Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ
Με την κυβέρνηση να βρίσκεται μόνιμα με την πλάτη στον τοίχο , ο Αλέξης Τσιπρας επιχειρεί , μια ντρίπλα , μήπως ξεφύγει απο το πολιτικό, ιδεολογικό και ηθικό, αδιέξοδο στο οποίο ο ίδιος έφερε το αριστερό του κόμμα και τον εαυτό του.
Κάνει μια προσπάθεια να αποκτήσει ξανά επαφή οχι μόνο με τους συνταξιούχους που εξαγριώθηκαν μαζί του επειδη τους εξαπάτησε, αλλα και με όλους τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν πως η κυβέρνηση τους τελικά γίνεται ο καλύτερος μαθητής του μνημονίου.
Και το μήνυμα που στέλνει ειναι απλό.
“Είμαι ο Αλέξης που ψηφίσατε , δεν έχω αλλάξει ούτε εγω ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ .Μπορεί να αναγκάστηκα να σας κόψω τις συντάξεις , μπορεί να αναγκάστηκα να σας κόψω τα επιδόματα , μπορεί να έβαλα φόρους , ολα για το καλό της χώρας , αλλα είμαι πάντα εδω κοντά σας και με την πρώτη ευκαιρία σας τα επιστρέφω ”
Με αυτη την κίνηση , ο Αλέξης Τσιπρας , δεν σκέφτεται πρωτίστως την ανακούφιση των φτωχότερων των συνταξιούχων , γιατι θα μπορούσε να μην τους ειχε επιβαρύνει. Σκεπτεται την πολιτική του επιβίωση και την επιβεβαίωση του αριστερου προφίλ του , σκέπτεται τη δημοσκοπική κατρακύλα, αλλα κυρίως στο μυαλό του εχει τα αδιέξοδα στη διαπραγμάτευση και στρώνει το δρόμο για εκλογές μεσα στο 2017 αν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο με την τρόικα.
Αν θα χάσει ,δεν θέλει να φύγει , οπως έφυγαν οι προηγούμενοι , θα φύγει με σύγκρουση , για να περισώσει το κόμμα του απο την τέλεια καταστροφή, ελπίζοντας σε γρήγορη επανάκαμψη .
Άλλωστε εδω και καιρό ,λενε στο Μαξίμου, “Αν ειναι να πάμε σε εκλογές ας πάμε γρηγορα να περισώσουμε το κόμμα. Νεοι ειμαστε, γρηγορα θα ξανάρθουμε στα πράγματα”.
Υπάρχει ομως και μια άλλη παράμετρος που διατρέχει το DNA του Αλεξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και που καθορίζει την πολιτική τους σκέψη όσον αφορά τις φτωχότερες κοινωνικές ομάδες : Η λατρεία τους για τα καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής και τον τρόπο που καθοδηγούν τις μάζες .
Εκεί η δημιουργία στρατού ψηφοφόρων μεσα απο τη διανομή κουπονιών κοινωνικής αλληλεγγύης στους πολλούς αδύναμους πολίτες, αποτελεί κεντρικό στοιχείο των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων και εχει βρει την ύψιστη εφαρμογή της στη Βενεζουέλα. (Η Φωτίου θα ζήλευε).
Λενε πως αυτές οι κυβερνήσεις αγαπούν τοσο πολύ τους φτωχούς πολιτες που θέλουν να τους πολλαπλασιάσουν…
Προτιμούν την πολιτική των επιδομάτων απο την πολιτική της ανάπτυξης μέσω επενδύσεων και την αύξηση της απασχόλησης. Οχι ,μόνο γιατι η ανάπτυξη ειναι μια δύσκολη δουλειά για τις αριστερές κυβερνήσεις αλλα γιατι ιδεολογικά δεν τους …ταιριάζουν οι επενδύσεις , οι επιχειρήσεις , τα κέρδη.
Αντίθετα η πολιτική των κουπονιών και πιο εύκολη ειναι και πιο αποτελεσματική για τη διατήρηση της κομματικής πελατείας τους. Εν τελεί ελπίζω οτι ο κ. Τσιπρας θα δοσει τα χρήματα στους συνταξιούχους που τα εχουν ανάγκη και δεν θα πράξει οπως με τις υποσχέσεις του απο τη ΔΕΘ στους μικρομεσαιους, για ακατάσχετο λογαριασμό και “πάγωμα” ασφαλιστικών εισφορών.
Αυτους προτίμησε να τους ξεχάσει.
