνει “το στίγμα” του στις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα σε σειρά νομοθετημάτων για την οικονομία, την παιδεία, υγεία κλπ..

Η Κεφαλονιά απο το παραπάνω πλαίσιο δεν πρέπει να είναι ξεκομμένη. Ο ρόλος του βουλευτή δεν είναι μόνο να βρίσκεται “δίπλα στον άνθρωπο”, “κοντά στον αδύναμο”, γιατί αυτό είναι το αυτονόητο. Η μονοεδρική της Κεφαλονιάς έχει ακριβώς αυτόν τον χαρακτήρα. Να “στείλει” στο νομοθετικό σώμα της Βουλής τον καταλληλότερο άνθρωπο, που “να ξέρει τη δουλειά”, να μπορεί να επιβάλλει προτάσεις, να “περνάει” θέσεις υπέρ του τόπου του αλλά και να είναι σε θέσει να εκφέρει πολιτικό λόγο απτό, συγκεκριμένο και εφαρμόσιμο.

Τα τελευταία 2 χρόνια η Κεφαλονιά απο κάτι τέτοιο… απείχε. Είναι δηλαδή φορές που δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σκωπτικά ανέφεραν πως περισσότερα θα παίρναμε ως τόπος “εαν δεν είχαμε βουλευτή να τα διεκδικήσει”!

Οι εκλογές της 25 Ιανουαρίου είναι η ευκαιρία να ανατρέψουμε την εικόνα αυτή. Μπορούμε…;