Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν, οδεύουμε, εκ νέου, προς τις κάλπες. Οδεύουμε σε μια 3η εκλογική διαδικασία μέσα σε ένα χρονικό διάστημα μόλις εννέα μηνών. Κι ενώ οι δύο προηγούμενες αναμετρήσεις ήταν από ευπρόσδεκτες μέχρι και αναγκαίες, τούτη εδώ, την 3η κατά σειρά, δεν την ήθελε κανείς. Αφού όμως κανείς δεν ήθελε και δε ζητούσε εκλογές, γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτές; Η απάντηση θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μία λέξη: αποστασία.
Ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έθετε θέμα δεδηλωμένης, παρά τις μεγάλες κοινοβουλευτικές απώλειες που παρουσίαζε η κυβέρνηση κατά τις τελευταίες ψηφοφορίες, ενώ κανένα άλλο κόμμα δε ζητούσε εκλογές, αφενός διότι (τα πιο υπεύθυνα) διέβλεπαν την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και, αφετέρου, διότι (τα πιο ανεύθυνα) δεν είχαν τίποτα να περιμένουν λόγω των εξαιρετικά χαμηλών ποσοστών που έβλεπαν στις δημοσκοπήσεις, ενώ η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός διατηρούν εντυπωσιακά υψηλά ποσοστά δημοφιλίας, η αριστερή πλατφόρμα του Π. Λαφαζάνη «κατόρθωσε» να μετατρέψει την ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία σε μειοψηφία. Ενάντια στη λαϊκή βούληση, ο Π. Λαφαζάνης έριξε την κυβέρνηση – αυτό είναι ξεκάθαρο – μέσω της αποστασίας του σαν άλλος Μητσοτάκης…
Όπως κάθε αποστασία δημιουργεί συνθήκες αστάθειας που ευνοούν τα «αρπακτικά» και τις δυνάμεις της ιδιοτέλειας, έτσι και η αποστασία της αριστερής πλατφόρμας έδωσε νέες ελπίδες και δυνατότητες στο παλαιό πολιτικό κατεστημένο που κάνει ό,τι μπορεί για να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Τις στάχτες στις οποίες η πλειοψηφία των Ελλήνων το έστειλε με την εκπεφρασμένη της βούληση στις 5 Ιουλίου. Τις στάχτες στις οποίες θα παραμείνει και μετά τη νέα λαϊκή ετυμηγορία της 20ης Σεπτεμβρίου.
Σε αυτές τις εκλογές θα είναι επικίνδυνο αν αφήσουμε τη φυσιολογική κόπωση των συνεχών εκλογών να μας επιβληθεί. Οφείλουμε να αναλογιστούμε πως η παθητικότητα δίνει πάντα τη δυνατότητα σε κάποιους άλλους να αποφασίζουν για εμάς και να μας ελέγχουν. Βάσει αυτού του συλλογισμού, όλες οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται ότι δε θα πρέπει να αφήσουν τη διάσπαση που προκλήθηκε απ’ την εν λόγω αποστασία, να ακυρώσει τη νέα προσπάθεια που ξεκίνησε στις 25 του Γενάρη. Δε θα πρέπει να λησμονούμε ότι η νέα διακυβέρνηση μέσα σε λίγους μήνες, και υπό ασφυκτική πίεση λόγω της διαπραγμάτευσης, έδωσε δείγματα γραφής. Χτυπήθηκε με τα διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε.. Έδωσε μία ένεση ζωής στην ανθρωπιστική κρίση. Έβαλε σα γνώμονα στην πορεία και τη στρατηγική της την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αν μη τι άλλο, αυτή η νέα προσπάθεια μας έκανε όλους να αισθανθούμε αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια-δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Ανεξάρτητα λοιπόν απ’ τη συνθηκολόγηση στην οποία οδηγήθηκε αυτή η εθνική προσπάθεια, για λόγους που θεωρώ ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε, οι νέες εκλογές παρέχουν την ευκαιρία στους πολίτες να δώσουν τον πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου – επιτέλους – να κυβερνήσει.
Αθήνα, 25/8/2015
Γιάννης Βαρούχας
Υ.Γ.: Η ιστορία έγραψε με μελανά γράμματα τις συνέπειες της αποστασίας του 1965, στην οποία πρωταγωνιστής ήταν ο Κ. Μητσοτάκης, καθώς εξαιτίας της η χώρα οδηγήθηκε στο επταετές ολοκληρωτικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου προτείνονται ως λύση προκειμένου να βάλουμε ένα τέλος στην πολιτική αστάθεια, και να προχωρήσουμε με μία συμπαγή κυβέρνηση που θα έχει ορίζοντα τετραετίας. Τέτοια κυβέρνηση έχουμε να δούμε από τις εκλογές του 2000…
Υ.Γ.2 : Αξίζει να παρατηρήσει κανείς, από ιστορικής πλευράς, τις ομοιότητες της σημερινής προέδρου της Βουλής με τον τότε ΠτΒ, Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα, για να διαπιστώσει ότι η ιστορία μας παίζει παιχνίδια γεμάτα με αντιφάσεις αλλά και με τρομακτικές επαναλήψεις.
