Του Άγη Βερούτη

Στα εφτά χρόνια της κρίσης είχαμε ως τώρα εσωτερική υποτίμηση 30%-32%, μου έλεγε χτες το πρωί ο φίλος μου Κώστας, διεθνής σύμβουλος επενδύσεων και επώνυμος.
Συν την άνοδο του δολαρίου από περίπου 1,4:1 στο σημερινό 1,08:1, είναι άλλο 23% υποστήριξα, τουλάχιστον στο πετρέλαιο και τις πρώτες ύλες που εισάγονται σε δολάριο, αλλά τελικά συμφωνήσαμε πως πιθανόν η πραγματικότητα να είναι κάπου στη μέση καθώς οι περισσότερες εισαγωγές είναι σε ευρώ. Υποθέτω πως η αλήθεια βρίσκεται ανάμεσα στο -35% και -45% σε επίπεδο συνολικής οικονομίας.
Τέτοια εσωτερική υποτίμηση δεν έχει ξαναγίνει σε σκληρό νόμισμα, στα παγκόσμια χρονικά. Ποτέ! Το κακό με μια εσωτερική υποτίμηση, όπως διαπιστώσαμε, είναι πως σε αντίθεση με μια υποτίμηση στην ισοτιμία ενός νομίσματος, η οποία μοιράζεται εξίσου σε όλους τους κατόχους πλούτου και εισοδημάτων εντός μιας οικονομίας, μια εσωτερική υποτίμηση έχει κερδισμένους και χαμένους. Δίνεται δηλαδή η δυνατότητα για πολιτικές αποφάσεις που καθορίζουν ποιοι θα επωμιστούν υπέρμετρο μερίδιο της υποτίμησης με οικονομικό ακρωτηριασμό, και ποιοι θα την σκαπουλάρουν με εκδορές.
Για να βγει ο μέσος όρος, κάποιος πρέπει να καταστραφεί ολοκληρωτικά, για κάθε έναν που ως τώρα έχει υποστεί ζημιά πολύ μικρότερη του -40%, όπως το σύνολο των μισθωτών του δημοσίου (περίπου -15% πρέπει να είχαν υπολογίζω) και των πρόωρων υψηλοσυνταξιούχων που ουσιαστικά έχουν μοιραστεί τις οριζόντιες ισομερείς μειώσεις με τα 85χρονα γεροντάκια, με τις συντάξεις των €380 το μήνα. Αν βάλεις και τα… εφάρπαξ που πληρώθηκαν σε πρόωρα συνταξιοδοτούμενους του δημοσίου και των ευγενών ταμείων, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες προνομιούχοι Έλληνες οι οποίοι στα χρόνια της κρίσης, με πολιτικές αποφάσεις, έχουν εισπράξει συνδυαστικά ανάμεσα σε… εφάρπαξ και σύνταξη για τα χρόνια αυτά, πολύ παραπάνω από όσα θα έπαιρναν αν παρέμεναν απλά στις μισθωτές θέσεις τους…
Προχτές το πρωί συζητούσαμε με τον Δημήτρη, ένα συνάδελφο μηχανικό που ασκεί το επάγγελμα, όπου μου έλεγε πως οι πολιτικοί μηχανικοί σχεδόν μηδένισαν εισοδήματα εκτός από κάποια ψίχουλα που εισπράττουν πλέον βγάζοντας ενεργειακά πιστοποιητικά για τις ενοικιάσεις. Το Χαράτσι του ΕΕΤΗΔΕ και κατόπιν ο ΕΝΦΙΑ μηδένισε τις οικοδομικές δραστηριότητες, ενώ οι αγοραπωλησίες είναι για γέλια.
Το μεσημέρι χθες έφτασα με καθυστέρηση 40 λεπτών στην Κάτω Κηφισιά, στο Κοινωνικό Ιατρείο στην Μαρίνου Αντύπα, όπου με είχε καλέσει μια παιδική φίλη μου για να επισκεφτούμε τις λεγόμενες “κοινωνικές δομές” του δήμου. Δεν περίμενα να δω και πολλά πράγματα. Τόσο άσχετος ήμουν!
Φτάνοντας τελευταίος και καταϊδρωμένος πρόλαβα την ομάδα επίσκεψης στο Κοινωνικό Ιατρείο, όπου μια κυρία εκεί μου εξήγησε πως είναι ανοιχτοί κάθε μέρα από τις 8 το πρωί ως τις 9 το βράδυ και απευθύνεται σε άπορους και ανασφάλιστους, και μαζί με το Κοινωνικό Φαρμακείο και το Κοινωνικό Παντοπωλείο παρέχουν φροντίδα και τροφή για επιβίωση σε εκατοντάδες οικογένειες και ανήμπορους και άνεργους και άπορους.
Μετά, στο Κοινωνικό Φαρμακείο έμαθα πως 320 οικογένειες μόνο στην Κηφισιά προμηθεύονται κάποια βασικά όπως ρύζι και μακαρόνια και λίγες κονσέρβες δωρεάν από εκεί για να μην πεινάσουν, και άλλα 220 γεύματα μαζεύονται από ό,τι περισσεύει από την προεδρική φρουρά και τα εστιατόρια της περιοχής που συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια. Εκεί συνάντησα τον Απόστολο Φορλίδα. Χαμογελαστός μου περιέγραψε πως 28 άνθρωποι εργάζονται ατέλειωτες ώρες στην μη κερδοσκοπική οργάνωση που διευθύνει, και πληρώνονται 5-6 κατοστάρικα ο καθένας από τα ΕΣΠΑ για να μη πεινάσουν και εκείνοι επειδή αποφάσισαν να βοηθήσουν με τη δουλειά τους για να μη πεινάνε οι αδύναμοι και αστήρικτοι. Με πραότητα και ηρεμία μου εξηγούσε όρθιος μπροστά στα ράφια με τα φάρμακα, πως τα ΕΣΠΑ έληξαν, πως οι Άνθρωποί του είναι 5-6 μήνες απλήρωτοι γιατί το επόμενο ΕΣΠΑ δεν ξεκίνησε εγκαίρως, και πώς τώρα πρέπει να καλύψει το κόστος 5-6 ατόμων από την Περιφέρεια, πώς ο δήμος θα πληρώσει κάποιους άλλους, και πώς οι ιδιωτικές δωρεές δυσκολεύουν, καθώς ακόμα και οι πλούσιοι κουμπώνονται όταν υπάρχει αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το αύριο.
Όπως μου έλεγε για τον Φάρο της Ελπίδας, την οργάνωση που διηύθυνε, λάμπανε τα μάτια του για το πόσους δήμους εξυπηρετεί, πόσα γεύματα μοιράζει σε όλη την Αττική, και μετά σκοτείνιαζε στη σκέψη πως θα λείπανε χέρια στην προσπάθειά τους να μην γλιστρήσει κανείς από τις χαραμάδες. Μου έλεγε πως καμιά φορά δουλεύει ως τις 2 τη νύχτα για να πάει να φέρει και να μοιράσει γεύματα, ή φάρμακα ή προμήθειες τροφίμων. Χωρίς ίχνος περηφάνιας. Μόνο ικανοποίησης που ακόμα αντέχει να δίνει.
Έμαθα πως τον Φάρο τον ξεκίνησε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ένα χρόνο πριν σκοτωθεί στο ατύχημα με το σινούκ, και πως ο Απόστολος ήταν γραμματέας του και είναι μαθημένος στη δυσκολία από την Αφρική που έκαναν την ίδια δουλειά, πως άφησε τον κλήρο για να ασχοληθεί με τους αδύναμους και τους παραπεταμένους [σ.σ: της εσωτερικής υποτίμησης], και πως δυσκολεύονται καθημερινά και περισσότερο, αλλά δε πειράζει, θα αντέξουν.
Αφού τον χαιρέτησα και τον παρακάλεσα να μου στείλει λίγες πληροφορίες στο email γύρισα στο αμάξι και δάκρυσα με την ησυχία μου.
Μετά στο email μου έγραψε:
“Αγαπητέ Αγησίλαε,
Χάρηκα που μας επισκεφτήκατε και είδατε την προσπάθειά μας και την αγωνία μας να καταφέρουμε να στηρίξουμε ανθρώπους που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ανεργία και ανήμπορους και ηλικιωμένους.
Ελπίζουμε να αντέξουμε και τα επόμενα χρόνια στο έργο που έχουμε αναλάβει με τη βοήθεια και τη στήριξη συμπολιτών και επιχειρήσεων”
Κάτι άλλο θα έγραφα σαν κλείσιμο, όπως για το πού δώσανε το περίσσευμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, για την καθυστέρηση του ΕΣΠΑ, για το ότι τους παραπεταμένους μας τους φροντίζουμε με λεφτά της Ευρώπης και όχι δικά μας, ή ίσως για την στόχευση της προστασίας κάποιων από την εσωτερική υποτίμηση και την ταυτόχρονη καταστροφή αυτών που πετάει η κοινωνία στα σκουπίδια αν δεν ήταν ο κάθε Απόστολος εμπόδιο, αλλά θα αρκεστώ να πω ένα πράγμα μόνο.
Δόξα τω Θεώ για τους Απόστολους!
Το email του Απόστολου, για όποιον το θέλει, είναι faroselpidasu@gmail.com
Το δικό μου είναι agissilaos@gmail.com
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter @Agissilaos