για την προστασία και αξιοποίηση σε όφελος του λαού περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλους, ορεινών όγκων, υδάτων και δασών.
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει στην Ιθάκη για την επένδυση μαμούθ που, όπως αναφέρεται στον τύπο, ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ, προωθούν Αυστραλοί επενδυτές στην Ιθάκη, προφανώς προωθώντας το μαζικό αποχαρακτηρισμό της περιοχής από δασική. Άλλωστε το ελληνικό κράτος αποδεικνύεται πρόθυμο για τέτοιους αποχαρακτηρισμούς όταν πρόκειται για μεγάλους επενδυτές (βλέπε εμίρης στην Οξυά). Το πρότζεκτ περιλαμβάνει την κατασκευή έξι υπερπολυτελών ξενοδοχείων με 1.020 σουίτες, συγκρότημα κατοικιών, ένα γήπεδο γκολφ, μαρίνα 200 σκαφών και ένα παραθαλάσσιο χωριό. Αντίστοιχα, θριαμβολογίες περί ανάπτυξης και περί ωφελημάτων για το λαό, με επίκεντρο τον Αίνο και τις σχετικές Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, έχουν εκφραστεί για την αξιοποίηση των ορεινών όγκων και των δασών της Κεφαλονιάς. Το ίδιο και για περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους, όπως το Τραπεζάκι, ο Μύρτος, το Μετόχι και άλλες που ανήκουν στο ΤΑΙΠΕΔ. Μια σειρά ιδέες έχουν εκφραστεί κατά καιρούς από διάφορους εκπροσώπων μιγμάτων διαχείρισης, στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που σήμερα συμμετέχουν ή στηρίζουν τα ποικιλόχρωμα δημοτικά και περιφερειακά ψηφοδέλτια αστικής διαχείρισης. Από καζίνο και τελεφερίκ, μέχρι ξενοδοχεία. Μάλιστα, επειδή ορισμένα από τα σχέδια έχουν συναντήσει λαϊκή αντίδραση, το θέμα στην Κεφαλονιά κρατιέται χαμηλά. όμως ανακινείται με κατεύθυνση κυβέρνησης – ΕΕ και με εμπλοκή όλων των άλλων συνδυασμών. Οι δυνατότητες είναι γνωστές, όχι μόνο ως εικόνα στις μνήμες των κατοίκων. ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ και οι δήθεν ανεξάρτητοι κλώνοι τους στην τοπική διοίκηση μιλούν για ανάπτυξη. Ξετσίπωτα προωθούν ψευδοδιλλήματα του τύπου τα φιλέτα του ΤΑΙΠΕΔ να περιέλθουν στο Δήμο (ΣΥΡΙΖΑ, Μιχαλάτος κλπ) προκειμένου η εκποίηση να γίνει με καλύτερους και περισσότερο αναπτυξιακούς όρους!!!
Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι ανάπτυξη για ποιον;
Ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων σημαίνει παράδοση της γης μας, των περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλους, των ορεινών όγκων και υδάτινων πόρων στα επιχειρηματικά συμφέροντα, εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων και του δημόσιου πλούτου, αλλαγές χρήσης γης, συρρίκνωση της κτηνοτροφίας. Σημαίνει “πράσινες” μπίζνες από επιχειρηματίες στα νησιά και στα δάση όπως προβλέπει η πολιτική της ΕΕ, οι οδηγίες για τα δασικά συστήματα και το λεγόμενο 7ο πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Δράσης. Σημαίνει συγκέντρωση στον τουρισμό, αναψυχή, κυνήγι, χιονοδρομία, ορειβασία να αποτελούν πολυτέλεια για λίγους και όχι δικαίωμα για όλους. Σημαίνει υλοποίηση της ΚΑΠ και περιθωριοποίηση της κτηνοτροφίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεγάλο μέρος της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας σε Κεφαλονιά και Ιθάκη προέρχεται από τον τομέα διαχείρισης ακίνητης περιουσίας (αγοραπωλησίες κλπ.) στοιχείο που δείχνει τον παρασιτισμό και την τάση συγκέντρωσης ιδιοκτησίας που συνοδεύει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης σήμερα. Ας αναρωτηθούν οι Θιακοί τι κέρδισε ο λαός σε μια σειρά περιπτώσεις που προωθήθηκαν τέτοιου είδους επενδύσεις: όχι μόνο ο ντόπιος πληθυσμός αποκλείστηκε από την πρόσβαση σε παραλίες αλλά και μέσω του all inclusive δεν έφθασε δεκάρα στο μικρομεσαίο επιχειρηματία, ενώ τα συγκροτήματα κατακλείστηκαν από «καταρτιζόμενους» εργαζόμενους απ’ όλο τον κόσμο με πενταροδεκάρες αμοιβή και άθλιες συνθήκες εργασίες. Πολλές φορές οι άνθρωποι αυτοί έμειναν και απλήρωτοι. Ας αναρωτηθούν οι Κεφαλονίτες τι όφελος είδαν στις τιμές της ΔΕΗ και στο ρεύμα από τις ανεμογεννήτριες του Μπόμπολα στα βουνά μας. Ενώ παράγεται ενέργεια ικανή να τροφοδοτήσει πολλαπλάσιες ανάγκες από αυτές που έχει η Κεφαλονιά τον Αύγουστο, ο λαός βρίσκεται διαρκώς ακόμη καις το φάσμα να του κόβουν το ρεύμα!!! Ας αναρωτηθούν οι κτηνοτρόφοι και οι γεωργοί, γιατί ετοιμάζονται να τους πετάξουν έξω από τη γη τους, με όχημα της χρήσεις γης.
Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους και τα δάση στη χώρα μας και τα νησιά μας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θυσιάζει τα πάντα για το κέρδος. Βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής είναι η εμπορευματοποίηση της γης, οι ιδιωτικοποιήσεις και πάνω απ’ όλα το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, η πολιτική που θέλει πάμφθηνη εργατική δύναμη. Δεν είναι τυχαία ότι σήμερα οι κρατικές επενδύσεις για την προστασία των περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλους και των δασικών συστημάτων ανέρχονται σε ψίχουλα.
Στη δική μας αντίληψη οι περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους, οι παραλίες, τα δασικά οικοσυστήματα πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό, λαϊκή περιουσία. Μπορούν να λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με μια πολιτική που θα εξασφαλίζει την προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους. Η διαχείριση αυτή πρέπει και μπορεί να συνδέεται με την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας. Ειδικά για τα δάση διεκδικούμε τη συγκρότηση ενιαίου δημόσιου φορέα διαχείρισης και προστασίας της δασικής περιουσίας.
Διεκδικούμε την κατάργηση των δασοκτόνων νόμων και διατάξεων, τη χαρτογράφηση και απογραφή του δασικού πλούτου, την ταξινόμηση των δασικών εκτάσεων ανάλογα με τις παραγωγικές δυνατότητες, την οικολογική δυναμική τους, τα φυσιογραφικά τους χαρακτηριστικά, ώστε με βάση αυτή την υποδομή να εκπονηθούν μελέτες διαχείρισης, προστασίας, ανόρθωσης των δασικών οικοσυστημάτων και αξιοποίησης του δασικού χώρου.
Θεωρούμε σημαντικά και όχι πολυτέλεια τα έργα δασοπονίας (αναδασώσεις, υδρονομικά έργα, διευθετήσεις χειμάρρων κλπ.), τη βελτίωση βοσκοτόπων (ποτίστρες, δρόμους, στέγαστρα, υδρολίπανση και αεροσπορά) τις διανοίξεις ορεινών και δασικών δρόμων και μονοπατιών, την πυροπροστασία, τη βελτίωση βιοτόπων για την ανάπτυξη της χλωρίδας και της πανίδας (με σπορές και επισκευές πηγών για τα ενδημικά θηράματα, λαγός, πέρδικα, άλλα πτηνά κλπ.).
Διεκδικούμε τη στήριξη με προγράμματα δενδροφυτεύσεων, καλλιέργεια δασών ελάτης.
Παράλληλα υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες και για την αξιοποίηση γεωργικής γης, την ανάπτυξη της γεωργίας (λ.χ. αμπέλια, ελιές, μελισσοκομικά φυτά κλπ.), την υποστήριξή της με φράγματα, λιμνοδεξαμενές, αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά έργα.
Η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου προς όφελος του εργαζόμενου λαού μπορεί να δώσει πολλές θέσεις εργασίας, να αντιμετωπίσει την ανεργία σε αντίθεση με την πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας και της ΕΕ που την έχει διογκώσει.
Τα παραπάνω μπορούν και πρέπει να γίνουν στόχοι πάλης της λαϊκής συμμαχίας, του κοινού αγώνα εργατών, υπαλλήλων, αυτοαπασχολουμένων, μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, γυναικών και νέων.
Η ψήφος στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, στη «Λαϊκή Συσπείρωση» σε δήμους και περιφέρεια θα δώσει ώθηση σε αυτό τον αγώνα. Σημαίνει ψήφο για την εκλογή εκπροσώπων μας που θα στηρίζουν, θα προωθούν και θα υπερασπίζονται αυτές τις διεκδικήσεις, θα αντιστέκονται στην λογική που θέλει τις περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους, τα βουνά, τα ποτάμια και τα δάση μας έρμαια στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων».
