Αγαπητή Ευαγγελία,

σας συγχαίρω πραγματικά για το εμπεριστατωμένο σας άρθρο ως προς την ” κυρία με τα μούσια ”.  Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις έκανα κι εγώ όταν είδα το συγκεκριμένο θέαμα. Ειδικά δε, με τη φράση σας ” έλα κι εσύ, μπορείς ”, τα λέτε όλα περιεκτικά. Έχω κι εγώ το ίδιο δίλημμα για το τι θα πω στα ανίψια μου, που τυγχάνουν όμωρης ηλικίας. Αν με ρωτήσουν, θα τους πω ότι είναι μαριονέτες, όπως τα ” μίκυ μάους ”, αλλά αποτυχημένες. Και ήρθαν πρώτες γιατί ο κόσμος γέλασε πολύ και θυμήθηκε τα ” μίκυ μάους ” που διάβαζαν όλοι όταν ήταν παιδιά. Αλλά δεν τα θυμήθηκε ” καλά… ”. Πρέπει να προσπαθήσει λίγο περισσότερο για να έχουν τα σημερινά παιδιά καλύτερα πρότυπα και ” κινούμενα σχέδια ”… .

Σας συγχαίρω για μια ακόμη φορά, για το ήθος και την αξιοπρέπεια με την οποία σχολιάσατε το συγκεκριμένο ζήτημα.

Με εκτίμηση,

Ο. Α.