Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο για τη Ζάκυνθο, σύμφωνα με τον δήμαρχο του νησιού, Παύλο Κολοκοτσά. Αφορμή μία αναφορά του δημοσιογράφου στον Διονύσιο Σολωμό, στην εκπομπή του στον ΣΚΑΪ.

Διαβάστε παρακάτω την ανακοίνωση του δημάρχου και φυσικά την απάντηση του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, αμέσως μετά.

«Με μεγάλη μας λύπη ενημερωθήκαμε για τις απαράδεκτες και προκλητικές δηλώσεις του δημοσιογράφου του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ κ. Μπογδάνου, για τον εθνικό μας ποιητή. Τα δυσμενή και απρεπή του σχόλια δεν προσβάλλουν μόνο τους Ζακυνθινούς και τον εθνικό ποιητή, αλλά ολόκληρο το ελληνικό έθνος. Καλούμε τον Διευθυντή του συγκεκριμένου τηλεοπτικού σταθμού να επιληφθεί του σοβαρού αυτού θέματος και να μεριμνήσει για τα περαιτέρω. Επίσης, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), είναι απαραίτητο να επιβάλλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις. Ο κ. Μπογδάνος με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα κηρυχθεί ανεπιθύμητο πρόσωπο για τη Ζάκυνθο. Δεν θα δείξουμε καμία ανοχή σε τέτοιες εμετικές συμπεριφορές».

Η απάντηση του Κωνσταντίνου Μπογδάνου ήρθε μέσα από το marketnews.gr και είναι σκληρή:

«Ο Δήμαρχος Ζακύνθου είναι αμόρφωτος, ή λαϊκιστής, ή και τα δύο. Επιχειρεί, με ανάρτησή του στο facebook, να σαλαγήσει τους συμπολίτες του σαν πρόβατα με έναν λίβελλο εναντίον μου, που βασίζεται σε πρωτογενές δημοσίευμα της εφημερίδας στόχος – της φυλλάδας δηλαδή, του απανταχού φασίστα. Και διατείνεται, ότι δήθεν αποκάλεσα τον Διονύσιο Σολωμό μασόνο, εβραίο, αλκοολικό, και ομοφυλόφιλο. Ας λάβουν κι αυτός και το συνάφι του την απάντηση που τους πρέπει.

Στην ουσία του ζητήματος, ο μέγιστος και εθνικός μας ποιητής ήταν όντως αλκοολικός, όπως και ελευθεροτέκτων. Αυτά τεκμαίρονται. Επίσης, πολλές είναι οι πηγές, που αποδίδουν το «Σολωμός» σε παραφθορά του «Σολομών». Δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου, ούτε θα μπω σε φιλολογική συζήτηση με αμοιβάδες. Όσο περί ομοφυλοφιλίας, αποδίδεται στον κορυφαίο λαογράφο Ηλία Πετρόπουλο. Δεν μπορώ να το γνωρίζω, πράγμα που ξεκαθάρισα. Άβολη, επίσης, αλήθεια, είναι ότι η πρώτη γλώσσα του Σολωμού ήταν τα ιταλικά. Το «χαίρε, ώ χαίρε, λευτεριά» γράφτηκε πρώτα ως “salve,salve liberta”, στα ιταλικά, όπως και η διαθήκη του ποιητή. Αυτά τα ολίγα, διότι τα τομάρια που παριστάνουν τις θιγμένες κορασίδες δεν θα πλησιάσουν ποτέ τους το Σολωμό που έχω διαβάσει, αγαπήσει και μελετήσει. Διότι είναι αγράμματοι γκασμάδες, ανίκανοι να συγκινηθούν από την τέχνη, παρεκτός κι άμα την υποβιβάσουν σε σύνθημα.

Νιώθω, εντούτοις, την υποχρέωση, απέναντι στους δασκάλους μου και στη μειονότητα των Ελλήνων που πονάνε αυτή τη χώρα κι αυτήν τη γλώσσα με τιμιότητα και καρδιά, να ξεγυμνώσω τα γίδια, που λερώνουν τη μνήμη του Διονυσίου Σολωμού. Διότι ο Σολωμός στριφογυρνάει στον τάφο του ακριβώς με τους αλήτες και τους οπαδούς αυτών, που κρίνουν το έργο ενός ποιητή από τα στοιχεία της ταυτότητάς του, τις επιλογές και τα πάθη του. Ο ποιητής του ύμνου εις την ελευθερίαν θα τους έφτυνε, με τον τρόπο που το έκανε αρνούμενος να συγχρωτισθεί τους κοτζαμπάσηδες και τους κατσαπλιάδες που ανέλαβαν τα αξιώματα του νέου ελληνικού κρατιδίου, με τον τρόπο που το έκανε και ο ομότεχνός του, επίσης τεράστιος, Ανδρέας Κάλβος, που ήρθε στην Ελλάδα, αηδίασε και αναχώρησε εκ νέου για την Εσπερία.

Τα ανδράποδα, που κόπτονται τώρα, υποτίθεται, για το Σολωμό, είναι οι απόγονοι του πιο βαθέως οθωμανού που ζει μέσα στο έθνος και το τραβάει ολοένα και μακρύτερα από την Ευρώπη. Είναι η πρωτογενής πηγή του σκοταδιού μας. Από εκεί και ύστερα, τα φασισταριά του διαδικτύου που αναπαράγουν τις ιαχές των μογγολικών ορδών, θα λάβουν την απάντησή τους διά της νομικής οδού, όπως εφεξής και οποιοσδήποτε στη χώρα αυτή εκμεταλλεύεται όχι μόνο το μπάχαλο της τυραννίδας των ανίκανων, αλλά και την καλοσύνη των έως τώρα μετριοπαθών.

Λυπάμαι, που δεν μπορώ για ακόμα μια φορά να ακολουθήσω την προτροπή προς τον εσωτερισμό ενός άλλου γίγαντα της ελληνικής ποίησης, του Οδυσσέα Ελύτη, που λέει:

«Σελδζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν.
Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν.
Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς
κοπροκρατούν το μέλλον.
Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.»

Διότι, «μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» Αυτή είναι η σφραγίδα του Διονυσίου Σολωμού και σ’αυτήν πιστός αδυνατώ να καταπιώ αναπάντητη ακόμα μια χυδαία εκδήλωση της οχλοκρατίας που κινδυνεύει να ορίσει το είναι της πατρίδας μου. Οι λέξεις αυτές είναι μέρος του αγώνα, που πρέπει να δοθεί απέναντι στους γιαλαντζί εθναμύντορες οθωμανέλληνες. Για την ελευθερία και τη γλώσσα μου- μας.

ΥΓ – Ίσως, αν ο Δήμαρχος Ζακύνθου διάβαζε τη «Γυναίκα της Ζάκυνθος» – μάλλον, το πιο επίκαιρο έργο του Σολωμού, λόγω προσφυγικού – να συναντούσε κάποιον ανάλγητο πρόγονό του, που ανάγκασε τον μεγάλο Ζακυνθινό να μετοικήσει στην ευρωπαϊκότερη Κέρκυρα. Ας τον φωτίσει το κόσμημα της νήσου του, ο άγιος Διονύσιος, ενετικής καταγωγής και αυτός, γνωστός και ως «άγιος της συγγνώμης».