Το «καλημέρα φίλοι μου» του Μάκη του Ράπτη, δεν έμοιαζε με αυτό που πολλοί, ίσως, το λένε στο διαδίκτυο για να μετρήσουν μια ανάρτηση. Ο χαιρετισμός αυτός, θεωρώ, ότι ήταν γνήσιος, αγνός, ήταν χαιρετισμός που επιζητούσε ανταπόκριση, που επιζητούσε την επαφή με τον συνάνθρωπο, με τον Θιακό, με τον φίλο. Την επιθυμία του αυτή την εξέφραζε, όταν έβρισκε ευκαιρία. «Γεια σας, ήρθα να σας πω ένα χαίρεται και να δω τι κάνετε, θα περάσω και θα καθίσω περισσότερο άλλη φορά». Αυτά ήταν τα λόγια του, όταν εδώ κι ένα μήνα πέρασε από τον Σύλλογο των Ιθακησίων Πάτρας.

Ένας άνθρωπος χαμογελαστός, ευχάριστος, ολιγόλογος, που επιζητούσε να φανεί χρήσιμος στο κοινό μέσα από την προβολή στο FB των υπέροχων φωτογραφιών του και από την πληροφόρησή του για τα μετεωρολογικά δεδομένα της Ιθάκης.

Επέλεξε να φύγει τόσο άδοξα από τη ζωή. Το γιατί … ποιος το ξέρει. Το τι πίκρα έκρυβε στην ψυχούλα του… ποιος να το μαντέψει, αφού το κάλυπτε με αυτό το διαρκές μειδίαμα που ίσως έδειχνε μια ανέκφραστη και αγωνιώδη υπαρξιακή αναζήτηση. Το κάλυπτε και δεν έδινε την ευκαιρία στους φίλους του για να σταθούν πιο κοντά του, να τον εμψυχώσουν, να απορροφήσουν τις αρνητικές σκέψεις του και να του δώσουν προσδοκίες και αισιοδοξία. Κρίμα!

Ό,τι όμως και αν συνέβαινε, σημασία έχει ότι ο Μάκης θα λείψει από την μάνα του, από τους συγγενείς του, από τους φίλους του.

Μάκη μου, ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία σου η μνήμη!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΝΤΖΗΣ

Πηγή: ithacanet.gr