Ανάμεσα στις χρονιές 2007 και 2009 ως Θέατρο Δίδελφυς, την ανεβάσαμεγια ειδικόκοινό –κυρίωςεκπαιδευτικών-θεατροποιώντας
την όπως την βρήκαμε αναδημοσιευμένη, σαν κείμενο τού Αμερικανικού περιοδικού“Focus on the family” / Απρίλιος 1988
Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το παραστασιακό υλικό:
Ο ΤζέρεμυΦόρεστερ, ήταν ένα παιδί
από αυτά που αποκαλούνται “καθυστερημένα”.
Αν και ήταν 12 ετών πήγαινε ακόμα στην 2α Δημοτικού.
Αργούσε πολύ να γράψει, αργούσε πολύ να κατανοήσει.
Έγραφε και κατανοούσεμ’έναν δικότουτρόπο.
Η στάσητουσώματος καθώς και ο τρόποςομιλίας του
επίσης παρέπεμπαν σε “καθυστερημένο” παιδί.
Αντί αυτό να προκαλέσειτηνσυμπάθεια και την αλληλεγγύη
τωνσυμμαθητώντου, προκαλούσε αντίθετα τηνχλεύηκαι την κοροϊδία.
Το «σταύρωναν» το καϋμένο το παιδάκι· είτε πετώντας του τα πράγματα του·είτε μιμούμενοι ειρωνικάτις κινήσεις και τον τρόπο ομιλίας του.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, η ίδια του η Δασκάλα, η Ντόρις Μύλλερ, αγανακτούσε μαζί του χωρίς να δείχνει καμμιά κατανόηση.
Πίεζε μάλιστα τους γονείς του να το πάρουν από το Σχολείο.
Οι δύστυχοι γονείς δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Το κοντινότερο ειδικό σχολείο ήταν σε άλλη πόλη, 50 μίλια μακρυά.
Τα οικονομικά τους δεν τους επέτρεπαν μια τέτοια μετακίνηση,
αλλά το κυριώτερο ήταν πως κάτι τέτοιο θα στενοχωρούσε πολύ τον Τζέρεμυ, που αγαπούσε το σχολείο που πήγαινε.
Πλησίαζε Πάσχα…
Η Δασκάλα κ. Μύλλερ, μίλησε στα παιδιά για την σημασία του.
Αναφέρθηκε στα γεγονότα των παθών του Χριστού και την ανάσταση του,
όπως καταγράφονται στην Βίβλο, και έφθασε να μιλήσει και για τον συμβολισμό του Πασχαλινού αυγού.
Ζήτησε μάλιστα από τα παιδιά, να φέρουν την άλλη μέρα από ένα Πασχαλινό αυγό –από εκείνα τα ψεύτικα- μέσα στο οποίο να έχουν βάλει κάτι που να συμβολίζει την ζωή και την ανάσταση.
Την άλλη μέρα πράγματι, τα 19 παιδιά της τάξης, άφησαν πάνω στην έδρα τα 19 αυγά τους. Κι όταν τελείωσε το μάθημα και λίγο πριν σχολάσουν, η Δασκάλα ξεκίνησε να ανοίγει ένα ένα τα αυγά και να σχολιάζει το περιεχόμενο τους.
Στο πρώτο αυγό βρήκε ένα λουλουδάκι…
~«Μπράβο, Σού-Έλεν! Το λουλουδάκι αυτό καθώς μας θυμίζει τον ερχομό της
άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης, συμβολίζει πράγματι την ζωή και την
ανάσταση».
Στο δεύτερο αυγό βρήκε ένα άγουρο τσαμπί κάποιων ακαθόριστων καρπών…
~«Μπράβο Έμιλυ! Το άγουρο αυτό τσαμπί, μας δείχνει πράγματι την ζωή των
νέων καρπών που πρόκειται ν’αναστηθούν».
Μέσ’από το τρίτο αυγό, ξεπετάχτηκε μιά μικρή λευκή πεταλούδα…
~«Μπράβο Πάτρικ!» Η μικρή αυτή πεταλούδα, συμβολίζει την ζωή και την
ανάσταση καθώς βλέποντας την σκεπτόμαστε πως από κάμπια έγινε
πεταλούδα».
Μετά η Δασκάλα άνοιξε το επόμενο αυγό, αλλά το βρήκε άδειο…
Είδε ότι ήταν του Τζέρεμυ.
«Ο καθυστερημένος»… δεν θα κατάλαβε τι τους είπα και έφερε το αυγό άδειο…»
σκέφθηκε μέσα της.
Παραμέρισε το αυγό χωρίς να δώσει συνέχεια, και πήρε στα χέρια της το επόμενο.
Όμως ενώ ετοιμαζόταν να σχολιάσει το περιεχόμενο, ένα χεράκι είχε υψωθεί μέσα στην αίθουσα… ήταν του Τζέρεμυ…
Η Δασκάλα το είδε, και…
~«Τι θέλεις Τζέρεμυ;» είπε απότομα.
~«Γ γ γ για τ…ττο οό δ…δδδικ…κοό μμ… μου τ…το α…αα…αυγό…
δ…δδε…εν εί…εί…π…πα…ατε τ…ττ…τιί…π…πο…τ…τα κ…κ…υρ…ρία…»
~«Σας είπα Τζέρεμυ(!), να βάλετε μέσα στο αυγό κάτι που να συμβολίζει τη ζωή
και την ανάσταση. Τι να σχολιάσω;;; Το δικό σου το αυγό το έφερες άδειο!!!»
~«…Κ…κ…αί ο…ο τ…ττ…ά…φος τ…τ…ου Χχριιστού… α…ά…δει…ος
βρ…ρεέθ…θη…κε κ…κ…υρ…ρία…»
Ο χρόνος σταμάτησε.
Το αυγό που κρατούσε της έπεσε από τα χέρια και η «δασκάλα» σωριάστηκε στη θέση της, ενώ τα παιδιά της τάξης γυρνούσαν και κοιτούσαν άφωνα τον Τζέρεμυ.
Ο «καθυστερημένος» είχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα για την ζωή και την ανάσταση, απ’όσα οι «κανονικοί» άνθρωποι…
Λίγες βδομάδες αργότερα ο Τζέρεμυ πέθανε.
Ο όγκος που είχε στον εγκέφαλο και του προκαλούσε την καθυστέρηση μεγάλωσε και τον σκότωσε.
Την ημέρα της κηδείας του, μπορούσε να δει κανείς πάνω στο μνήμα του μικρού παιδιού, 18 Πασχαλινά Αυγά, όλα Ανοιγμένα, και Άδεια…
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος / Θέατρο Δίδελφυς
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
