H OΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ (Ο.ΚΕ.Σ.Α.) οργάνωσε για δεύτερη χρονιά στην Αθήνα το έθιμο των Κερκυραϊκών μπότηδων, το Μεγάλο Σάββατο – 11 πρωί, έξω από το (νεοκλασικό, ιδιόκτητο 3ώροφο με Κήπο) Κτίριό της, στην Ψαρών 54 – Πλ. Βάθη/Αγ. Παύλος.
Το Κτίριο, στολισμένο με τα γνωστά κόκκινα- πορφυρά υφάσματα (φεστόνια/νταμάσκο) υποδέχτηκε Φίλους-Γείτονες-Μέλη με μουσική η οποία ακούγεται στις μεγάλες εκδηλώσεις της Κέρκυρας.
Στελέχη, παλαιά και νέα, παρόντα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους για την εκδήλωση.
Αν και υπήρχε οργανωτική πρόοδος, η επιτυχία από πλευράς συμμετοχής δεν ήταν η επιθυμητή από τους οργανωτές. Το αποδίδουν σε αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους.
Εντύπωση προκάλεσε ο ενθουσιασμός Απόδημων να έχουν ουσιαστικότερο ρόλο στην όλη προσπάθεια που εκδηλώθηκε και με την αυθόρμητη πρωτοβουλία Κυριών από Αργυράδες οι οποίες όχι μόνο έφεραν δικούς τους μπότηδες αλλά τους έβαψαν και κόκκινους.
Οι Δήμοι Κέρκυρας και Αθηναίων, ο π.Φιλόθεος του Αγ.Παύλου και η Τροχαία στήριξαν την όλη προσπάθεια.
Η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων δεν ήλθε τελικά αλλά ο συντονισμός με τις καμπάνες του Αγ. Παύλου, ώστε να κτυπήσουν ακριβώς 1, ήταν άριστος. Παρών, και ουσιαστικά, ο π. Φιλόθεος.
Βέβαια το κτύπημα του ρολογιού παρέσυρε κάποιους και άρχισαν να πετούν μπότηδες πριν τις καμπάνες, κάτι σύνηθες και στην Κέρκυρα.
Παιδιά και μεγάλοι, φίλοι και γείτονες, στελέχη και μέλη πετούσαν μπότηδες από παράθυρα και μπαλκόνια, φωτογράφιζαν, φωτογραφίζονταν,εύχονταν, χειροκροτούσαν, μάζευαν βήσαλα (θραύσματα).
Βέβαια, η άγνοια ότι η ρίψης γίνεται ακριβώς 11, παρέσυρε αρκετούς και έφταναν συνεχώς και μετά το τέλος της εκδήλωσης.
Εκ μέρους της ΟΚΕΣΑ χαιρέτησε ο Πρόεδρος Γιάννης Ζωχιός ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορία και τους συμβολισμούς του εθίμου από την αρχαιότητα, τη Χριστιανική και Ενετική έκφραση έως και την Κερκυραϊκή απόδοση.
Τόνισε δε ότι η ΟΚΕΣΑ, οι Απόδημοι, μεταφέροντας το έθιμο στην Αθήνα, προσθέτουν έναν ακόμη συμβολισμό με το: Σπάμε τους μπότηδες – Σπάμε ΟΛΑ τα σύνορα!
Ο Πρόεδρος ευχαρίστησε όλους για την παρουσία , την οργάνωση, τη στήριξη.
Ιδιαίτερα ενθουσίασε τους παρευρισκομένους όταν παρουσίασε την (ιδιαίτερα συγκινημένη) καθηγήτρια ΕΜΠ Κυρία Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη η οποία γεννήθηκε στο Κτίριο το 1945 και έζησε 5 χρόνια σ’ αυτό αφού ανήκει στην οικογένεια που το έκτισε το 1906. Παππούς, πατέρας αλλά και η ίδια αρχιτέκτονες, έχει εκφράσει τη βούληση να έχει ουσιαστικό ρόλο στην πορεία σχεδιασμού και αποκατάστασης του Κτιρίου.
Οι Οργανωτές, με τον ενθουσιασμό και την προτροπή όλων, δεσμεύτηκαν να αναδεικνύουν το έθιμο αντάξια της φήμης αλλά και των συμβολισμών του.
