Της Γιάννας Κουλουμπή

Είχα αποφασίσει αυτή τη φορά να μην εκφραστώ δημόσια για όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες στη χώρα μας… Να πω την αλήθεια, με όσα βλέπω και ζω κάθε μέρα, η απογοήτευση είχε υπερνικήσει τη διάθεσή μου για έκφραση… Όμως, οι στιγμές είναι ιστορικές και ως πολίτης αυτού του τόπου, αδυνατώ να μείνω απαθής τελικά…
Αδυνατώ να μείνω απαθής στο γεγονός ότι το αρχικό δίλημμα του «ναι – όχι» σε μια συμφωνία έχει μετατραπεί σε «Έλληνες – ανθέλληνες», «πατριώτες – γερμανοτσολιάδες», «καλοί – κακοί» κλπ κλπ… Λυπάμαι, θλίβομαι και αγανακτώ! Κόσμος του «ναι» κατηγορεί κόσμο του «όχι» και το αντίθετο, φιλίες χρόνων χαλάνε, μέλη οικογενειών διαπληκτίζονται, σχέσεις δοκιμάζονται… Όπως κι αν το δει κανείς, ανθρώπινες σχέσεις πλήττονται….
Έρχονται στο μυαλό μου λόγια πολιτικών της ελληνικής βουλής που μιλούν για τη Δημοκρατία και απορώ, τι σχέση έχει η Δημοκρατία που γεννήθηκε στην Ελλάδα πριν χιλιάδες χρόνια με όσα εσύ, εγώ, εμείς βιώνουμε αυτές τις ημέρες;;; Ποια Δημοκρατία επιβάλλει το διχασμό ενός λαού που ταλαιπωρείται ήδη εδώ και χρόνια από ηθική, πολιτική, πολιτισμική και οικονομική κατάπτωση;;;
Όποιος παρακολούθησε την ψηφοφορία για το δημοψήφισμα, με βασικό iq, στοιχειώδη λογική σκέψη και κριτική ικανότητα, θα συμπέρανε ότι η Ελληνική βουλή εκείνο το βράδυ έδωσε ξεκάθαρα τον ορισμό της μισαλλοδοξίας…
Μίσος για την γνώμη του άλλου λοιπόν! Με αυτό το σκεπτικό στέλνετε τον πάντα περήφανο ελληνικό λαό να ψηφίσει για το μέλλον του. Το τονίζω το «πάντα», γιατί δεν μπορώ να ακούω αηδίες του τύπου «ξαναβρήκαμε την περηφάνια μας». Περήφανοι είμαστε όλα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, για αυτό ανεχτήκαμε φόρους, για αυτό κάνουμε τρεις δουλειές όταν βρίσκουμε, για αυτό παλεύουμε να κρατήσουμε τα σπίτια μας, για αυτό κρατάμε ακόμη το χαμόγελό μας, για αυτό σας πιστέψαμε κύριοι της Κυβέρνησης και σας στείλαμε να διαπραγματευτείτε για εμάς!
Και η αλήθεια είναι ότι διαπραγματευτήκατε, πιέσατε, προσπαθήσατε .. Κε Τσίπρα μπράβο σας, είπατε αλήθειες που άλλοι δεν θα τις έλεγαν, όμως δεν τα καταφέρατε… Είχατε τη σιγουριά των νέων και άπειρων πολιτικών και πιστεύατε ότι οι δανειστές θα πειστούν, ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα μας στηρίξουν… Αλλά δεν έγινε έτσι, δυστυχώς για όλους μας, δεν έγινε έτσι…
Δεν θα σταθώ στις λανθασμένες επιλογές προσώπων από τον Πρωθυπουργό, δεν θα σταθώ στις λεκτικές αστοχίες πολλών Υπουργών του, δεν θα σταθώ ούτε και στην «λίγη» για τις περιστάσεις αντιπολίτευση… Η ιστορία θα τους κρίνει όλους.
Η ιστορία όμως θα κρίνει και εμάς, τους πολίτες, που έχουμε πάντα ευθύνη, που επιλέγουμε τους πολιτικούς της βουλής, που δεν είμαστε όλοι οικονομολόγοι για να καταλαβαίνουμε τους οικονομικούς όρους συμφωνιών με μικρά γράμματα, που καταλαβαίνουμε μέχρι εκεί που επιβάλει η τσέπη μας απλώς, που δεν διεκδικήσαμε όταν έπρεπε καλύτερη κοινωνία για όλους, που δεν μας ένοιαζε τόσο καιρό για τους συμπολίτες μας που κοιμούνται δίπλα στα ΑΤΜ, που δεν φωνάζαμε πάντα για πραγματική παιδεία, που δεν ήμασταν πολίτες για το σύνολο, αλλά για την πάρτη μας…
Ας είμαστε ρεαλιστές λοιπόν, πάμε σε ένα δημοψήφισμα χώρια, πάει ο καθένας για την πάρτη του, πάμε διχασμένοι… Το γνωρίζουν αυτό οι δανειστές πολύ καλά… Να είστε σίγουροι… Το γνωρίζουν και οι εχθροί μας, το γνωρίζουν και οι δήθεν φίλοι μας.
Κλείνω, λέγοντας μόνο ένα πράγμα, διχασμένος λαός, είναι ένας χαμένος λαός, η Ελλάδα είναι πάνω από όλα. Συγκρατήστε τα πάθη σας, την απογοήτευση και την οργή σας και ενωθείτε!