ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Ένας χρόνος ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ – ας μην ξεχνάμε το κόμμα Καμμένου – στην κυβερνηση, σημαίνει, δυστυχως χρόνια πισω για τους πολιτες. Η περίοδος που ζούμε, μοιάζει με το 2013, όταν η τότε κυβερνηση έκοβε τις συντάξεις και έβαζε φόρους. Τωρα η πρόταση Κατρουγκαλου, μειώνει περισσοτερο τις συντάξεις απο όσο προβλέπει ο νόμος Λοβέρδου – Κουτρουμάνη, ενώ εργαζόμενοι και επιχειρήσεις καλούνται να πληρώσουν υψηλότερους άμεσους φόρους και ΦΠΑ.
Όλα αυτα τα πρόσθετα δεινά, έρχονται ως αποτελεσμα μιας αυταπάτης που συνεπήρε το ενα τρίτο των Ελλήνων και κατι παραπάνω , οτι με αριστερή κυβερνηση και με σκληρότερη διαπραγμάτευση θα ειχαμε καλύτερη τύχη. Δηλαδή, θα κάναμε τους δύσκολους, θα εκβιάζαμε και ετσι θα ειχαμε ευνοικοτερη μεταχείριση απο τους δανειστες μας, απο οτι οι προηγούμενοι.
Αντ αυτού και εξ αιτιας της διαπραγμάτευσης του Αλεξη Τσιπρα που χαρακτηρίστηκε απο το φημισμένο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Χαρβαρντ, ως η πιο αποτυχημένη του 2015, οδηγηθήκαμε σε μια πιο δυσβάστακτη συμφωνία.
Η επιλογη Τσιπρα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, θεωρήθηκε μαλιστα απο το Χαρβαρντ, ως καταστροφική, καθως οδήγησε σε αντίθετα αποτελεσματα απο αυτα που προσδοκούσε και τα οποία όλοι καλούμαστε να πληρώσουμε.
Ο Τσιπρας μπορει να πήρε το Οσκαρ της χειρότερης διαπραγμάτευσης, μαζί με τον Γιανη Βαρουφάκη αλλα ψηφίστηκε για δεύτερη φορά τον Σεπτέμβριο. Οι Έλληνες του έδωσαν δεύτερη ευκαιρία. Τωρα ομως ενα χρονο μετα την πρώτη εκλογική του νίκη στις 25 Ιανουαρίου, οι αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της πολιτικης του γίνονται βεβαιότητες και ο ίδιος μαζί με το κόμμα του βυθίζονται στη λαϊκή αγανάκτηση. Οι διορισμοί εξαδερφών, συγγενών πάσης φύσεως, στο δημόσιο απλά αφαιρεί και τον τελευταίο μανδύα, περί της ηθικής της αριστεράς, που επικαλείτο και αφήνει τον βασιλιά γυμνό.
Η πίεση που θα ασκηθεί απο το νέο προεδρο της ΝΔ το επόμενο διάστημα, απλά θα συντομεύσει τα φαινόμενα διάλυσης της κυβέρνησης, η οποία ομως δεν θα εχει πρόβλημα με την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, αλλα με τη λαικη της βάση.