Η προσγείωση του κυρίου Τσίπρα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα αποτελεί την ευχάριστη εξέλιξη μιας εξάμηνης εθνικής περιπέτειας, η οποία συνδυάζεται με την επιστροφή της τρόικας, που αν δεν περιοριστεί μόνο σε οικονομικούς ελέγχους, αλλά επιβλέπει επίσης και τη μεταρρύθμιση της θλιβερής μας δημόσιας διοίκησης, τότε δεν θα ανησυχώ ούτε ακόμη και για το υπουργείο του κυρίου Χαϊκάλη!
Δυστυχώς όμως, και ανησυχώ και μπερδεύομαι όταν ο πρωθυπουργός μας δηλώνει ότι οι υπουργοί των οικονομικών της Ευρώπης δεν «πήγαιναν» τον Βαρουφάκη γιατί ξέρει καλύτερα οικονομικά από αυτούς, τη στιγμή που εγώ ήμουν σίγουρος ότι δεν τον «πήγαιναν» γιατί τον θεωρούσαν «νούμερο»!
Σύμφωνα, μάλιστα, με το ΔΝΤ, η απειλή του κυρίου Βαρουφάκη για ρήξη, το chicken game και το κλείσιμο των τραπεζών θα έχουν ως αποτέλεσμα να σκαρφαλώσει το χρέος μας στο 200%. Δηλαδή ένα κόστος 60 δις ευρώ! Αυτά όμως θα τα πληρώσουμε εμείς και όχι ο κύριος Βαρουφάκης που έστειλε την Ελλάδα στη σειρά των ΑΤΜ των φαλιρισμένων τραπεζών, τις οποίες θέλει να κρατικοποιήσει ο κύριος Λαφαζάνης, ο οποίος ως φαίνεται αγνοεί ότι ουσιαστικά είναι ήδη κρατικοποιημένες.

Θα πρέπει επίσης ο κύριος Λαφαζάνης αλλά και όλοι οι δραχμολάγνοι να διερωτηθούν με ποια λογική η δραχμή θα σώσει την Ελλάδα αφού δεν την έσωσε ούτε καν η μεγάλη εσωτερική υποτίμηση. Ή μήπως η ρουπία έχει σώσει την Ινδία ή η τάκα το Μπαγκλαντές; Το πρόβλημα της χώρας είναι η κλειστή οικονομία της, η ανύπαρκτη παραγωγή της, το ασταθές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον και οι επικίνδυνοι λαϊκιστές πολιτικοί της.
Και ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι κούρεμα καταθέσεων δεν θα υπάρξει, η κυβέρνηση κάνει ό,τι είναι δυνατό για να αποδείξει το αντίθετο. Έτσι, απαγορεύει την προεξόφληση δανείων, καθώς επίσης και την προσθήκη νέων συνδικαιούχων σε έναν λογαριασμό. Δηλαδή, είναι σα να λέει «Αφήστε εκεί τα μετρητά σας για να τα κουρέψουμε αν χρειαστεί…». Στην απίθανη όμως περίπτωση που θα έχουμε κούρεμα καταθέσεων, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί να προστατεύεται ο μπαταχτσής που – εσκεμμένα ή όχι – δεν πληρώνει το δάνειο της πρώτης κατοικίας του και θα πρέπει να πληρώσει για λογαριασμό του ο έντιμος πολίτης που επέλεξε να μείνει στο ενοίκιο και άφησε τα χρήματά του στην τράπεζα.

Συμπερασματικά, εδώ που φθάσαμε έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ: Λιτότητας και εξαθλίωσης. Η λύσης είναι προφανής!

Σημείωση
Άκουσα Έλληνα βουλευτή να λέει μέσα στο κοινοβούλιο ότι κατόπιν διαβουλεύσεως με συγχωριανό του που έχει 20 γίδια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το εθνικό μας νόμισμα πρέπει να είναι η δραχμή και όχι το ευρώ! Μήπως τελικά τα γίδια ήταν είκοσι δύο;