Λιγότερο από έναν χρόνο από τους τελευταίους καταστροφικούς σεισμούς στην Κεφαλονιά, η Carpenter Turner φέρνει τα καταστροφικά συμβάντα ξανά στο προσκήνιο, με μια έρευνα στους κατοίκους του νησιού, προκειμένου να εξάγει συμπεράσματα χρήσιμα για την ασφαλιστική βιομηχανία.
Και τα συμπεράσματα της έρευνας, όπως αυτά παρουσιάστηκαν σε στελέχη της αγοράς, σε ειδική εκδήλωση στις 29 Οκτωβρίου, ήταν πράγματι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, προκάλεσαν συζητήσεις και προβληματισμό.
Εντυπωσιακότερο ίσως όλων, το ποσοστό 48% των ερωτηθέντων που απάντησαν ότι δεν γνώριζαν ότι μπορούν να ασφαλίσουν το σπίτι τους για σεισμό. Χρειάζεται θάρρος και αυτοκριτική από την αγορά, για να επιχειρήσει να εξηγήσει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό.
Σε πρώτη αντίδραση ακούσαμε εντυπωσιασμό και δυσπιστία, όμως, αυτό που σίγουρα δεν αμφισβητείται είναι η επιστημονική μέθοδος που ακολουθήθηκε για τη διεξαγωγή της έρευνας. Το ποσοστό αυτό αποτυπώνει μια πραγματικότητα που θα πρέπει να μας προβληματίσει, ίσως ακόμα περισσότερο και από το επίσης υψηλότατο ποσοστό του 84% των κατοίκων που απάντησαν ότι δεν έχουν ασφαλίσει ποτέ την κατοικία τους. Αυτό, φυσικά, οι ασφαλιστικές εταιρείες το γνωρίζουν αρκετά καλά: έχουν γνώση του πελατολογίου τους και γνωρίζουν ποιοι κίνδυνοι ασφαλίζονται, σε τι ποσοστό και σε ποιες περιοχές. Επίσης, όπως είναι λογικό, οι ασφαλιστικές προσδιορίζουν και τον κίνδυνο που επιθυμούν να αναλάβουν.
Η Κεφαλονιά και άλλες σεισμογενείς περιοχές δεν είναι ελκυστικός κίνδυνος για τις εταιρείες και ο μόνος τρόπος να ισοσκελιστεί το μέγεθος του κινδύνου, είναι να μπορέσουν οι εταιρείες να γράψουν παράλληλα κινδύνους και σε σημαντικά λιγότερο σεισμογενείς περιοχές, κάτι που φυσικά προϋποθέτει συντονισμένη προσπάθεια και ύπαρξη επιχειρηματικής στρατηγικής.
Άλλο αξιοσημείωτο εύρημα της έρευνας είναι ότι το 73% των ερωτηθέντων κατοίκων της Κεφαλονιάς δεν γνωρίζουν πόσο κοστίζει το να ασφαλίσουν την κατοικία τους για σεισμό. Με δεδομένο ότι η εντύπωσή τους για το κόστος είναι υψηλότερη από ό,τι στην πραγματικότητα ισχύει –όπως αποτυπώθηκε και στην έρευνα–, εδώ προκύπτει ένα ισχυρό, ανεκμετάλλευτο επιχείρημα για τους ασφαλιστές που δραστηριοποιούνται στην επαρχία.
Αυτό, όμως, που θα έπρεπε να προβληματίσει ακόμα περισσότερο την αγορά είναι τα ευρήματα ως προς την περίοδο κατά την οποία καταγράφηκαν τα μεγαλύτερα ποσοστά ασφάλισης κατοικιών για σεισμό. Πρόκειται για την περίοδο 2002 – 2005, εποχή στην οποία, όπως θυμόμαστε, η Ελλάδα μπήκε στη ζώνη του ευρώ και ο όγκος των τραπεζικών δανείων για την αγορά σπιτιών σημείωσε εντυπωσιακή αύξηση. Ήταν, λοιπόν, οι τράπεζες που μέσω των δανείων υποχρέωσαν τους καταναλωτές να αγοράσουν την ασφάλιση σεισμού… και το επιβεβαιώνουν και τα ποσοστά των εταιρειών που πήραν τη μερίδα του λέοντος στα εν λόγω ασφαλιστήρια [Εθνική, ΑΧΑ (Alpha) και… Πειραιώς].
Κλείνοντας το παρόν σημείωμα και ενώ προετοιμάζουμε μια πλήρη και λεπτομερειακή παρουσίαση της έρευνας μέσα από τις σελίδες του περιοδικού, ας σταθούμε σε ένα πιο ενθαρρυντικό ποσοστό: 38% των ερωτηθέντων κατοίκων στην Κεφαλονιά θεωρούν πως η ασφάλιση κατοικιών για σεισμό θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική. Είναι σαφές ότι μια τέτοια απόφαση, καθαρά πολιτική, σκοντάφτει χρόνια τώρα στους ενδοιασμούς του πολιτικού προσωπικού και στην απροθυμία τους να συστήσουν μια οικονομική υποχρέωση που ο πολύς κόσμος θα θεωρήσει ως μια επιπλέον φορολόγηση.
Η σχετική συζήτηση παραμένει επίκαιρη στην Ελλάδα τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια. Απομακρυνόμενοι όμως λίγο από όσα ελάχιστα μπορούμε οι ίδιοι να ελέγξουμε και να επηρεάσουμε ως ασφαλιστική αγορά, μήπως, όπως ανέφερε και ο κ. Α.Turner, είναι η κατάλληλη στιγμή –και μέχρι η πολιτεία να πράξει ως θα έπρεπε– οι ασφαλιστικές εταιρείες να προσεγγίσουν την ασφάλιση αυτή με τον ίδιο τρόπο που θα το έκαναν αν ήταν υποχρεωτική; Σε επίπεδο marketing, τιμολόγησης, προώθησης, συζήτησης και διαφήμισης, ας δοκιμάσει να κάνει η ασφαλιστική αγορά το πρώτο βήμα και ίσως οι καταναλωτές αλλά και η πολιτεία να ακολουθήσουν.
Μεγάλη συζήτηση γίνεται, πάντως, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την υποχρεωτική ασφάλιση έναντι φυσικών καταστροφών. Σθεναρές αντιστάσεις, όπως είναι αναμενόμενο, προβάλλουν οι βιομηχανίες που δεν επιθυμούν να επιβαρυνθούν με επιπλέον κόστη, ενώ κύριο επιχείρημα των πολέμιων μιας τέτοιας ρύθμισης είναι ότι η υποχρεωτική ασφάλιση ενδέχεται να κάνει τους ανθρώπους να σταματήσουν να επενδύουν στην πρόληψη. Προβληματισμό όμως, όπως εκφράστηκε από την κα Μ. Αντωνάκη, Γενική Δ/ντρια της ΕΑΕΕ, προκαλεί και η παρατήρηση χωρών στις οποίες η υποχρεωτικότητα έχει θεσπιστεί, αλλά η ασφαλιστική διείσδυση παραμένει χαμηλή. Χαμηλή μεν, αλλά έχοντας ξεκινήσει από το 0 και με σταθερά αυξητικές τάσεις, όπως και η ίδια συμπλήρωσε.
Πηγή: aagora.gr
