Εμείς βιώσαμε τις προσευχές και τα ΘΑΎΜΑΤΑ του όσο ζούσε τόσο προσωπικά στο κρεββάτι του πόνου, όσο και για τους ασθενείς μου που διακριτικά ενδιαφερόταν. Το πότε θα τον κατατάξει επίσημα στους Αγίους η Εκκλησία περιττεύει. Για εμάς που τον ζήσαμε είναι ΑΓΙΟΣ και όπως είπε στη τελευταία του ομιλία στο ΙΑΤΡΕΊΟ του δεν υπάρχουν σειρές και φακελάκια. Δεν με άφηνες να σου κάνω μετάνοια, ούτε να σου φιλώ το χέρι, αλλά με ευεργετούσες τόσο διαχρονικά εμένα και τους μικρούς ασθενείς μου, που προσπαθούσα να σου κάνω τη μετάνοια κρυφά σου πίσω από τη πλάτη σου όταν λειτουργούσες και να φιλώ τα άμφια σου και  αυτή ήταν η δύναμη μου.

Με αξίωσε ο Θεός να φιλήσω τα κρόσσια του Ωμοφορίου σου και εσύ με έβαλες στην Αγκαλιά σου.  Ακόμη και ο Χριστός δάκρυσε για το θάνατο του φίλου του Λαζάρου. Εσύ, με παρηγόρησες στην αρρώστια μου, δεν μπορώ όμως να το κρύψω, σήμερα με πίκρανες. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο…

Καλό Παράδεισο και μη μας Ξεχνάς.